Colorado. Sandra Reemer deed als Xandra in 1979 mee aan het songfestival met het liedje Colorado. Zoek maar eens op, blijft wel hangen.
Gisteravond besloten we de airco uit te laten vannacht. Het was koud, dat ding maakt herrie en daar werden we steeds wakker van. Kan er kort over zijn: zonder airco hebben we nog slechter geslapen.
We waren dus op tijd wakker om alle spullen bij elkaar te zoeken, in de koffers te doen en alles in de auto te zetten. Daarna richting receptie om te ontbijten en daarna uit te checken. We hebben wat broodjes in een zakje gedaan zodat we een lunch hadden. Heerlijk en goedkoop ;-)
We zaten om 8.15u in de auto en gingen via de scenic route UT128 richting Glenwood Springs. Scenic was deze route zeker. We hebben een hele tijd parallel aan de Colorado rivier gereden en op enig moment staken we hem over. Onthou deze zin. Ik ga die even kopiëren en dan plak ik hem nog een keer of 10 in deze blog want ik denk dat we die rivier zeker wel 10 keer overgestoken zijn tijdens onze rit.
Het eind van de 128 was slecht. Hobbels, kuilen, wildroosters die niet lekker uitgelijnd waren met de weg. Nee, deze weg is in het begin mooi maar later... Wat wel grappig is, is dat we uitkwamen bij het ieniemienie dorpje Cisco. Even kort stukje geschiedenis: in de jaren 1940 (eind) en 50 (begin) was Moab de uraniumhoofdstad van de wereld. Het dorp groeide in die periode enorm en had zelfs iets van 8000 inwoners. Andere dorpjes probeerden ook te groeien of werden gesticht rond die tijd maar nadat de uraniummarkt instortte rond de jaren 80 werden een hoop van die dorpjes verlaten. Hierdoor zijn er zeker wel 20 van dit soort gehuchtjes, met vervallen bouwwerken en af en toe nog een bewoner. Cisco was dus ook zo'n dorpje en ik moet zeggen: armoedig. Helaas geen foto's van, ten eerste omdat er een Amerikaan achter me zat te pushen en ten tweede omdat we het niet waard vonden te stoppen.
Zoals ik eerder al eens gezegd heb, heb ik me niet echt verdiept in deze laatste week. Zion, Bryce kenden we al. Moab stond er om bekend dat er veel te doen is dus daar maakte ik me niet heel druk om verder. Wat ik dan wel gezien had afgelopen week was dat we langs het Colorado National Monument kwamen. Een Nationaal Park met een enorm mooie route, de Rim Rock Drive. Die wilde ik wel rijden en dacht dat dat de omweg wel waard zou zijn.
Bij Fruita kwamen we van de snelweg af en vaste prik is dan om even te plassen bij de plaatselijke McD, even een frissie scoren en dan weer door. Wat? McFlurry Stroopwafel? Hebben! Daar hebben we 3 weken naar gezocht. Helaas, ijsmachine stuk. Maar in Grand Junction zit er ook eentje, die heeft het zeker. Ok!
Aan de overkant van de Mac in Fruita zit een herdenkingsmonument voor de gevallenen in (met name) de Vietnam oorlog. Indrukwekkend. Een pad met allerlei namen, plaquettes met nog meer namen en als blikvanger hing daar een grote groene legerhelikopter boven.
Hier hebben we dus even gekeken en daarna gingen we door naar het park. Met onze pas konden we gratis naar binnen en toen we de eerste bocht omhoog omgingen moesten we al in de ankers. Midden op de weg stond een berggeit, die stond daar dus alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat hij daar stond. Al snel zagen we er nog meer, ook kleintjes. We moesten al iets remmen vanwege wegwerkzaamheden op die plek, de mannen zeiden zelf ook al dat ze bevoorrecht waren om daar te mogen werken, met die beesten om hun heen en dat uitzicht. Het mooiste kantoor ter wereld zei er eentje. Ik ga niet met je in discussie, je hebt absoluut gelijk.
De scenic route was fantastisch. Zoveel moois, we waren maar wat blij dat we hierheen gereden waren. Dit maakt de lichte teleurstelling van Arches wel een beetje goed. We zijn dus niet van de bogen maar meer van de canyons en mooie vergezichten. Eerlijk is eerlijk, vergezichten zijn prima maar de weg er naartoe mag van Linda wel iets verder van de afgrond gelegd worden. Dat was het mindere deel. Nadat we in het visitorcenter geweest waren stopten we op een parkeerplaats voor alweer een belachelijk mooi uitzicht en Linda wees me op een stel dat voor ons stond. Nederlanders. Hoe weet jij dat nou weer? Oranje Dopper. Ah, ja. Ik dus vragen: Nederlanders? Ja, Hoe zie je dat? Aan jullie Dopper dus. Zij zijn nu 3 weken onderweg, hebben al veel moois gezien en mogen nog 3 weken. Wauw. We hebben even gekletst en wat tips uitgewisseld en daarna weer door. Vlak voor het eind van het park even de spullen uit de koelbox en bij een overdekte picknickplaats lekker zitten eten.
Het toeval wil dat de scenic route uitkomt in Grand Junction. Juist, die van de Stroopwafel Mcflurry. Deze had hem wel. Top, ook deze kunnen we afvinken. Erg lekker en wel verdiend.
Hierna was het nog dik een uur naar ons hotel.
We waren er rond 15.30u en mochten al inchecken, ze hadden al een kamer voor ons klaar.
Wel weer even wennen, een queen bed na een aantal nachten in een King geslapen te hebben. De kamer is ruim, gewoon prima.
We hebben de koffers opnieuw ingepakt, gewicht een beetje verdeeld over beide koffers en daarna zijn we gaan eten bij een heel leuk tentje in downtown Glenwood Springs. Ribs voor Linda en fish en chips voor mij. Lekker!
Nu op tuk, morgen gaan we op tijd rijden. We willen nog wat dingen doen voor we ons melden bij het vliegveld. We zijn al ingecheckt dus we mogen mee...
Ik heb trouwens echt niet geteld hoe vaak we de Colorado overgestoken zijn. Wel weet ik dat het een machtige rivier is. Erg mooi.


Overnachting:
Best Western Antlers
171 W 6th Street, Glenwood Springs, CO 81601

Weertype: Heerlijke temp, tussen 30 en 38°C
*Aantal gereden mijlen: 217

Geschreven door RLML.op.reis