Op vrijdag 17 juli vertrokken ik met Marta voor mijn langste vakantie-fietstocht tot nu toe. Van Vilvoorde naar Sant Esteve de Palautordera was de bedoeling. Van ons thuis naar het prachtige dorp waar Marta’s zus Ingrid woont met haar familie. Uiteindelijk is de bestemming L’Escala geworden, waar ik menige vakantie heb doorgebracht tijdens mijn jeugd. Dat ligt in de provincie Girona, die op dit ogenblik voor Belgen geen verboden gebied is, hoewel het in L’Escala vele malen drukker is dan en St. Esteve en er ongetwijfeld een veelvoud van Covid superverspreiders zijn. Tijdens onze fietsvakantie deden we steeds wat we konden om het veilig te houden.

Op 4 augustus kwamen we aan na 19 dagen, waarvan één een rustdag was in Lyon. Ongeveer de helft deed ik alleen. Marta vergezelde mij op de eerste dag tot in Namen en terug vanaf Tournon sur Rhone. Ik heb 1783 km gedaan in totaal, inclusief winkelen, zoeken, … wat wilt zeggen dat de dag-afstand tussen de bestemmingen die in de verslagjes telkens vermeld wordt in totaal wel enkele 10-tallen kilometers minder is. Het gemiddelde is dus net geen 100 kilometer per dag en dat is wat ik vooraf in gedachten had.

Het noorden is bekend gebied en de weg naar Verdun heb ik dan ook zo snel mogelijk afgelegd. Na Namen fietste ik enkele dagen meer dan 135 kilometers bij toch al wel zeer warm weer en daardoor was ik niet helemaal fris meer na een halve week fietsen. Het was redelijk vlak maar ik had de lange dagen wat onderschat. De supervorm moest ook nog komen. Een rustigere dag tot Commercy deed deugd en daarna kon ik terug aan een goed gemiddelde verder.

Na 9 dagen was ik in Lyon. Ik had intussen de Ardennen, Champagne, Bourgogne en Beaujolais doorkruist en een prachtige tocht achter de rug, die soms wel een beetje eenzaam was. Ik ben veel minder volk tegengekomen dan tijdens vorige fietsvakanties en was op het bijzonder verlaten stuk tussen Champagne en Bourgogne zelfs de enige gast op een camping. s’ Avonds na het vertrek van de uitbaatster zelfs de enige levende ziel.

De hoogtepunten van het eerste deel van mijn fietsvakantie waren de rit van Andelot naar La Villeneuve (met de spookcamping), tevens de laatste rit door Ardennenlandschappen, een hoogtepunt omwille van het natuurschoon dat de nijdige klimmetjes meer dan compenseerde, en het bezoek aan het mooie en gezellige Beaune. Ook de rustdag in Lyon leverde een fijn stadsbezoek op, hoewel met dubbele gevoelens omdat ik toen echt wel heel goed in vorm aan het geraken was bij het fietsen.

Nadat ik een dag de “Via Rhona” gevolgd had, een fietssnelweg moest de wind niet tegen gezeten hebben, trokken Marta en ik herenigd verder naar het zuiden vanaf Tournon sur Rhone. Marta elektrisch wat een goede balans opleverde. Om ervoor te zorgen dat de batterij tot s’ avonds zou overleven moest Marta op “economy” rijden wat maakte dat we ongeveer even snel konden. Bergop durfde ze de turbo wel eens inschakelen om er als een pijl vandoor te schieten.

We reden door de Ardèche, de Gard, de Hérault, en via de Corbières Frans Catalunya binnen. Onze route zorgde telkens voor een prachtig decor maar ook voor de nodige uitdagingen. De hitte maakte het zwaar vanaf de middag, waardoor we een enkele keer echt veel vroeger gestopt waren dan onze bedoeling was. Gedurende de eerste 4 dagen na Tournon hadden we temperaturen die opliepen tot 37 graden in de namiddag. De wind was bij momenten vriend maar vaak ook een zeer te duchten vijand.

Hoogtepunten zijn moeilijk te noemen want elke rit was prachtig. Wat zeker zal bijblijven zijn de fietsproblemen in de buurt van Ruoms (eerst Marta's banden, dan mijn zadel), de fijne camping L’Anglas bij Brissac aan de Hérault, de B&B Abitarela in Sigean waar we heerlijk gegeten hebben, de zware rit tegen de wind in naar de Corbières beloond met het natuurschoon eenmaal daar en de entree in Catalunya.

We volgden de route die uitgestippeld is door Paul Benjaminse, gespecialiseerd in reisgidsen voor vakantiefietsers, en deze liep langs verkeersluwe wegen en prachtige natuur. Er werd wel gekozen voor wegen die te doen zijn met de fiets maar regelmatig toch uitdagend zijn. Er moest wel eens geklommen worden en voor mij waren de elkaar in snel tempo opvolgende korte klimmetjes in de Ardennen, de Champagne en de Corbières, die nauwelijks het vermelden waard waren voor de gids, veel zwaarder dan de lange maar meer geleidelijke klimmen in de Ardèche of over de Pyreneeën. Voor Marta bepaalden eerder de hitte, de wind en de lengte van de ritten de aanslag op niet alleen haar elektrische maar ook haar innerlijke batterij.

We leerden bij het afwijken van de route ook wat bij over navigatie voor fietsers omdat we Google en Garmin wel eens tegen elkaar uitgespeeld hebben. We leerden dat Google (in tegenstelling tot Garmin) de kortste weg toont, maar onder een weg voor fietsers een weg verstaat waar het voor fietsers toegestaan is om te rijden. Kiezels, keien en hellingen van 15 procent zijn geen bezwaar. Garmin durft dan weer 30% toevoegen aan de afstand om net dit soort wegen te vermijden. Toch maar Garmin voor mij.

Het was al bij al een heerlijke vakantie. Spijtig dat het fietsen voorbij is maar fijn dat we onze laatste week samen met onze familie kunnen doorbrengen en uitrusten en uiteraard alle verloren calorieën aanvullen.

Frank.

Geschreven door Fsmvg