We maken even 2 dagverslagen, met reden, lees verder.
Van Jonzac naar Oradour sur Glane is maar 151 km, stuk N weg en een deel dubbelbaans, goede wegen.

Waarom Oradour sur Glane? Niet omdat Marcia en Dennis er ook wel eens geweest zijn, niet vanwege een wellness, niet vanwege het riviertje de Glane, niet vanwege een pretpark, maar om een stuk geschiedenis wat gemaakt is op 11 juni 1944. Al een 20 jaar geleden hebben we erover gelezen in caravan bladen en het bleef ons triggeren.

Het Bloedbad van Oradour-sur-Glane vond plaats op 10 juni 1944 in de Franse plaats Oradour-sur-Glane. Het dorp werd die dag door het eerste regiment 'Der Führer' van de 2. SS-Panzer-Division Das Reich ingesloten en uiteindelijk verwoest. Bij deze overval werden 642 mensen vermoord. Slechts zes personen overleefden het bloedbad.

Het bloedbad was een wraakactie. Als aanleiding wordt wel een actie genoemd van het Franse verzet op 8 juni 1944. Toen werd in Saint-Junien, een plaatsje nabij Oradour, een spoorbrug opgeblazen. Hierbij zouden twee Duitse soldaten zijn gedood, waaronder SS-Sturmbannführer Helmut Kämpfe, die een persoonlijke vriend was van SS-Sturmbannführer Diekmann. Een andere lezing is dat Kämpfe werd ontvoerd door het verzet. Nadat zijn dienstvoertuig leeg werd aangetroffen ging de SS-divisie massaal naar hem en zijn chauffeur op zoek.

De operatie vond plaats op zaterdag na 12.00 uur. De Duitse majoor Diekmann bracht alles in paraatheid om richting Oradour te gaan. Zijn colonne arriveerde om 13.30 uur in Oradour. Binnen een half uur was het gehele dorp omsingeld en alle in- en uitgangen en toegangswegen werden afgesloten. Diekmann richtte een boerderij, die tussen Oradour en het dorpje Bordes lag, in als commandopost. Het inderhaast bedachte plan bleek ijzingwekkend efficiënt. Als reden voor de overval werd een routinematige identiteitscontrole opgegeven, waartoe alle inwoners zich op het marktplein moesten verzamelen. Daarna werden mannen en vrouwen gescheiden.
Rond 16.00 uur begon de executie met een ontploffing. Na dit signaal werden de mannen op verschillende plaatsen in het dorp met machinegeweren geëxecuteerd.
De lichamen werden in brand gestoken. De vrouwen en kinderen waren samengebracht in het kerkgebouw.
Rond 17 uur zetten de SS'ers een kist neer waaruit een paar lonten hingen. Deze werden aangestoken en verspreidden een verstikkende rook, waardoor de vrouwen zich in blinde paniek op de deuren stortten. Daar werden ze opgewacht door de SS'ers die hen met machinegeweren bestookten zodat ze weer naar binnen moesten vluchten. Slechts één vrouw overleefde de slachtpartij. Het jongste kind dat omkwam was slechts acht dagen oud.

In de euforie van de geallieerde invasie en de daarop volgende vrede in mei 1945, is de tragedie van Oradour vrijwel ongemerkt aan de wereld voorbijgegaan.
Na het bloedbad van het Tsjechische dorp Lidice (10 juni 1942) in Tsjecho-Slowakije volgde een golf van sympathiebetuigingen, maar de slachtoffers van Oradour raakten lange tijd in de vergetelheid. Dit veranderde in 1973 toen het verhaal van Ouradour werd verteld als opening van de Britse TV-documentaireserie "The World at War"
(in Nederland uitgezonden onder de titel "De Wereld in Oorlog"). Daarbij werd Ouradour op indringende wijze gepresenteerd als voorbeeld voor de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog.

Bij de ingang van het dorp is in 1999 een museum ingericht, het Centre de la Mémoire. Het is een ondergronds museum. Wie de ingang van het museum passeert komt midden in het dorp weer bovengronds. Daar zijn alle ruïnes nog in de staat van na de verwoesting. Kleine plaquettes op de huizen geven aan of er een winkel, kapperszaak, garage of kledingatelier gevestigd was. Alles is zo gelaten zoals het de fatale dag is achtergelaten, inclusief de auto van de huisarts, die nog op het dorpsplein staat.

Kort na de oorlog kwam Charles de Gaulle naar Oradour. Hij besliste dat de resten van het oude dorp de functie moesten verkrijgen van monument. Hij besloot tevens dat het nieuwe Oradour op een steenworp afstand weer opgebouwd zou worden. De resterende inwoners van Oradour woonden enige jaren in primitieve omstandigheden totdat het nieuwe Oradour in 1953 werd ingewijd. De regering besloot dat de bevolking van Oradour rouwkleding zou moeten dragen en dat het nieuwe Oradour ook deze sfeer moest uitademen. Oradour mocht alleen de grijze kleur hebben.

Voor de liefhebbers en geïnteresseerden hierbij een film van YouTube:
https://youtu.be/l8Af15OYS9I?si=86xYN0Oi9ah4g2al

Wij hebben ook een filmpje van onze indrukken:
https://youtu.be/joepRfDm9FY

Ben je in de buurt, doe een bezoek aan het museum en het dorp.
Aangezien de camperparkeerplaats verbouwd wordt hier zijn we 6 km doorgereden naar Javerdat, een gehucht ter grootte van Nederhemert zuid. Maar wel met toilet en water, zoals eerder gezegt: meer hebben we niet nodig.

Weer vele foto's.

Geschreven door Kobus-toos-kieps.wereldreis