Knoflook. Is het eigenlijk een ding dat ik steeds met een enkel woord mijn verslagen start? Knoflook, megaveel knoflook zat er op mijn vlees gisteravond. Lekker, absoluut! Maar dorst de hele nacht zeg. Gelukkig zijn de flessen water prima betaalbaar hier. Uit de kraan is niet echt een optie, tenzij je fan bent van water met een chloorsmaakje. Wanneer je onder de douche staat dan waan je je in het zwembad. Qua geur dan, het water loopt prima weg.
Maar dat hotel van ons zeg, dat is echt een schot in de roos geweest. Ontbijt geweldig, strak interieur, goede locatie... Wat mij betreft een vervolg waardig.

Maar goed, wakker worden deden we op tijd want we zouden vandaag naar Sintra. Sintra was vroeger het vakantieoord van de rich en famous. Met name de rich dan, zo boven in de bergen was het in de zomer een stuk aangenamer dan bijvoorbeeld in Lissabon en dus verrezen de luxe huizen, kastelen en ga zo maar door in Sintra. Heden ten dage staan een hoop van die panden leeg en zijn dus te bezichtigen door iedereen.

Toch eerst maar weer even ontbijten. Onze Amerikaanse overburen waren al klaar met hun ontbijt want ze zouden vroeg vertrekken vandaag voor een dagtrip. We hebben nog even met ze gesproken, echt gezellige mensen.
Na het ontbijt hebben we wat spullen meegepakt van de kamer en gingen we op weg naar de metro. Helaas was de ingang het dichtst bij ons hotel dicht en dus ging ons reisschema in de soep. Zo laat met de metro, dan even wandelen naar de trein, zo laat de trein... Je kent het wel, ging mooi niet door.
Wandelen naar een verderop gelegen metrostation, daar de eerste metro gepakt. Bij het naar boven lopen uit het station ging er een grietje onderuit op de trap. Pas op, hoor ik haar vriend zeggen. Ja, kijk uit! Hollanders dus.
Hierop naar het treinstation. Half uur te vroeg. Nog maar even wachten. 10 minuten voor tijd toch maar even binnen kijken: hele trein zat al vol.in een van de laatste wagons waren nog twee plekjes vrij. Tegenover een moeder en dochter. Ook weer Hollanders.
Het maakte de treinreis een stuk korter, leuk zitten keuvelen.

Eenmaal in Sintra bleek de populariteit. Man, wat een volk. Niet normaal. Overal mensen die een weg zochten naar een van de top bezienswaardigheden. Bus 434 moesten we dan hebben. Prima. 11,50 pp. Nee, gaan we niet doen. Dan maar lopen. Maar ja, omhoog. Dus wel pittig in de warmte. Maar ik ga toch echt geen 23 euro neertellen voor een sightseeing tour die je dan toevallig bij de kastelen brengt.
Volgens TripAdvisor is er eigenlijk altijd wel een lange rij om daar naar binnen te gaan. Daar helpt een mooie doordeweekse zaterdag ook niet bij. We hebben dus besloten ons daar niet aan te wagen.
Uiteindelijk kwamen we langs een bezienswaardigheid: de Initiation Well of Poço Iniciático. Hier konden we ons wel vermaken voor een tijdje. Mooie tuin, mooie vergezichten en vooral dus die put waarin je kon afdalen.
Ik moet zeggen: indrukwekkend. Indrukwekkend dat iemand een put maakt waren je kunt afdalen en die dus niet als bron gebruikt werd maar als een soort ceremonieel iets.
Eenmaal beneden hoorden we wat bekende stemmen. Excuse me! Oh, I'm sorry, am I in your way?
Pas op dat moment had Letha door dat wij het waren. Over toeval gesproken. Of, zoals Letha het benoemde: Serendipity.
Rick vertelde dat zij met de bus naar de kastelen bovenaan geweest zijn maar dat het daar zo druk was dat ze die hebben gelaten voor wat het was. Hij raadde ons hetzelfde aan. Prima, bedankt.
We zijn nog even met ze meegelopen naar de ingang van de put en toen zijn wij verder naar boven gelopen om nog wat uitzichten mee te pakken (die er verder niet bleken te zijn, teveel bomen).

Op de terugweg naar de uitgang hebben we nog een gebouw bekeken. Prachtig van binnen en van buiten.
Hierna hadden wij het wel gezien. Op naar de trein en terug naar Lissabon.
Daar hebben we bij de plaatselijke Lidl wat eten en drinken ingeslagen en was het weer tijd om te relaxen.
Rond een uur of 5 zijn we de stad weer in gegaan met de bedoeling wat te eten en dan de zonsondergang mee te pakken.

Wat was het heerlijk druk in de stad. Zoveel mensen, hartstikke fijne temperatuur, muziek... Echt top.
Omdat we weer eens niet konden kiezen wat we wilden eten zijn we eerst maar even een McFlurry gaan halen. Daar kwam ik op het idee om kebab te gaan eten ergens.
Op Google Maps zag ik een tentje met goede reviews, niet al te ver van de stad. Kebabish PT. Klein tentje, groot bord eten voor een klein prijsje.
Eerlijk is eerlijk, dit was een goed idee. Ik proef de knoflooksaus nog. Of zou dat nog van gisteren zijn.

Na het eten weer terug naar de stad. Nog drukker dan vanmiddag maar wat was het genieten. Gewoon superlekker weer, 27 graden vandaag en aan het begin van de avond nog 23. Overal lichtjes van de eettentjes, mensen die hun plekkie zochten om te gaan eten. Muzikanten... Dit zijn de parels hoor, wat mij betreft.
Voor ons was het wel weer tijd om naar het hotel te gaan. Veel gewandeld vandaag, beiden ruim boven de 24000 stappen (Linda zelfs 25000) dus het begint een beetje ergens op te lijken.

Wat een verhaal weer. Sorry daarvoor. We hebben het naar ons zin en doen zelfs dingen die een beetje buiten onze comfortzone liggen. Vanmorgen moest ik even nadenken welke dag het was dus dat betekent dat het wel goed zit.
Vandaag zitten we al op de helft. Morgen nog maar weer wat plannen maken om te gaan doen. De lijst is lang, de dagen vliegen voorbij.
In het ergste geval moeten we nog maar een keer terug hier. Ik ben voor, nu al.

Geschreven door RLML.op.reis