Rond 10 uur verlaten we het hotel om via route 66 naar Las Vegas te rijden. We hebben ruim 400 km voor de boeg, dat is dus nog een aardig ritje. Bij het uitchecken vraag ik nog even naar het akkefietje van gisterenavond, ons vreemde telefoontje. Het blijkt dat de kamers niet via een buitenlijn gebeld kunnen worden, alleen van de receptie of tussen kamers onderling. Dat betekent dat mogelijk een van de andere gasten ons gebeld heeft. Dat moet dus makkelijk uit te zoeken zijn. Wij hebben er niets meer aan, ik hoop dat anderen niet de dupe worden van deze praktijken, maar dat is onwaarschijnlijk.

Route 66 bestaat niet meer als gehele weg. Sommige delen zijn nu snelweg en hebben dus een ander wegnummer. Het stuk wat we nu rijden loopt van iets voorbij Ash Fork tot aan Kingman, toch nog een stuk van ongeveer 175 km. We stoppen bij Seligman. We parkeren de auto en gaan wandelen. Net als we een stukje hebben gelopen stoppen er ineens 4-5 bussen met toeristen. Seligman is geen grote plaats en is dus met deze busladingen erg druk. Nadat we de nodige winkeltjes hebben bezocht en wat foto’s hebben gemaakt gaan we brunchen bij Route 66 Roadrunner, het enige fatsoenlijke restaurant in town. Daarna rijden we verder en stoppen nog her en der voor leuke foto’s. In Kingman stoppen we ook, maar deze stad is niet zo leuk als de kleinere dorpjes.

We rijden vanaf hier weer de snelweg op en vervolgen onze weg naar Vegas. Jacqueline heeft nog een een leuk plaatsje gevonden, een oud zilvermijn stadje Chloride, geen ghosttown, want er wonen nog mensen. Maar de hoogtijdagen van de zilver winning duurde maar kort toen er toch niet zoveel te verdienen viel. Van duizenden inwoners toen wonen er nu nog maar een paar honderd. Vooral mensen die de rust zoeken, vaak gepensioneerd, en een paar kunstenaars. We zijn wat rondgereden en bij de lokale vervallen gevangenis informeert een van de inwoners ons over de huidige situatie. Iets voorbij het dorp de bergen in zijn er nog tekeningen op rotsen die we bekijken. Dan rijden we toch verder het is inmiddels laat geworden. Rond 7 uur rijden we de stad in, de zon gaat net onder. We checken in en na een korte opfrisbeurt eten we de bekende Nacho schotel bij het Hardrock Café en lopen nog een stuk over de Las Vegas Boulevard, ook bekend als The Strip. We bekijken de verlichte fontein show bij het Bellagio, gooien nog wat geld in een gokautomaat, en gaan lekker naar bed. Toch weer een lange dag geworden.

Geschreven door OpReisNaar