Ons reisverslag van onze
laatste wandeldag heeft even op zich laten wachten. Toen wij in Cassino aankwamen, werd ik namelijk ziek. Hoofdpijn, koorts en ontzettende buikloop. Hans zijn buik is ook niet helemaal in orde en we denken dat we iets verkeerds gegeten hebben. Maar nu eerst onze laatste wandeldag. We proberen op tijd te vertrekken, want het is niet alleen een lang traject, maar we willen ook se tijd nemen om een aantal dingen onderweg te bekijken. Het weer is ons opnieuw gunstig gezind. We lopen geruime tijd redelijk vlak over de weg en komen verschillende dorpen door. Dat betekent dus ook kans op koffie 😜. Eén van die dorpjes is Castrocielo waar we in een bar sport een cappuccino drinken. We kunnen daar een stempel krijgen voor ons paspoort en ze vinden het zo leuk dat het allemaal wordt vastgelegd voor de facebook pagina van de bar. Als we verder gaan, moeten we al gauw klimmen en behoorlijk ook, wel nog over de weg. Totdat we bij een grote kerk komen. Daar staan bankjes en eten we onze lunch op. Voorbij de kerk moeten we een pad op en wordt het weer klimmen geblazen. Het pad is eerst nog wel goed en breed, maar wordt steeds smaller en slechter en the only way is up. We zijn in totaal vier bergruggen overgegaan. Maar op een gegeven moment zien we ons einddoel: het klooster op Montecassino. De naam zegt het al, het staat bovenop een berg en het is niet de berg waar we dan staan 😩.
Er is in deze streek in de tweede wereldoorlog zwaar gevochte met ongelooflijke verliezen bij alle partijen. Voordat we bij het klooster komen, passeren we een militaire begraafplaats waar poolse soldaten begraven liggen heel indrukwekkend. En dan het klooster. In de tweede wereldoorlog voor een groot deel verwoest, maar weer in de oorspronkelijke staat opgebouwd. Het gedeelte waar Benedictus en zijn zus begraven liggen heeft de oorlog wel overleeft. Officieel eindigt hier onze wandeltocht. Van Norcia, waar San Benedetto is geboren naar Montecassino waar hij is begraven. Wij slapen echter in Cassino en je begrijpt, dat ligt beneden in het dal. Wel lopen we voor een deel op een meer dan 1000 jaar oude weg. Heel bijzonder. Als we dan eindelijk aankomen in Cassino zijn we gesloopt. 29 redelijk zware kilometers. En toen werd ik dus ziek. Het B&B was heel mooi en ik ben eigenlijk gelijk naar bed gegaan. Zondagmorgen mochten we tot elf uur blijven, maar onze trein naar Rome ging pas om half één en de reis duurde 2 uur en 20 minuten. We hebben een appartement in de buurt van het station. Dat is donderdag als we terugvliegen ook handig. Hans is nu in z’n eentje de stad in. Ik voel me nog niet goed en heb ook nog graag een wc binnen handbereik. Als ik vandaag een beetje opknap, hebben we nog twee volle dagen om Rome onveilig te maken.

Geschreven door Hansenrichardaandewandel