We hebben enkele dagen bijgeboekt, dat moet een speciale reden hebben natuurlijk.
Door de verkoudheidsperiode hebben we enkele rustdagen ingezet wat geen bonusdagen zijn en waren.
Het ander plan was de Vennbahn vanaf Troisvierges richting zuid te fietsen, nou we hebben geen Vennbahn meer gezien.
Deze route richting Zuid met de mooie steden Clervaux en Wiltz als stopplaatsen en enkele kleine dorpjes.
Dit liep "iets "anders dan bedacht, natuurlijk volgen we de routeplanner van Komoot. We zien dat er een nieuw fietspad langs de bestaande spoorbaan wordt aangelegd van een betonbaan, de fietsweg is afgezet maar de beton is hard en droog. We nemen deze onbereden baan tot er een bouwerk van een grote brug is, wij langs de spoorlijn naar het station van Clervaux, het perron op. Komen er 2 Luxemburgse politiewagens aangescheurd en stoppen aan de overkant, wij dachten: dat wordt minimaal een nacht op het kot. (vanwege fietsen over de spoorbaan) Blijken ze te komen voor enkele illigalen die bij de bushalte rondhangen. Gelukkig maar.
Nu we toch in Clervaux zijn ook maar bekijken, kastelen, een burgt, kerken en toeristische horeca straat. Een Prachtige stad waar een riviertje een kronkel maakt.
Even zoeken waar we verder moeten en het gaat alleen maar omhoog, zelfs een stuk van 9 km aaneengesloten klimmen. Gelukkig is er ook soms een afdaling.
Het is echt nodig enkele keren een rustpauze te nemen onder wat bomen, het is 26 graden en de zon is helder aanwezig.
Onderweg komen we bij een beekje bij een hotel, een colaatje is lekker, met een grote wafel erbij nog lekkerder, dus dat doen we.
Een hotel/restaurant midden in de natuur, wat een rust hier, een beekje loopt langs het terras, er zwemt een kleine slang, het water kabbelt verder.
Voor de liefhebbers van rust: www.hotelvieuxmoilin.lu
Na het colaatje en de wafel ploeteren we nog verder omhoog tot we blij zijn bij ons tiny house te zijn. 65 km met 900 hoogtemeters!
Maarja de Vennbahn: die blijkt nog niet zuidelijker te gaan vanaf Troivierges. Dus voor de opletters: de Vennbahn loopt nu nog van Aken tot het station van Troivierges.
Beiden vanmorgen opgestaan met stevige spierpijntjes. Tocht doen we nog een wandeling van 6 km waarbij we 100 meter hoogte overwinnen. Een wandeling door een oase van geel bloeiende brem met een zachtzoete geur.
De wandeling genaamd Franziscus en loopt naar het Couvent Cinqfontaines, een voormalig klooster. Het gebouw vol met geschiedenis door de eeuwen heen.
Er is een herdenkplaats bestaande uit 5 blokken graniet die afkomstig zijn van de steengroeve Struthof (Elzas) Men gedenkt hier de overleden strijders niet met brandende kaarsen maar met kleine witte stenen welke op het monument geplaatst worden. Heel bizar. Dat wordt nog erger, namelijk:
Het in 1906 gebouwde klooster heeft een Nederlandse architect Johannes Klomp. In 1941 werd de priesterorde uit het klooster gezet en is het een Duits interneringskamp geworden, er werden joden in opgesloten, de laatste verblijfplaats voor deportatie naar een Duits concentratiekamp. er verbleven 300 joden.
In 1944 werden de Duitsers verjagen door het Amerikaanse leger die het nog een jaar gebruikte als veldhospitaal. een stukje vervelende geschiedenis.
Wat het nu is weten we niet, er was niemand en alles was afgesloten en er is geen website met actuele informatie.
Vanmiddag hebben we gebruik gemaakt van het prachtige zwembad, bij 28 graden, best lekker even uitzwemmen.
Morgen, zondag, vertrekken we naar een nieuwe omgeving, heel anders, maar wel weer midden in de natuur.

Geschreven door Kobus-toos-kieps.wereldreis