We spreken om 8 uur af voor het ontbijt. Dat lijkt vroeg voor een vakantie, maar met de tijdsverschillen nog in ons systeem is dat al laat, want we zijn alle 4 vroeg wakker. Zoals bij Amerika-gangers bekend is het ontbijt niet super. Wat brood voor het tosti apparaat, gekookt ei of een gebakken ei, geen kaas- of vleesbeleg en natuurlijke slappe koffie. Maar de eigenaar/beheerder van de Rodeway Inn was zeer vriendelijk, althans Rob kon goed met hem overweg. Rob is, zoals iedereen weet, energie coach in zijn woonplaats. Toen de eigenaar vertelde dat hij voor 120.000 dollar zonnepanelen had laten leggen was het gesprek gauw geopend (en konden wij rustig eten😊).

Deze ochtend rijden we naar Ghosttown Calico op 10 minuutjes rijden. Er zijn veel van dit soort verlaten stadjes, maar deze wordt door lokale instanties en particulier geld in goede staat gehouden. Er zijn natuurlijk ook wel de nodige winkeltjes en bars om zo, naast de entree gelden van 8 dollar pp, wat extra inkomsten te generen. Erg leuk en ook om mooie foto’s te maken. Het is nu met de hoge temperaturen in de zomermaanden laagseizoen, dus erg rustig. Het hoogseizoen (bij aangenamere temperaturen) is het najaar, dan komen de Amerikanen zelf en in het voorjaar, dan zijn er vele schoolexcursies. Rond de middag gaan we lunchen bij Peggie Sue, een eetgelegenheid die nog langs de oude route 66 ligt. Een echt jaren-60 tent, met heel veel foto’s van die tijd, Doris Day, John Wayne, de Dikke en de Dunne en The Blues Brothers. Ook lopen de serveersters rond in een schort en kapje in een zacht turquoise kleur. Wijzer geworden bestellen we 2 maaltijden en 2 drankjes om te sharen, dat bevalt uitstekend.

Na het eten rijden aan richting Tulare, ruim 3 uur rijden. Tijd genoeg om de infotainment van de auto aan een nader onderzoek te onderwerpen. Ook proberen we Samsung telefoon van Rob op het beeldscherm te toveren en dat lukt natuurlijk vrij eenvoudig. Ik ben niet zo bekend met dit Android toestel, en al gauw word ik ongevraagd door de “Google assistent “ aangesproken. Dat wil ik niet, maar Google assistent geeft niet zo snel op. Ze vraagt zelfs of we een mop willen horen…….!! Nou doe maar dan. “Noem een hond die goochelen kan” ??? De Labracadabrador….. daar moeten we dan toch erg om lachen, kijken welke mop we morgen voorgeschoteld krijgen. Na 2 uur naderen we Bakersfield en willen in deze stad een kijkje nemen. We hebben geen idee wat er te beleven valt, dus stoppen even bij de lokale VVV voor wat info. We krijgen het advies om de Riverwalk te wandelen, maar dat valt een beetje tegen. Wat niet tegenvalt is de enorme Ford F250 Tremor (nooit van gehoord). Terwijl we er bij gaan staan voor wat foto’s komt niet veel later de eigenaresse aanlopen en vraagt of we er niet in willen om mooie foto’s te maken, dat willen wij wel. Op onze vraag of zij met ons de auto wil ruilen, dat wil zij helaas niet☹️. Maar goed wel erg leuk, vooral nadat zij verteld dat haar man heeft verteld niemand anders in de auto te laten 😊

We pakken de auto en rijden naar Tulare, onze eindbestemming voor vandaag. Halverwege moeten we plots stoppen voor een kleine file. Een vrachtwagen met een kraan achterop heeft het viaduct geraakt waardoor de kraan van de vrachtwagen is afgevallen. Het is pas net gebeurd, want er is nog geen politie of andere assistentie. We rijden langzaam langs het ongeval en vervolgen onze weg en komen even later bij ons hotel, La Quinta Inn, aan. Door onze speciale status als veteraan mogen we auto bij de voordeur parkeren bij de daarvoor bestemde plaats. Nadat we de koffers op de kamer hebben gezet lopen we nog even naar de supermarkt voor een vers broodje, we hebben al genoeg op vandaag. We gaan weer bijtijds naar bed, morgenvroeg weer op.

Geschreven door OpReisNaar