Na een goed ontbijt vroeg vertrek want het wordt een drukke dag vandaag. Eerst het hobbelige grindpaadje terug, stukje verbindingsweg en dan kom ik op het laatste stukje drukke weg van gister. Het begint gelijk al te klimmen. Af en toe wel naar beneden maar het klimmen overheerst. Godsamme! Het is dorstig weer. Ik heb mijn bidon laten vallen en het drinktuutje is eruit maar het gaat toch nog. Het uitzicht blijft mooi elke keer. Ik kom door kleine plaatsjes en eigenlijk fiets ik maar gewoon door. Geen pauzes vandaag, ik wil naar Rome. Het wordt drukker, qua verkeer en bebouwing. Toch nog een keertje klimmen. Dan is het wat puzzelen met de wegen want het ziet er allemaal wat onoverzichtelijk uit. Inmiddels zit ik in de buitenwijken van Rome. Druk verkeer, goed opletten. Een paar straten door en opeens zit ik op het fietspad langs de Tiber. Dat gaat stukken beter! Totdat mijn achterwiel begint te zwabberen. Tegen beter weten in pomp ik de band op maar dat helpt maar 3 meter. Shit! Dus toch nog! Ik zoek een plekje in de schaduw en haal alle bagage eraf. Fiets op zijn kop. Ik voel in de buitenband de boosdoener, een flinke scherpe glassplinter. Terwijl ik bezig ben stopt er een wat oudere mountainbiker en vraagt of hij kan helpen. Hij wacht het antwoord niet af en kijkt wat er aan de hand is. Samen zoeken we het lek op aan de hand van de plek van de glassplinter. Het gaat met wat handen en voeten Italiaans want hij spreekt geen woord Engels. Maar hoeveel heb je nodig bij het plakken van een band? Mijn eigen plakspullen plakken niet lekker dus ik krijg een plakker van hem. Die houdt wel. Dan is het snel klaar. Ik heb een flesje handreiniger maar verder kan ik niets anders dan grazie mille zeggen. Ik wil hem wel zoenen, maar dat durf ik niet. Heerlijk, zo'n vent!
Het is nu nog 8 kilometer tot de St. Pieter en die vliegen voorbij. Eindpunt, missie bereikt! Het voelt onwerkelijk. Twee Nieuw-Zeelanders helpen me bij mijn fotosessie. Leuke mensen. Klinkt ook lekker. Daarna wil ik door naar het Colosseum. Toch wat zoekwerk en wat een drukte! Daar zijn twee Australiërs zo vriendelijk om wat foto's te nemen. Ook hier weer een leuk praatje. Na een broodje wil ik zo ongeveer terug maar dat gaat niet zo makkelijk. Door wegwerkzaamheden moet ik omrijden. Waar ik net nog netjes met mijn fiets aan de hand liep denk ik nu dat het al fietsend ook wel gaat. Inderdaad geen probleem. Goed aangeven wat je wilt, goed opletten, maar ik fiets door Rome alsof ik dit dagelijks doe. Heerlijk! Ik denk nu ongeveer te weten waar ik zit maar zoals wel vaker klopt hier niks van. Eerst maar een ijsje want het is warm en dan terug. Ik kom weer een wegafzetting tegen, nu door de politie. Weer omrijden. Ik dwaal door allerlei straatjes en dat is echt geen straf. Ongemerkt maak ik zo toch nog een hele tour door de stad. Ik zie een wegwijzer naar de Sint Pieter en dan ben ik er al weer snel. Ik pik de route terug langs de Tiber weer op, kom in de drukte van de voorstadjes en volg mijn navigatie naar de camping. De dame van de receptie is zeer verbaasd dat ik alleen ben. Tja. Ik heb een simpele maar prima stacaravan waar de fiets binnen kan staan. 's Avonds pizza en bier om het te vieren en alle appjes rondsturen. Ik ben er!!

km stand: 92
locatie: camping Tiber, Prima Porta
weer: prachtig.

Geschreven door Evelyns.travels