69 km - 4h05 - 16,8 km/h

Een vreemde ochtend. Een Antwerpsen jongedame van de iets rijpere jeugd , waar ik mezelf natuurlijk ook bij mag rekenen, kwam een praatje slaan bij mijn terugkeer van de douche en leek niet meteen van plan mijn gezelschap op te geven. Ze was met de boekenclub op vakantie of zo maar de rest sliep blijkbaar nog en zij zocht dan maar wat entertainment. Je zou bijna gedacht hebben dat ze meer dan een goed gesprek wilde maar zo gingen we hier niet beginnen. Bovendien had ik geen tijd te verliezen.

Uiteindelijk is ze dan toch maar haar ontwakende boekenclubvrienden gaan vervoegen en kon ik op zoek naar ontbijt. Ik werd weer met de tegenvallende kwaliteit van de camping geconfronteerd toen bleek dat ik niet mocht aanschuiven bij het rijkelijke ontbijtbuffet dat blijkbaar bij een georganizeerde survival hoorde en de gewone winkel waar croissants en koffie te verkrijgen waren nog niet open was en ik toch wel tot 9 uur moest wachten. Voor niets vroeg opgestaan verdorie.

Maar toen ik uiteindelijk de croissants gekocht had en rustig en alleen bij de Lesse kon ontbijten was de ochtend weer goed! Wat een prachtige plek.
Het was wel weer 10 uur voorbij toen ik op mijn fiets zat. Vroeg vertrekken zat er blijkbaar niet in voorlopig; hier begon zich een patroon af te tekenen...

De ontmoetingen de voorbije dagen waren eerder vluchtig. Daar zou vandaag verandering in komen. Bij het verlaten van Anseremme kwam ik bij het oversteken van de Maas Albert en Lea tegen, een iets ouder Limburgs koppel. We wisselden een paar woorden. Ik vertelde dat ik op weg was naar Parijs, zij waren op weg naar Lissabon! Dat was nog eens iets anders. Ze waren sinds enkele jaren met pensioen en hebben nu tijd om Europa rond te fietsen. Geen tijd te verliezen en snel liet ik mijn nieuwe kennissen achter langs de oever van de Maas.

Maar toen ik een stuk verder wat stond te pauzeren en van de natuur te genieten, kwamen Lea en Albert er terug aangereden. Haha, het heeft geen zin om snel te fietsen als je reist. Je komt elkaar toch terug tegen, wist Albert te vertellen. Lea en Albert zijn fijn gezelschap en ik heb de rest van de voormiddag samen met hen doorgebracht. De weg naar Lissabon ging via Parijs dus we volgden hetzelfde traject.

Op de weg naar Mariembourg ondervond ik dat hun tempo trouwens prima bij het mijne paste en alleen zou ik zeker niet sneller geweest zijn.

Albert is de prater. Hij sprak bovendien elke bepakte fietser aan en leerde mij dat je niet alleen onderweg bent. Onderweg kwamen we een Nederlands dameskoppel tegen die zaten te rusten en twee jonge meisjes die we voorbij fietsten. Een groet van verstandhouding zoals je ook bij motorrijders ziet. Wij zijn van hetzelfde soort, wij fietsen kilometers weg!

Toen wij even stopten om te rusten reed het dameskoppel ons weer voorbij en aangekomen in Mariembourg kozen we terrasje uit om te lunchen waar zij al zaten. Ze waren al een week onderweg helemaal van het Noorden van Nederland en waren ook op weg naar Parijs. Even later kwamen de jonge meisjes eraan. Ook op weg naar Parijs. Ik was inderdaad niet alleen op weg. Wat een fijne dag!

Albert en Lea wilden niet te lang in Mariembourg blijven hangen en vertrokken voor mij. Ik zou hen toch wel inhalen...

Ik vertrok nog voor het dameskoppel - de meisjes waren gewoon even gestopt om uit te blazen en waren al lang terug op pad, keek nog even rond in Mariembourg en vertrok terug, niet wetend wat mij te wachten stond. Tussen Mariembourg en Chimay werd de weg een stuk uitdagender!

Er moest geklommen worden en dat zou niet meteen meer veranderen! Een beetje bergop, bergaf, met slechte wegen. Niet goed voor de spieren, niet goed voor de billen, maar vooral niet goed voor de fiets. En lap, het was weer zover. Spaak gebroken! En deze keer in de middle of nowhere. Op een veldwegje, in geen kilometers in de omtrek bewoonde wereld te bekennen. De waarschuwing van de fietsenmaker in Yvoir in gedachten durfde ik niet echt verder rijden want vooral op deze wegen was ik bang om nog een spaak te breken en mijn wiel helemaal te plooien zodat ik niet verder zou kunnen. Dan toch maar zelf aan de slag op hoop van zegen.

De fietsenmaker had gelijk dat die verdomde tandwielen in de weg zaten maar ze eraf halen durfde ik toch niet. Totaal geen ervaring mee en eens eraf zouden ze er ongetwijfeld niet meer op willen. Bovendien had ik hier het materiaal niet voor. Uiteindelijk toch die spaken - de kapotte en de goede - tussen de tandwielen door gekregen en met veel trial and error uitgevogeld hoe dat er allemaal terug goed in komt te zitten. Ik denk dat ik een tweetal uren later toch terug op weg kon. Weeral tijd verloren door die verdomde spaken, maar enigszins trots dat ik het probleem opgelost had. Bovendien gaf dit toch wel wat moed naar de toekomst toe. Gebroken spaken betekenden stevig tijdverlies maar hoefden niet meteen rampzalig te zijn. Doelen nogmaals bijgesteld... Ik had de spaak maar met mijn vingers aangedraaid en wilde toch graag bij een fietsenmaker langs om te laten checken of ze goed zat.

Naar Chimay dus, fietsenmaker zoeken en daar dan maar overnachten. De geschiedenis leek zich te herhalen. Ik had snel een fietsenmaker gevonden maar die was gesloten en zou pas de volgende namiddag weer open gaan... Bloody fucking hell zou je zeggen, ik ook.

Op zoek naar de gemeentelijke camping kwam ik een grote sportwinkel tegen waar ze ook fietsen repareerden. Mijn geluk keerde. Ik kreeg complimenten voor mijn bricoleerwerk en kon bovendien voor 5 euro een sleuteltje kopen waar je op professionele manier spaken mee kon vastzetten. Ook al niet slechter, weer wat beter gewapend.

Uiteindelijk de camping gevonden en op weg daar naartoe kwam ik Lea en Albert toch terug tegen zeker. Albert was enigszins verbaasd over mijn late aankomst en stelde mij voor aan zijn nieuwe kennissen. Lea en Albert waren trouwens mijn buren. Niet gedacht 's morgens, maar dan toch de avond doorgebracht in Chimay ... met een dag vertraging.

Het bier smaakt daar trouwens even lekker als thuis, maar ze weten wat de mensen daar komen drinken en zetten hun prijzen navenant. Voor een goedkope Chimay moet je dus niet in Chimay zijn! Wel lekker gegeten op het markplein en nog een mooie stadswandeling gemaakt.

Geschreven door Fsmvg