Ons verslag van woensdag 22 mei komt een dag later tot stand. De reden wordt later duidelijk.
Na een goede nachtrust (beste bed tot nu toe) gaan we naar de bar voor ontbijt. Van het B&B een soort tegoedbon gekregen voor het ontbijt. We gaan op weg, en ja, de zon schijnt 💥. Het weer slaat om en we gaan de hele dag ook in de zon lopen. De etappe begint met twee pittige klimmen, want we moeten twee bergen over. Het landschap is weer schitterend. Halverwege komen we langs een klooster. Hier krijgen we een stempel in ons paspoort, maar geen rondleiding. Dat is voor grotere groepen. We zien hier ook het italiaanse stel weer met de twee honden. Als we op de volgende berg lopen kunnen we een mooie foto maken van het klooster. Het pad is goed en na de tweede berg gaat het voornamelijk bergafwaarts. Wel kiezen we een paar keer voor de fietsroute, omdat de wandelpaden minder goed zijn. Het venijn van deze etappe zit hem meer in de lengte. We zijn dan ook blij als we in Calamari aankomen. Hier slapen we in een klooster. Er zijn twee kloosters. Één met monniken, daar slapen wij (vrouwen zijn hier ook niet welkom) en een klooster met nonnen (hier is iedereen welkom). Na het douchen rusten we wat uit en gaan dan de deur uit naar de supermarkt en daarna eten. We vragen aan een pater hoe laat de poort dicht gaat en hij verzekerd ons dat hij om 21:30 uur gebeurt. We zijn om 20:45 klaar met eten en gaan op weg naar het klooster. Je raadt het al de poort is dicht en alles is donker 😳. We bellen aan, maar daar wordt niet op gereageerd. We hebben twee telefoonnummers, maar de telefoon wordt niet opgenomen. Wat nu, we kunnen er niet in..... Het nonnenklooster is 400 meter verderop. Dus daar maar naar toe. Hun poort is wel open, maar verder ook geen teken van leven. Gelukkig ziet Hans door een kiertje een non zitten aan een tafel. We bellen een paar keer aan en ja hoor, de deur gaat open. Ze hoort ons verhaal aan en laat ons binnen. Pfff, we hebben een bed voor de nacht. Na een onrustige nacht staan we vroeg op, want we moeten naar het andere klooster waar al onze spullen liggen. Er is niemand te zien en als we buiten komen, blijkt de poort dicht te zijn. Haha, het ene klooster kunnen we niet in en het andere niet uit 😂😂. Ik ga op onderzoek uit en zie op een gegeven moment wel een non in de kerk zitten, maar we kunnen haar natuurlijk niet storen. Uiteindelijk loop ik een non tegen het lijf en die snapt natuurlijk niets van mijn verhaal. Wat ze wel snapt is dat het hek open moet 😂😂. Als we ons opgefrist hebben en omgekleed en de rugzakken gepakt zijn, gaan we op zoek naar een pater om verhaal te halen, maar we hebben uiteraard niemand gevonden. In een bar bij een cappuccino maar een mail gestuurd, maar ook hier wordt niet op gereageerd. En zo beginnen we aan de etappe van het volgende blog.

Geschreven door Hansenrichardaandewandel