Iets rustiger aan gedaan vandaag want 's ochtends is het nog koud. En dit verwende nest wil liever in het zonnetje fietsen... Ontbijt was weer teleurstellend. Croissant, cappuccino en verpakte droge beschuiten. In het stadje dus nog maar wat broodjes gehaald voor onderweg. Rustige route, vooral in het begin. Wel weer wat klimwerk, maar daar draai ik nu mijn hand niet meer voor om. Veel olijfbomen, druiven en soms cipressenhagen. Ook veel agriturismo's. Eind van de ochtend maar weer een bakkie koffie met een broodje bij een barretje.
Om 14.30 heb ik mijn bestemming weer bereikt. Een lang steil grindpad naar beneden leidt me naar een landelijk groot huis met enorme tuin. Ik wordt vriendelijk ontvangen door Fausto, de eigenaar van deze agriturismo. Ik krijg een rondleiding, mag zelf thee maken, er staan koekjes. Ik zie er kennelijk wat verhit uit want ik krijg ook een biertje.
Er lopen erg veel katten buiten. En een hond die me in de gaten houdt, maar het eigenlijk wel best vindt. Mooie, grote kamer en een lekkere douche. Ik neem liggend de dag door en ga daarna toch maar weer het paadje terug en de weg omhoog richting laatste stadje op zoek naar wat eten. Mijn voorraad is op. Restaurants zijn nog niet open, maar ik wil voor donker terug zijn. Dan maar snackbar pizzeria. De pizza komt net uit de oven en wordt in stukken gesneden. En daar is echt niets mis mee. Kennelijk duurt het meer mensen te lang voordat ze aan hun avondmaal kunnen beginnen want het is druk. Het valt me op dat de Italianen zo ongeveer vergroeid zijn met hun telefoon. Ze komen bellend binnen of beginnen een telefoongesprek nadat ze hun bestelling hebben doorgegeven. Overal zie je ze bellen; bij het afrekenen in de supermarkt, lopend achter de kinderwagen, in de auto, op straat, op de fiets (ik niet hoor!). Aan het ontbijt hoorde ik eens een Duitser een verhaal vertellen dat een Italiaan aan het abseilen was en dat zijn telefoon ging. Die moest toch even opgenomen worden. Daar hang je dan met 1 hand aan het touw. Maar misschien is dit wel gewoon een sterk verhaal.
San Gemini is een mooi oud stadje met een stadspoort en smalle straatjes. Er hangen vaandels met wapenschilden, net zoiets als tijdens de palio in Siena. Er lopen nog genoeg mensen op straat zodat het gezellig aandoet. Te kletsen, ijsjes te eten. Voor donker thuis lukt maar net.
Tassen opnieuw inpakken (het is elke keer een rommeltje) contact met thuis en klaar voor vandaag

km stand: 71
Locatie: B&B Casale Isorella, San Gemini
Weer: prachtig, onbewolkt, zag zelfs op een bord onderweg 28C staan

Geschreven door Evelyns.travels