Gezien er op de anders zeer prettige camping geen ontbijtservice was, hebben we meteen na het opstaan gepakt en zijn we vertrokken. We waren dus “vroeg” op de fiets maar zijn wel meteen gestopt in Les Vans voor een ontbijt Franse stijl, nl. kopen bij de bakker en opeten op een gezellig caféterrasje. Dat nam allemaal zijn tijd en zo was het toch weer 11u30 toen we goed en wel op de fiets zaten.

En we kregen meteen een zware kuitenbijter voorgeschoteld, type Waalse klassieker in de vlakke zon, toen 29°C. We waren dan wel meteen op de hoogvlakte in de Cevennen die we een drie kwartier volgden – heel mooi! – om dan terug naar beneden te fietsen via een heerlijke afdaling waar de remmen niet nodig waren. Op het pleintje waar de waterfontein vorig jaar nodig was om mij – de papa – te reanimeren, vulden we nu de bidons en aten we een ijsje in de lokale bar.

Het ging verder in de vlakke zon bij een 34 graden en het bleef op en af gaan. Dat maakte het voor de meesten onder ons de zwaarste dag. Met 69 kilometer was het ook de langste fietstocht in familieverband. We bereikten maar net op tijd een kerkhof toen het water bij iedereen op was. We tankten bij, de bewoners vonden het niet erg. Op het einde moesten we nog over een zandweg / kasseienpad naar de camping waar we de fiets de helft van de tijd moesten duwen. Dat is google maps … waar je mag fietsen kan je fietsen.

Als beloning hebben we ons getrakteerd op een mobilhome (je weet wel, zoals ze hier zeggen) met alle comfort en konden we weer een frisse duik nemen in het zwembad en zelfs op de mega waterglijbaan.

Nu zitten we – het zal niet verbazen – op het gezellige terras met een pintje voor onze neus.

Geschreven door Fsmvg