Na een heerlijke familiedag gisteren vandaag weer de rust van het lopen. Want druk vonden we het wel in Milaan. Doordat we best wel moe waren besloten we een beetje uit te slapen, wekker om 0730 😂😂. We hadden gezien dat er een kapper vlakbij ons appartement was en ik was dringend aan een knipbeurt toe. Dus om 0815 stonden we bij de kapper en in mijn beste Italiaans kon ik duidelijk maken hoe kort het moest worden, met de tondeuse natuurlijk. Ook een voorwaarde dat het daarna weer natuurlijk in model valt als ik het gewassen heb 😂😂😂. Vervolgens nog een echt Italiaans ontbijt , koffie met croissant, in een cafe en rond 0900 eindelijk aan de wandel. Op nieuwe schoenen, dwz onze eigen reeds ingelopen schoenen die Femke voor ons had meegenomen 😀. Mijn oude schoenen neemt ze mee terug, ik kan er nog geen afscheid van nemen, maar Richard heeft de zijne gewoon in de prullenbak gegooid 😩. De route Varese uit was goed te doen, voor dat we er erg in hadden liepen we alweer tussen de velden op landweggetjes. En eigenlijk hebben we de gehele dag door bosrijk gebied gelopen zodat de temperatuur, 33 graden, wel meeviel. Halverwege in een dorp wat kunnen eten en drinken, het was er alleen stampvol en wij begrepen eerst niet waarom. Maar ze kochten allemaal een soort lotto/loterij kaarten en op een groot tv scherm konden ze de trekking volgen. Het leek erop of er elk half uur een trekking was. Een vreemd schouwspel.
De laatste kilometers gingen door een dicht bos met veel overwoekerde paden, pocket earth op zijn best. Maar je komt er wel en rond 1630 stonden we in ons hotel. Voor 25 euro pp inclusief ontbijt een koopje voor een 4-sterren hotel 😀😀.
Dit stuk van onze route tot Pavia moeten we zelf uitzetten en dat lukt best aardig. Maar echte wandelpaden zijn er niet dus moeten we een beetje improviseren. De Italianen die we tegenkomen zijn erg aardig, en ondanks dat we ze vrijwel niet kunnen verstaan blijven ze gewoon doorratelen in het Italiaans. Want echt, ze spreken nul andere talen. Toen we vandaag op een weggetje voor een spoorwegovergang moesten wachten, de bomen bleven 10 min, zegge tien minuten !!!!! dicht, hadden we alle tijd om met een man in een auto te kletsen. Toen hij uiteindelijk doorhad dat we van Gouda naar Rome liepen kwam hij niet meer bij van het lachen ... en druk hoofdschuddend en weer lachen .....
kijken wat morgen ons weer gaat brengen 😀

Geschreven door Hansenrichardaandewandel