Het is nog best lastig om van een relaxdag een interessant verhaal te maken. We hebben gewoon amper iets meegemaakt vandaag.
Oh, misschien kan ik benoemen dat Linda zich echt niet lekker voelde vandaag. Niet onbelangrijk en zeker voor haar is een rustdag dan noodzaak. Hoewel, ik vond het ook wel prettig vandaag.
We waren wel vroeg wakker vanmorgen, uur of 6. Hoewel we redelijk geslapen hebben had Linda erg veel last van de inblaasunit van de airco. Die is bijna precies op het punt gericht waar ze ligt te slapen in bed. Ik werd rond een uur of 4 wakker van een raar geluid van de koelkast, gelijk maar even een flesje water eruit gehaald waardoor Linda weer wakker werd. Dus. Die voelde een enorm dik gezicht bij zichzelf en kon ook niet echt door 1 oog kijken. Even een koud doekje erop en het ging een stuk beter.
We werden om 7.30u beneden verwacht voor het ontbijt. Ik moet zeggen, dat smaakte prima. Brood in een papje van ei en kaneel en dat opgewarmd, beetje spek, beetje rösti...
Al met al heb ik lekker gegeten, Linda is niet zo goed in ontbijten dus die heeft het bij 1 broodje gehouden.
Rond een uur of 8 zaten we in de auto om naar het park te rijden. We wilden de Hickman Natural Bridge-trail doen. Een wandeling van een kilometer of 3 maar omdat het pittig omhoog gaat voelt hij veel langer.
We waren er rond een uur of half 9 en wat ons onderweg opviel is dat het enorm had geregend in het park. Veel stroompjes water, veel rood stof over de weg wat daar door de regen heengespoeld was...
Bij het beginpunt van de wandeling was ook een beekje (edit: dit is de Fremont rivier) met rood, bruinachtig water. Leek wel de chocoladerivier uit Sjakie en de Chocoladefabriek. Bijzonder wel, was gisteren nog mooi, helder water.
De hike naar boven was een pittige. Je merkte aan Linda dat ze niet fit was dus deden we het een stukje langzamer aan. Op enig moment kwamen we bij wat een Natural Bridge leek. Nou ja, leek. Het was er een. Maar is dit hem dan? Op plaatjes zag hij er toch anders uit. Zijn kleine broertje wellicht.
Linda vond het wel prima en is even onder dat ding in de schaduw gaan zitten. Ik wilde nog wel even door. De kant die ik opliep, liep dood. Wel mooi uitzicht maar ik kon niet verder. Toen ik weer terugliep kwamen er 2 meiden langs, even kort gezegd dat de kant die ik op ben gegaan dood liep dus kozen zij een andere route. Het stond erg slecht aangegeven en door de regenval zag je ook slecht de sporen van anderen terug. Nog geen 2 minuten later hoor ik een gil, gevolgd door: "It's this way!"
Braaf als ik ben, ben ik naar achter ze aan gelopen en inderdaad, een bordje. Top.
Toegegeven, het is een mooie arch, of boog. Een natuurlijke brug, al kan je er niet overheen. Schitterend.
Na wat foto's en er gewoon even naar gekeken te hebben ben ik maar weer teruggegaan. Probleem is dan dat het pad slecht zichtbaar is, dus welke kant ga je dan weer op?
De kant van de zon dan maar. Yep, dat is de goede kant. Linda zat er nog, gelukkig, dus daarna weer terug. Die meiden haalden ons ook al snel bij dus nog even een kort gesprek. Linda had het gilletje van die ene meid ook gehoord, die rotsen dragen het geluid dus best ver nog.
Hierna zijn we even naar Torrey gereden, even bij de plaatselijke Subway ons avondeten gehaald.
Gisteren waren we er ook en die gozer die er toen stond was een topper. Echt goed in wat hij deed en straalde ook nog wel plezier uit. Die van vandaag daarentegen... Mijn hemel, wat een chagrijn zeg! Geen fooi derhalve.
Uiteindelijk waren we rond 10.30u weer op de kamer. Linda even slapen, ik met verrekijker op de veranda. Gewoon, genieten van de rust en af en toe een vogel bekijken.
We hoorden vanmorgen al dat er nieuwe gasten zouden komen vanavond. Moet ook wel want de schoorsteen moet wel blijven roken bij Leah en Kenley.
We zagen op enig moment een auto langs de weg langzaam rijden, stoppen, keren en toen toch weer door. We dachten dat dat ze wel zouden zijn en achteraf hadden we gelijk. Even de spullen op de kamer, een paar pingeltjes op de piano en toen weer even weg. Ok, zie jullie morgen bij het ontbijt wel verwacht ik.
Morgen naar Moab. Meer reuring, dichter bij restaurantjes etc. Even geen Subway, al was het niet slecht.
Misschien nog even GP Radio aan voor de kwalificatie maar rond die tijd moeten we ook ontbijten dus ik merk het wel. Helaas geen tv in Moab dus dat wordt dan ook GP Radio...

Overnachting:
Sunlit Oasis
4400 South Notom Road, Notom, UT 84775

Weertype: Warm, rond de 30°C
Aantal gereden mijlen: 49

Geschreven door RLML.op.reis