Wat kan ik schrijven over vandaag. Een reisdag van West Yellowstone, Montana naar Salt Lake City, Utah.
Nou, nog eigenlijk best genoeg hoor.
We hadden de wekker gezet om 8u zodat we wat konden uitslapen maar volgens mij waren we allemaal rond 5u wel wakker. Dus hup, jezelf dwingen om weer te gaan slapen want de dagen in de auto lijken simpel maar zijn ook best pittig. Als je er niks van maakt dan natuurlijk. Rond 8.30u gingen we naar beneden, koffers in de auto en aansluiten bij het (beperkte) ontbijt. Voor mij is er altijd wel wat te vinden maar de rest heeft er wat meer moeite mee. Het was druk bij het ontbijt maar na een beetje rondlopen kwam er een tafeltje vrij. Nog even snel twee stoelen erbij bietsen en wij zitten!
Klokslag 9u draaide in de auto om en konden we rijden. Tank was halfvol (volgens mij had ik al eerder gezegd dat er 28 gallon in gaat) en aangezien de brandstof in West Yellowstone 3,849 dollar per gallon was hadden Luke en ik gisteravond al opgezocht op Google Maps waar we goedkoper konden tanken. Dat zou dan bij de Walmart in Idaho Falls zijn, een rit van 1u en 45 min. Eigenlijk best goed ook, mooie gelegenheid om meteen wat lunch te scoren en even te plassen.
Brandstof was daar 3,389 en op bijna 20 gallon scheelt dat dan 9 dollar. Ok, niet veel maar toch weer gratis lunch (bij Walmart dan).
Daarna weer op pad. Het eerste stuk was lastig, eenbaansweg met een maximale snelheid van 65mph en als er dan iemand voor rijdt die die snelheid niet wil rijden dan kan dat best vervelend zijn. Gelukkig hebben ze daar passing lanes voor uitgevonden en kun je de langzamere medeweggebruikers veilig inhalen. Na Idaho Falls draaiden we de I15 South op en daar is de speedlimit 80. Cruisecontrol aan, muziekje erbij, genieten van de omgeving en af en toe een beetje lachen om wat er om ons heen gebeurt.
Na een uur of twee was het weer tijd voor een plaspauze bij de gele M en voor het eerst hebben we het daarbij gelaten. Nog even een muffin in de auto en toen weer door.
De navi stond op Park City Outlets nabij Salt Lake City (daar waar een aantal onderdelen van de Olympische Spelen zijn gehouden en de rit ging best goed. Ok, ik moest alweer plassen, veel gedronken onderweg. Maar verder: prima. De temperatuur was aardig omhoog geschoten sinds we vanmorgen in de auto stapten. Was het in West Yellowstone 43 graden Fahrenheit (6°C), in Park City was het 92 (33°C).
We hadden het ook wel kunnen weten: het was somber in Montana en op het moment dat we de stateline met Idaho over gingen werd het zonnig. I kid you not! Ik hen het weleens gehad met een tunnel, dat je er met zon in rijdt en dat het dan regent wanneer je er weer uitkomt maar dit vonden we allemaal best frappant.
Waar was ik, oh ja, outlet. Ik was op zoek naar schoenen, mijne waren aan vervanging toe en in Phoenix kon ik geen schoenen vinden die ik leuk vond. Gelukkig in Park City wel, 2e paar 50% korting bij Skechers. Top. Daarna door naar mijn favoriete winkel Columbia. Ik heb in 2018 een aantal Columbia-shirts gekocht bij een outlet en die zijn 6 jaar later nog steeds mooi. Ik hou er van en daarom ook vandaag even naar binnen. In Phoenix had ik er al een paar gekocht en ook vandaag nog een aantal erbij. Zelfs een overhemd met korte mouw. Doe eens gek. Nu is het wel zo dat ik voorheen altijd voor mijn werk in bedrijfskleding liep. Op mijn huidige werk niet. Dus dan is het fijn om wat kleding 'tegenover elkaar' te hebben, zoals mijn moeder altijd zei.
Anyway, allemaal weer bloid met wat nieuwe dingen (alleen Linda had niets) en de magen schreeuwden toch wel om aandacht.
Linda en ik hebben in 2019 gegeten bij Dee's, een restaurant wat echt ouderwets Amerikaans aandoet. Dus met die half ronde banken en zo. Buiten de entourage was het eten ook lekker dus daar gingen we heen.
Ik spaghetti en meatballs, de rest aan de Dee's Burger.
Erg lekker, toetje toe en op naar het hotel. Ik heb al eerder eens geschreven over de hotels, dat het wel knap moet zijn en dat het tot nu toe best goed is. Nou, hier ook hoor.
Vrij nieuw hotel, goede kamer, prima locatie vlakbij de snelweg en al een heel eind de goede richting op naar Las Vegas.
In de lift al even kort staan kletsen met een echtpaar die net uit Vegas vandaan kwamen, zij vonden het hier lekker. Een stuk koeler dan het nu in Vegas is. We gaan het zien morgen.
Omdat Linda en ik nog even aan onze stappen wilden werken hebben we eerst even wat kussens gehaald bij de receptie en toen nog even een rondje door het hotel gemaakt. Op de begane grond stond een meneer met de de deur te rommelen, hij kreeg hem in eerste instantie niet open. Bleek de verkeerde deur te zijn. Ik al meteen zeggen dat ik hem best open had willen doen en zo en toen vroeg hij waar we vandaan kwamen. The Netherlands. Oh, spreek je Hollands?
Deze meneer, Joe (Joost) Muurlink, is een echte Amerikaan met Nederlandse ouders. Moeder uit Amsterdam, vader uit Rotterdam. Zij zijn samen met hun dochter naar Amerika gegaan, alleen hun oudste zoon ging niet mee. Joe is in Amerika geboren maar sprak best leuk Nederlands nog. Dus we hebben een heel geanimeerd gesprek gehad in het Nederlands (ik moest wel wat langzamer praten) en het Engels. Echt aardige man. Nog even snel op de foto want hij moest naar zijn kleinkinderen. Hij was in het hotel voor zaken, hij woont zelf in Mesquite, Nevada en heeft twee neven in Alkmaar wonen.
Leuk!
Nog even de ijsemmer vullen om de koelbox op temperatuur te houden (koelkast lijkt niet heel koud) en nog even een stukje tekst opschrijven en nu is het wel tijd om te slapen. Morgen naar Las Vegas waar we 3 nachten blijven.


Ons verblijf voor deze nacht:
La Quinta Inn & Suites by Wyndham South Jordan
511 S Jordan Pkwy, South Jordan

Weertype: Somber, later zon!
Aantal gereden mijl: 375

Geschreven door RLML.op.reis