664 km op de teller intussen, en miljoenen hoogtemeters!

Vroeg uit de veren en om half 9 was ik al aan mijn eerste klim bezig. Naar de bakker, gezien het dorpsplein in Andelot 20 meter steil omhoog is. Zo steil dat je moet opletten om niet omver te vallen met je fiets. Ik wist natuurlijk nog niet dat dat een goeie opwarming zou zijn voor de rest van de ochtend.

Gelukkig was ik vroeg weg, want er moest geklommen worden richting Langres en het zou zonnig en warm zijn vandaag.

Na 10 km. hoefde ik al niet meer te klagen over de laatste afdaling gisteren die de paar honderd meter stijging, moeizaam bij elkaar geklommen volgens de principes van de processie van Echternach, in één duikvlucht ongedaan maakte (mama vragen en als die het niet weet oma). Ze waren er namelijk terug bij.

Maar lang zou dat niet duren. Ik dook weer door een bos naar beneden tot bijna het niveau aan de start. Puur sadisme van de gids zou je denken maar het was pure goedheid. Ik werd namelijk de weg getoond naar een ware sprookjesvallei. Ik moest zelfs even checken of er geen haar op mijn voeten stond. Niet zo moeilijk want met de hitte fiets ik de laatste dagen op mijn sandalen, weliswaar zonder sokken maar vertel het toch maar niet aan de kinderen.

Een sprookjesvallei dus en dat ik er weer uit moest klimmen nam ik er dan maar bij. Dat die klim tot 12% stijgingspercentage zou gaan moest ik er ook bij nemen. Er kwam er later nog zo één trouwens. Dat is zo net de limiet om nog niet af te stappen of omver te gaan...

Maar het ging goed. Ik heb er vrede mee genomen dat ik belachelijk traag moet klimmen als ik de dagen door wil komen. Tegen de middag was ik de buurt van Langres.

De klim naar Langres was wel verwacht. Ik had hem op Google gezien en was er al bang voor. 150 meter omhoog alstublieft. Da’s wat anders dan de 20 meter naar de bakker in Andelot! Maar ik kon Langres toch niet zomaar voorbij rijden en wegens de schaarste aan bewoonde wereld was dit ook de enige kans op een biertje voor een lange tijd... Leuk stadje. Ik overwoog even om er een hotel te nemen maar de benen waren nog te goed.

En zo ben ik voor het eerst van mijn leven, in een 150 levende zielen tellend dorp, de ENIGE gast op de camping. Goeie service nochtans. Prima sanitair, bier en een snack, en brood morgenvroeg.

De uitbaters zijn nu ook aan het vertrekken. Een beetje creepy wel :). Achter mij een watervalletje en voor mij een Leffe. Ik overleef het wel!

Goeienacht!
Frank.

Geschreven door Fsmvg