Gisteravond als een blok in slaap gevallen. Rond 6 uur weer wakker. Er is al veel verkeer in de straat. De andere gasten in huis zijn al heel vroeg de deur uitgegaan dus ik heb de badkamer voor mezelf. Om 8 uur wordt mijn ontbijt op de kamer gebracht. Mooi voorbeeldje van Deutsche gründlichkeit: 2 harde broodjes, en 2 zuurdesembrood, koffie, jus d'orange, boter, jam, 2 soorten kaas en worst. Daar red ik het wel een tijdje op.
Ik hijs de spullen weer op de fiets, laat de sleutel liggen en trek de deur achter me dicht. Door boerenland, licht glooiend, weinig bebouwing. De zomerhits op mijn oren. Het gaat lekker. Ik ben er al snel uit dat alleen zijn niet erg is, maar ook niet echt gezellig. Onrustiger, je moet alles zelf in de gaten houden, mist back-up. Normaal gesproken ben ik al een redelijke controle-freak, maar nu word ik soms echt gek van mezelf. Bij elke stop die ik maak check ik wel 3 x of ik o.a. telefoon, portemonnee en fototoestel bij me heb. Bij het verlaten van de overnachtingsplek zoek ik dwangmatig de kamer af of ik niets vergeten ben.
Toch denk ik dat het goed is om eens te ervaren hoe het is, alleen reizen. Alleen op jezelf aangewezen zijn. Eens uit je gewone, regelmatige, vanzelfsprekende leven te breken. Het gras lijkt ergens anders soms groener. Maar het is niet groener, eerder een andere kleur groen. Rechtsom of linksom, hier heb je wat, daar laat je wat. Zoiets. Ik ben ontzettend blij dat ik de kans krijg dit eens mee te maken.
Vandaag was een flinke tocht. Ook al wat hellinkjes. Op de top aankomen, van het uitzicht genieten en daarna naar beneden suizen is echt kicken. Gevoel van toch maar mooi gefikst. Ook in mijn uppie is dat heerlijk. Veel variatie dus vandaag; landbouw, bos, rust, kleine dorpjes en na een heerlijke afdaling de Rijn met promenade door Remagen met veel toeristen. Tijdens een pauze op een bankje langs de promenade vinden 3 oudere Duitse dames mij heel dapper en wensen me alle goeds toe op reis. Dat kan nooit kwaad. De camping voor vannacht is snel gevonden en het woonvat is knus en praktisch. Fiets nagekeken, schoongemaakt en ketting gesmeerd. Gedouched, de was gedaan. Geappt met thuis want Simon blijft ziek. Longontsteking wil maar niet over gaan. Nu alweer een antibioticakuur. De 3e al dit jaar. Maak me best zorgen, maar ik kan weinig doen zo op afstand. Akelig.
De campingpizza met een wijntje smaakt goed. Gebeld en plekje in Gasthof voor morgen geregeld.

km stand: 92,4
locatie: woonvat op camping Rheineck, Bad Breisig
Weer: Alleen maar zon! Weinig wind

Geschreven door Evelyns.travels