Vandaag hebben wij, met 3 busjes, een bezoek gebracht aan een nederzetting van de HETTITTEN die volgens mij hier nog te weinig aandacht krijgt.

Dus lezen van dit verslag is een ‘must’ ……. :-)) toch als ge een beetje interesse hebt omtrent vroegere beschavingen….wij kunnen er zelfs iets van leren en wij spreken hier voor eeuwen voor de tijdrekening. De overlevering van de geschiedenis van deze beschaving gebeurde door teksten die werden gebeiteld in stenen waarvan er ettelijke terug zijn gevonden. Ook nu nog zijn er geschriften alsdusdanig nog steeds niet ontcijferd.

Ik zal jullie dus een uitgebreide uitleg geven omtrent deze uitgestorven bevolking.

HATTUSA was de oorspronkelijke hoofdstad van HATTI. Aansluitend (van 1375-1200 v.Chr) was het de hoofdstad van het Hettitische Rijk. De door ons bezochte vindplaats is omgeven door de stadsmuren met een optrek van 6 km. Op het hoogtepunt van de Hettitische beschaving (rond de 14de eeuw v.Chr) regeerden de Hettieten over een grondgebied dat bestond uit het huidige Turkije, het noorden van Syrie en Irak en in totaal twaalf koninkrijken die waren overwonnen of geannexeerd. Het regeren over een dergelijk groot rijk door 1 enkele vorst zal niet eenvoudig geweest zijn. In Hattusa zijn veel overblijfselen van de Hettitische beschaving gevonden.

Doorgaans was het Hettitische recht lang niet zo streng als dat van andere beschavingen in de oudheid, zoals de Babylonische wetten. Daar werd zelfs een onbetekenende diefstal al met de dood bestraft. De hoogste straf in de Hettitische wetgeving was weggelegd voor gevallen van rebellie, voor sommige vormen van bestialiteit en voor verkrachting. Ook voor moord kon je de hoogste straf krijgen maar alleen als de familie van het slachtoffer dat eiste.

De wet kende de vrouw bepaalde rechten toe. Daarmee bekleedde ze een hogere rang dan in sommige andere oosterse maatschappijen waar ze vaak aan slavernij onderworpen was. Een meisje had het recht haar verloving te verbreken en met en andere man te trouwen zonder toestemming van haar ouders. Een weduwe met een gezin kon haar kinderen onterven als die niet in haar behoeften voorzagen. Eenmaal gescheiden kon een vrouw eisen dat sommige kinderen aan haar werden toevertrouwd. De Hettitische koninginnen genoten een bepaalde macht en waren in sommige gevallen gelijk aan hun man.

De buitenlandse politiek van het Hettitische rijk was uiterst doeltreffend. Aan de ene kant beschikte het leger, dankzij de kwaliteit van het Hettitische ijzer, over zeer goede wapens en werden de soldaten door bronzen harnassen beschermd. Aan de andere kant boden ze hun vazalstaten een zekere vorm van zelfbestuur. De meeste aanvaardden dan ook zonder tegensputteren hun heerschappij. Dit vooral omdat de onderworpen koning verder over zijn rijk mocht regeren.

De verdragen weerspiegelen de geest van een goed georganiseerd volk dat uiterst diplomatiek en zeker uit was op verovering, maar niet erg agressief, alhoewel de macht bij het militaire apparaat berustte. Bij elke verovering, vreedzaam of niet, namen de Hettieten gretig de uitvindingen van het veroverde volk over. De kennis werd systematisch opgetekend om haar voor het nageslacht te bewaren.
Zo hebben zij, met Ramses II uit Egypte, de eerste vredesovereenkomst getekend uit de geschiedenis der mensheid. Het verslag staat vermeld op de ingang van het gebouw van de Verenigde Naties.

Het rijk stierf een plotse en snelle dood. Een fenomeen dat voor de tegenwoordige historici nog steeds een mysterie blijft. Rond 1200 v.Chr. stoppen de scriba’s (= personen die instonden voor het alles noteren) van Hattusa met het optekenen van de annalen van de stad. Bovendien zijn er slechts vage aanwijzingen over het lot van deze beschaving. De stad Hattusa werd verwoest door een felle brand die gepaard ging met zware vernielingen, met name van standbeelden. Duidelijk geen toevallige brand dus, maar meer een plundering die de trotse metropool op de knieen heeft gekregen. In ieder geval herinnert het plotse vertrek van de Hettieten uit Anatolie aan hun komst 700 jaar eerder. Toen dwong een onbekende macht hen om zich in reeds bewoonde gebieden te vestigen.

Van de Hettieten rest tegenwoordig niets anders dan de befaamde schoenen van veulenbont die nog steeds in sommige streken van Turkije worden gedragen. Het lijt wel of ze van de aardbol zijn verdwenen zonder zelfs hun schoenen aan te trekken.

YAZILIKAYA (=Turks voor gegraveerde steen) is een heiligdom van Hattusa, de hoofdstad van het Hettitische Rijk. Het was een heilige plaats voor Hettieten die in de nabijgelegen stad Hattusa woonden. Het meest indrukwekkende onderdeel vormen de in rotsen uitgehakte reliefs die de goden van het Hettitische pantheon uitbeelden. Er zijn ook heilige plaatsen naast de reliefs gebouwd. Men gelooft dat er op deze plaats jaarwisselingsfeesten gehouden werden. De heiligdommen werden vanaf de 15de eeuw v. Chr. Gebruikt, maar de reliefs dateren van de regering van de Hettitische koningen TUDHALIYA IV en SUPPILULIUMA II aan het einde van de 13de eeuw v.Chr.

Wij bezochten ook het plaatselijke museum in Bogazkale die volledig gewijd is aan vondsten uit het Hettitische Rijk alhier.

Morgen, maandag 3 oktober, rijden wij naar ANKARRA, hoofdstad van Turkije, waar wij 2 nachten verblijven op een camping verbonden aan een hotel.

Geschreven door Gretajacques