Vroeg uit de veren en vroeg op weg ... dat was het plan. Op die manier zou ik op vrijdag in Parijs staan en voldoende mee kunnen pikken van de leuke plekjes onderweg. Maar die eerste dag lukte het om één of andere reden toch niet echt om vroeg onderweg te zijn. Nochtans niet overdreven laat opgestaan, maar nadat ik ontbeten had, de bagage terug op de fiets geladen had en goed en wel vertrokken was moet het toch al na 10 uur geweest zijn. Morgen moet dat beter ...

OK, op weg dan maar. Doel: Chimay!

De weg naar Dinant langs de Maas is heel mooi. Als dit de voorbode is voor wat gaat komen ziet het er goed uit. De ondergrond is op sommige plaatsen wel wat minder. Kasseien en hier en daar een grindstrook. Dat belooft wel minder aangenaam te worden voor het achterwerk. Het is misschien wel mooier, maar hopelijk toch niet teveel van dat.

Dinant ziet er veel kleiner uit dan ik mij had voorgesteld. Het is een klein stadje, overspoeld met toeristen. Toch de moeite om geweest te zijn. De rotsformatie achter de stad ziet er bepaald indrukwekkend uit. Zo zijn we hier ook weer eens geweest.

Iets gegeten bij de oever van de Maas. Bij het afdalen uit het straatje dat door de stad naar de Maaskant loopt, kreeg mijn achterwiel een stevige slag tegen een hoge stoeprand. Geen kapotte band dus alles OK dacht ik ...

Maar toen ik wilde vertrekken was het alles behalve OK. Een slag in mijn wiel, een kapotte spaak. Daar had ik even niet op gerekend. Gelukkig gebeurde dit in de bewoonde wereld dus met een beetje geluk zou er wel een fietsenmaker in de buurt zijn. Die was er wel, maar de man wilde mij absoluut niet helpen. Teveel werk meneer. Maar als je enkele kilometers terugrijdt vind je een grotere fietsenwinkel waar ze je zeker kunnen helpen. Nou dat was niet makkelijk te vinden. En het was ook meer dan enkele kilometer terug. Eerder een 10-tal met nog eens 10 extra voordat ik het gevonden had. Uitgestrekte dorpen, Google maps onzeker ... De fietsenwinkel waar men mij zeker zou helpen bleek echter gesloten !!! Vakantie ... GRRR.

Dan maar verder zoeken. In Yvoir zou nog een fietsenwinkel zijn. Maas oversteken en nog een stukje terugrijden. Intussen was ik terug halfweg Namen en een halve dag verder. En ook hier bleek het toch wel een beetje een uitdaging om geholpen te worden. Het was meteen duidelijk dat de lokale fietsenboer het zeer druk had. Er was blijkbaar één of andere fietshappening in de buurt en iedereen moest zijn fiets in orde krijgen. Maar de man was vriendelijk, had medelijden met de eenzame reiziger en vertelde mij dat als ik een beetje geduld had hij mij wel zou helpen. Ik kon best even het plaatselijke café op het dorpsplein opzoeken want het zou toch wel een paar uurtjes duren voordat mijn fiets hersteld was.

Ik had weinig keus dus volgde de raad van de vriendelijke fietsenmaker dan maar op. Bovendien kon ik wat couleur locale meepikken. Enkele uurtjes en biertjes later kon ik mijn fiets terug oppikken.

"Geen wonder dat u een spaak gebroken hebt, en het zal niet de laatste zijn, meneer. Ik heb zo eens aan uw bagage gevoeld en u bent zelf ook niet meteen een lichtgewicht. Dat is samen een 20 tal kilo meer dan waar uw wielen voor gemaakt zijn."

Inderdaad heb ik nogal blitse wielen waar niet overdreven veel spaken inzitten. Nooit problemen mee gehad, maar ik had dan ook nog nooit met bagage gefietst. Ik kreeg enkele reservespaken mee - dat is de kost niet - samen met de niet al te hoopgevende boodschap dat ik die vermoedelijk zelf niet zou kunnen vervangen, gezien daarvoor de tandwielen eraf moesten. Toch maar meegenomen, je weet maar nooit.

Late namiddag nu en terug op pad. Een uurtje of zo later, misschien wat minder, kon ik Dinant voorbij rijden tussen de rotsen door - waarvan er één bekendheid verworven heeft omdat de eerste vorst Albert ervanaf gedonderd is.

Het begon er wel naar uit te zien dat ik mijn plannen moest bijstellen. Bijna avond en intussen een 30-tal kilometer opgeschoten hoewel er wel wat meer op de teller stonden. Chimay zou niet meer voor vandaag zijn. De vermoeidheid begon ook wat door te wegen, want door al het tijdverlies had ik mij laten verleiden tot wat steviger doortrappen, wat zich op termijn wreekt - in mijn geval een termijn van iets meer dan een uur ...

Op zoek naar een camping dan maar, liefst niet te ver van de weg zodat ik morgen snel weer op pad ben en misschien wat tijd kan goedmaken.

In het dorpje Anseremme stond een camping aangeduid, gewoon links afslaan exact waar de Lesse in de Maas vloeit. Maar die camping bleek niet echt vlakbij de weg te zijn. Bovendien moest ik voor het eerst klimmen en vooral dalen, wat betekende dat de volgende ochtend met een klim zou beginnen.

Maar wel prachtig hier! Snel naar die camping, tent opzetten en genieten van natuurpracht.

De camping bleek wel zeer basic en de ontvangst niet overdreven vriendelijk. Douchen zou 2 euro kosten en bovendien niet overdreven comfortabel zijn en voor het niveau van service en installaties viel de prijs toch wel tegen. Nog altijd spotgoedkoop met de reizen die we de laatste tijd maakten, maar voor iemand die toch wel wat gecampeerd heeft wringt het toch een beetje als de prijs - hoewel die bedragen geen issue zijn - wat tegenvalt in vergelijking met de kwaliteit. Bon, er was niet veek keus dus verder niet gezeurd.

De camping mocht dan wel niet geweldig uitgerust zijn met modern sanitair en een leuke lobby, maar de ligging was wel prachtig ! Naast de Lesse, aan een waterval. Idyllisch, heerlijk !

Tent opgezet en dan terug te voet naar Anseremme. Het was nog niet zo laat, dus ik kon wel een paar uurtjes zonder fiets op pad. Bovendien was er kermis in Anseremme en viel er ongetwijfeld wat vettig eten en een pintje bier te scoren.

Zo gezegd zo gedaan, maar ik heb de feestvreugde toch grotendeels aan mij voorbij laten gaan. Ik kwam in de vroege avond fris gedouchet bij de kermis en bevond mij meteen temidden van een bende die duidelijk al teveel uren voorsprong had om nog in te halen qua zattigheid, wat ik als vreemde eend in de bijt bovendien niet meteen zag zitten op dat moment. Na een hamburger en pintje dan maar terug naar de camping.

Terug op de camping gekomen zag ik een vader en zoon zich installeren die ook gepakt en gezakt met de fiets op pad waren. De vader was duidelijk sportiever en ambitieuzer dan de zoon en was zich duidelijk op aan het winden over de vermoeide traagheid die de jongen met zich meedroeg. Niet zeker of dat een geslaagde vader-zoon trip zou worden als de vader niet snel zou accepteren dat zijn zoon geen jongere versie van hemzelf was.

Ook nog twee fijne Nederlandse dames leren kenen die te voet aan het trekken waren. De volgende dag zou het voor hen richting Frankrijk gaan, min of meer langs de Maas. Als ik ook zo snel in Frankrijk zou geraken zou mijn achterstand al voor een stuk ingehaald zijn maar dan zou ik wel een overnachting in Chimay missen, waar ik toch stiekem op gehoopt had. Dat was ik toch aan mijn favoriete biertje verplicht. Het lot zou bepalen dat ik Chimay toch niet hoefde te missen ...

Geschreven door Fsmvg