Vanmorgen was het ontbijt iets later dan we normaal gewend zijn, maar omdat we een relatief kort traject lopen, is dat niet zo'n probleem. Als we op pad gaan, schijnt het zonnetje al, maar het is nog aangenaam fris. We lopen voor een groot deel beschut en de zweetdruppeltjes komen alleen bij een paar pittige afdalingen en klimmetjes. Het pad voert ons langs/over een aantal bergruggen. We komen door een aantal dorpen die heel klein zijn en waar ook helemaal niets te beleven is, laat staan dat er een mogelijkheid is om een kopje koffie te scoren 😩. Wel zijn de uitzichten weer erg mooi en we blijven ervan genieten. Het verbaast ons telkens weer dat er zoveel paden zijn dwars door Zwitserland die ons van A naar B brengen en waar (behalve de wandelaars) weinig mensen weet van hebben. Ook vandaag in totaal maar drie wandelaars gezien. Normaal zie je overal bankjes staan, maar vandaag waren ze op het moment dat we een boterham wilden eten natuurlijk in geen velden of wegen te bekennen. Uiteindelijk op een grote rots neergestreken. Aan de ene kant zaten we te eten en aan de andere kant een heel diep ravijn. Ik ben inmiddels wel wat gewend, maar van zo'n grote hoogte krijg ik toch nog de kriebels. In één van de dorpjes vóór ons eindpunt dan toch een klein winkeltje met een klein koffiezetapparaatje, maar wel overheerlijke koffie 😀. Het dorpje waar we slapen is ook heel klein, maar heeft zowaar een winkel. We hebben er twee keer voor de deur gestaan en ons erover verbaasd, dat de zaak, in tegenstelling tot hetgeen op het briefje met openingstijden staat, gesloten is. De eigenaresse van ons hotel geeft de oplossing: je moet aanbellen 😳😂. Dus vlak voor sluitingstijd toch nog boodschapjes kunnen doen voor morgen. Dan hebben we voor ons doen weer een "normaal" traject (qua km's).

Geschreven door Hansenrichardaandewandel