Dag 3 : Yoho NP, Banff eo

Iets voor tien vallen we als een blok in slaap. Ik heb weer geen beste nacht. Best vaak word ik wakker. Maar dat is voor mij normaal de eerste paar nachten. Rond zes uur vind ik het snor en sta op. Auw spierpijn in m’n kuiten. Had gisteren ook genoeg stappen, bijna 25000 met 146 verdiepingen. Geen wonder dat die kuiten nu protesteren.

Als ik mijn wandelschoen inspecteer kom ik erachter dat deze nog altijd nat is. En dus sta ik om half zeven deze droog te föhnen. Het lukt aardig om de zooltjes droog te krijgen.

We smeren een broodje en drinken een beker melk en koffie. Dan smeren we een broodje voor onderweg en vullen het koeltasje. We kijken nog even de start van de formule 1 en zien Max al binnen komen voor een nieuwe neus. Dat voorspelt niet veel goeds. Dan pakken we alles in en rijden rond half acht weg van het resort.

Het is flink bewolkt buiten en de bergen zijn gehuld in een dikke laag mist. We zetten de navigatie op Yoho NP. Het is ongeveer 1:20 uur rijden naar Emerald lake.

We stoppen eerst bij de grensovergang van Alberta naar British Columbia. En we gaan daar opeens een uur terug in de tijd.

Volgende stop is spiral tunnels. Er is helemaal niks te zien door alle bomen. Je moet goed kijken om de tunnel te zien. De treinen zijn hier namelijk zo lang dat je ze de tunnel in ziet gaan en de andere kant al uit de tunnel ziet komen. Weet niet of ze op zondag rijden maar wij zien niks.

Dan rijden we maar door naar Emerald lake. We vinden een parkeerplek dichtbij en beginnen aan de 5,3 km wandeling om het meer. Het meer is schitterend smaragd groen. De wandeling zelf is goed te doen. Je begint over een vlak pad. Zodra je de brug over gaat (ongeveer op 2/3 deel) loop je door het bos. Met veel mos op de bomen en houten planken waar je over heen moet lopen. Het is af en toe glijden dus goede schoenen zijn aan te raden.

Als we na 1 uur 39 minuten terug bij het begin zijn trakteren we ons op een warme chocomelk en een brownie. Die hebben we wel verdient na deze ochtendgymnastiek. Dan doen we een plas en zijn klaar voor ons volgende avontuur.

En dat is bij Natural Bridge. Deze ligt niet ver van Emerald lake af. De Natural Bridge is een indrukwekkende rotsformatie die door de jaren heen geheel op natuurlijke wijze de vorm van een brug heeft aangenomen. Door de enorme kracht van de Kicking Horse River is deze brug uitgesleten. Het is heel bijzonder om te zien hoe enorm sterk water kan zijn en wat het kan creëren. Je loopt er van de parkeerplaats zo naar toe.

Volgende stop is het visitor center in Field. De dames achter de receptie zijn aan het dansen. Maar ze maken ook even tijd voor ons. Daar vertellen ze ons dat een mooie stop de takakkaw falls zijn. En daar rijden we dan ook heen. Ze stonden al op mijn lijstje.

We rijden de 13 kilometer lange weg de bergen in om bij de parkeerplaats te komen. Daar vinden we meteen een plekje en lopen maar de waterval. Het is maar een korte wandeling. Ik klauter nog even verder naar boven om nog dichterbij te komen. Daar voel je de spray van de waterval goed. Dan schuifel ik terug naar beneden en lopen we naar de auto.

Het is ondertussen half 1. We doen de achterklep open en gaan in de achterbak zitten met een broodje en een flesje drinken. We hebben best wel trek. Na het broodje starten we de auto weer en rijden de 13 km lange weg weer terug naar de trans Canada highway.

We stoppen nog heel even snel bij het welkomsbord van Alberta en krijgen ons uur weer terug. Dan rijden we richting Banff. Daar is het in het centrum vooral heel druk. We kijken even bij surprise corner point naar een van de duurdere hotels van Banff, het Banff spring hotel ook wel the castle of the rockies genoemd. Je kunt hier ook de hoodoo trail lopen maar mijn benen willen niet meer.

We stappen weer in de auto en rijden door. Eigenlijk een beetje zonder doel. We stoppen bij de hoodoo view point en nemen daar nog een kijkje naar de rotsformaties.

Ik heb nog drie meren op mijn lijst staan. We beginnen bij Johnston lake. Onderweg speuren we naar wildlife. Maar zien niks. Johnston lake zelf vind ik niet bijzonder. Het waait er keihard dus ik vind het gauw goed geweest in Mn korte broek en vestje.

Dus rijden we door naar two Jack lake. Die ziet er al beter uit met dat mooie donkergroene water. Vervolgens rijden we nog door naar lake minnewanka maar daar is het giga druk en het uitzicht is ook niet top met de donkere wolken dat we even overslaan.

We vinden het goed geweest en gaan terug naar het appartement waar we rond vieren aankomen. Daar kijken we de formule 1 race van vanmiddag terug. Ik kom amper nog vooruit. Mn kuiten en schenen doen vreselijk pijn.

We komen erachter dat housekeeping een paar boodschappen hebben weggegooid die ik in de kast had gelegd. Ze lagen in dezelfde kast als de vuilnisbak maar niet erin. Dus ze mogen dit niet weggooien. Rob loopt even naar de receptie om uitleg te vragen. Het zijn toch een hele zak broodjes en een nieuwe zak chips. Ze gaan het uitzoeken en zullen daarna bellen.

Er staat opeens de chef housekeeping voor de deur om het verhaal uit te leggen. Hij denkt dat ze het voor afval hebben aangezien. Hij vind het vooral erg vervelend en gaat bij de receptie aangeven dat er iets van de rekening af moet. We moeten maar even gaan vragen vandaag of morgen. Duizend maal excuses. Erg vervelend allemaal. We gaan het zien.

Ondertussen beginnen onze magen zich te melden. Op Google vind ik taverne 1883 in Canmore en daar rijden we dan ook naar toe. Het is een gezellig cafeetje. We nemen een ginger ale en een biertje. Rob neemt de chicken burger en ik het Canadese gerecht poutine met kip (friet met jus en kaas) het smaakt super lekker en we rollen met een volle maag naar buiten.

Als we terug komen op de kamer staat er een fles witte wijn voor ons klaar. Jammer dat we die niet drinken.

Het slaaptekort begint zich op te breken. Ik heb het steenkoud, ben draaierig in Mn hoofd en verlang naar een warme douche en bed. Het is alleen nog veel te vroeg. Het is pas zeven uur.

Rob gaat zich wel alvast douchen maar ik weet dat als ik nu ga ik het straks in bed niet warm ga krijgen. Dus ik wacht nog even. Rob duikt na het douchen het bed in om wat tv te kijken. Ik kijk de laatste aflevering van la casa de papel en ga dan ook douchen. Het is mooi geweest. Bedtijd. Tot morgen 👋🏼

Geschreven door Estherenrob