We zijn weer compleet! Na het ontbijt, incl Rob, rijden we rond 8 uur naar Zion National Park, ongeveer een uur rijden. We rijden het park aan de oostzijde binnen naar de zuidkant van het park, omdat daar het Visitor Centre is, waar we ook gaan parkeren. Dachten we, we slingeren langs alle parkeerplaatsen, maar alles is vol……. Rest ons niets anders dan buiten het park te parkeren richting Springdale. Langs de kant van de toegangsweg mogen we staan tegen een “kleine” vergoeding. Niet heel erg gunstig dus, maar er rijdt een gratis shuttle bus langs de toegangsweg en daarmee kom je tot aan het park. In het park stap je dan weer over op de gratis shuttle bus van het park. Deze rijdt op de Zion Canyon Scenic Drive (is wat anders als de Bredase weg, wel net zo lang😊) langs 9 punten in het park, waar je op- en uit kunt stappen.

Op advies van internet bloggers is het het slimst om tot punt 9 te blijven zitten en daar pas uit te stappen, dat is veel rustiger. Ik denk dat iedereen dezelfde blog heeft gelezen, want de bus blijft tot punt 9 helemaal vol! Punt 9 is The Temple of Sinawava, een natuurlijk, zoals men schrijft, amfitheater. Vanaf dit punt lopen we een km of 2 verder de canyon in. Daar wordt deze smaller en natter. Hier loopt de Virgin River tussen de rotswanden en kan je alleen nog door het water verder. Soms tot je enkels, maar soms ook tot aan je middel. Hiervoor kan je speciale waterschoenen en stokken huren, dat is wel nodig, want de stenen op rivier bodem kunnen verraderlijk glad zijn. Dit laatste hebben we van horen zeggen, en een beetje gezien, wij zijn met beide voeten op de droge grond gebleven. De wandeling door de Canyon en langs de rivier is erg mooi. Door de hoge wanden van de canyon heeft de zon nog niet veel invloed op het wandelpad en is de temperatuur nog aangenaam.

Als we terug zijn op punt 9, pakken we de bus naar punt 5, Zion Lodge. Een lokatie waar een groot hotel staat en een restaurant. We nemen plaats een een tafel in de schaduw en nuttigen daar een lekker zout frietje en een enorme “Diet Coke”. Lekkerrrrr. We stappen hier weer op de bus terug naar punt 1 Visitor Centre om daar de Pa’rus trail te lopen, heen en terug 6 km. We komen er al snel achter dat dat niet handig is, want deze trail loopt omhoog en gaat naar punt 3 van de bus. De temperatuur is inmiddels ook fors opgelopen (+35), daarnaast is op deze trail nauwelijks schaduw. We besluiten weer de bus te nemen en bij punt 3 eruit te gaan en alleen naar beneden te lopen, dat is dan maar 3 km. We stappen in de bus en….. de bus stopt niet bij punt 3 maar rijdt door. Bij punt 4 stappen we uit, rennen naar de overkant, de retourbus komt er net aan, en gaan naar punt 3 en stappen daar uit (wat en gedoe hè). De Pa’rus trail volgt de Virgin River, en hoewel erg warm, is het een prettige wandeling, licht dalend.

Vandaag, net als alle andere dagen eigenlijk, is er altijd wel een praatje met die of gene. Bij alle uitstapjes die we doen is dat misschien niet verwonderlijk, iedereen is een dagje weg of met vakantie, maar toch. Ook vandaag in de bus, daar hebben we ook wel ongebruikelijk lang ingezeten, hebben we meerdere keren uitvoerig contact gehad met Amerikanen of andere toeristen. Na de eerste vraag “waar kom je vandaan” volgt vaak een “we zijn ook in Amsterdam geweest” en daar blijft het vaak niet bij. Het is dat we weer moeten overstappen 😊 dat het gesprek eindigt, maar vaak krijgen we tips en adviezen, erg leuk. Veel mensen hebben familie in Nederland of dragen een Nederlandse naam. Op onze Pa’rus trail spraken we ook een jonge vrouw uit Singapore en ook zij had veel te vertellen, heel veel. Nadat we het gesprek netjes hadden afgerond en onze wegen eindelijk konden scheiden, kwamen we haar verderop de trail weer tegen. Ditmaal was Rob alleen de Sjaak en konden wij doorlopen. Rob echter moest haar spervuur aan vragen toch netjes beantwoorden. Inmiddels kwamen we op ons eindpunt aan en scheiden de wegen van Rob en zijn Singapoors verpleegstertje. We hebben nog wat foto’s gemaakt onder het “Zion Park” bord om vervolgens snel de bus naar de auto te pakken. Echter de elektrische bus stond met lege accu’s dus moesten we wachten op de volgende bus. Met de auto waren we met een uur weer bij onze Lodge en na een lekkere douche en een hapje eten zijn we lekker gaan slapen.

Geschreven door OpReisNaar