Dag 16 : Page - Mexican hat

Wat een heerlijk nachtje. Gisteravond ben ik op tijd (lees half tien) in slaap gevallen en word pas rond half zeven wakker. Ik pak Mn iPhone en kijk op Facebook en lees alle reacties. Zo leuk elke ochtend.

Na een uurtje Facebook, Candy crush en instagram is het tijd om op te staan en ons aan te kleden. We hebben dit keer ontbijt erbij dus lopen we naar de ontbijtzaal. Het is uitgebreid met ei, wafels, worstjes, brood, yoghurt en noem maar op. We maken een grote wafel en roosteren wat boterhammen. Rob neemt nog wat ei en een worstje. We hebben zo een goede bodem. Terug op de kamer is het tandjes schrobben, alles inpakken, wc en gaan.

Altijd goed kijken of je niks vergeet. Dan laat ik Rob aan de achterkant eruit zodat hij met de auto kan omrijden. Zelf loop ik naar de receptie en geef de kaartjes af. Iets voor 9 uur rijden we het terrein af en gaan we weer op pad.

We rijden langs de standjes waar de upper Antelope tours beginnen. De parkeerplaatsen staan nu al afgeladen vol overal. We kiezen dit keer bewust niet voor een tour. Ze zijn zo druk en je wordt als een stuk vee er door geduwd. We hebben in 2012 een tour gedaan en die was toen super. Toen was het nog rustig. Zelfs bij het nieuwere antilope x is het druk. Laat maar zitten.

Na 2 uurtjes rijden waan je je opeens in het wilde westen. Grote rotsformaties en uitgestrekte weilanden. Je ziet zelfs af en toe tumbleweed langs rollen. Eerst maken we nog een foto stop bij het Utah state bord. Dan slaan we af naar monument valley. Bij het poortje is het aanschuiven. Kan me van de laatste keer toch niet herinneren dat het zo druk was. Monument valley valt niet onder NPS dus onze pas werkt hier niet. We betalen de $20 entree en rijden naar de parkeerplaats.

Eerst lopen we naar het visitor center. Na twee uurtjes moeten we natuurlijk plassen. Bij het visitor center kun je ook mooi foto’s maken van de mittens en merrick butte. We pakken de auto weer en rijden de valley drive op. Een 13 mijl self guided tour over een onverhard pad.

Het is hobbel de hobbel. En het waait af en toe flink zodat je in een stofwolk terecht komt. Zitten wij gelukkig nog in de auto met de ramen dicht. Er komen regelmatig open jeeps langs. We stoppen bij de verschillende view points en hobbelen vrolijk verder. Na anderhalf uur door elkaar geschud te zijn ben ik er wel een beetje klaar mee en blij dat we de gewone weg weer oprijden.

We slaan rechts af richting Mexican hat. Bij het forest gump point moet er natuurlijk even gestopt worden voor een foto. Je moet wel op het midden van de straat gaan staan voor de foto. De zon staat niet super gunstig. Misschien straks nog eens terug. Het is ook dringen daar want iedereen wil in het midden staan en er komen natuurlijk ook nog gewoon auto’s.

Onze overnachtingsplek is in Mexican hat. Maar het is nog te vroeg om in te checken. Of toch niet?? We weten de tijd niet goed aangezien we weer in Utah zijn. Hebben we er nu wel of geen uur bij?? We rijden maar eerst naar de Mexican hat rock waar het plaatsje naar vernoemd is. Het lijkt op een manneke met een sombrero.

Vanuit daar is het maar een klein stukje naar Gooseneck state park. We betalen de $5 entree fee en kijken daar naar de dubbele horseshoe bends. Hier is het niet aanschuiven zoals gisteren in page. Het is echter wel onmogelijk om ze samen goed op de foto te krijgen.

We verlaten het park weer en rijden terug naar de grote weg. Als we een bergje afrijden vliegt er opeens een vogeltje de weg op. We kunnen niet meer stoppen en raken het beestje, althans dat denken we. We zien niks in de spiegel fladderen. We rijden verder naar het begin van valley of the Gods. Alweer een hotseklosteweg. Geloof dat mn ingewanden vandaag genoeg door elkaar geschud zijn. Het is een 16 mijl gravel road met flinke hobbels. Soms lijkt het alsof je in een achtbaan zit.

Als we bij een view point stoppen kijkt Rob toch maar even in de grill. Daar zit het vogeltje in. Helaas dood. Rob haalt het beestje eruit met een plastic zakje. Gaat stinken anders. Meteen stopt er iemand om te vragen of alles oke is en we geen mechanische problemen hebben. Nee hoor, alleen een dood vogeltje. Toch top dat iemand dit doet. Ze staan meteen klaar om te helpen.

We hobbelen vrolijk verder. Moet zeggen dat ik het in het begin niks vond maar het middenstuk is toch wel erg mooi. Ook hier weer mooie rotsformaties en met die strak blauwe lucht is het best gaaf. Moet alleen heel nodig plassen en er zijn geen wc’s. Dus hou ik het maar op. Wel voel ik bij elk hobbeltje mn blaas.

Als we eindelijk bij de gewone weg komen is het maar een klein stukje naar Mexican hat. We rijden naar de San Juan inn waar we inchecken. We hebben voor vannacht een yurt geboekt. Die ligt alleen 1 mijl aan de andere kant van het dorp. We rijden het dorp weer uit en zien onze yurt al liggen. We hebben een big yurt geboekt. Hebben we fijn plaats. Wel eerst plassen natuurlijk. Dat lucht op. De yurt zelf is compleet ingericht. Heel gaaf. Als je uit het raam kijkt zie je Mexican hat rock liggen.

We nemen allebei een taartje (red velvet voor mij, lemon voor Rob) en relaxen even. Geen wandeldag vandaag maar auto dag. Mn blaar is me dankbaar.

We rijden nog eens terug naar het forest gump point voor een foto maar het licht is nu helemaal niks. Morgenvroeg nieuwe kans. Dan heb je de zon in de rug. We hebben honger en gaan naar de swinging steak. Hier wordt biefstuk gebakken op een schommel boven een hout BBQ. We nemen allebei een flat iron steak die we geserveerd krijgen met een grote snee knoflookbrood, salade en bonen. Het smaakt ons prima. De steak is lekker mals al vind Rob die van Bryce lekkerder. Ik vind deze juist beter.

We betalen de rekening en tanken aan de overkant de auto weer vol voor de rit van morgen naar de Grand Canyon. Als we terug bij onze yurt zijn gaat de zon onder. We zien vleermuizen vliegen en horen krekels in het veld. Voor de rest hoor je niks. Het is hier heerlijk rustig.

Als het compleet donker is zien we wel duizend sterren. We experimenteren wat met Rob zn camera en maken zo best coole foto’s van de sterren. We zitten fijn buiten op ons verandaatje. Pilsje erbij voor Rob. Genieten. We zien zelfs vallende sterren.

Als het frisjes begint te worden gaan we naar binnen. We gaan lekker warm douchen en duiken dan ons bedje in. We slapen vannacht onder de sterren. De yurt heeft een glazen koepel in het dak. Je kunt zo de sterren zien. Slaap lekker !!

Geschreven door Estherenrob