Dag 12 : Las Vegas - Zion NP

Hmmm dat was een kort nachtje. Om 1 uur vannacht gingen de kaartjes van Metallica in de voorverkoop voor legacy members. Ik sliep zelf pas om 12 uur en de wekker ging om 0:55 uur. Maar om 1:09 uur ben ik de trotse bezitter van 2 kaartjes voor de show in Brussel op 16-6-2019.

Val dan maar weer eens in slaap. Pfff het duurt even en om half zeven schrikken we dan ook echt wakker van de wekker. We willen op tijd vertrekken wegens de hitte in valley of fire. Dus snel alles inpakken, onszelf verzorgen en wegwezen.

We checken uit via de tv. Dat is handig. We hoeven de key cards niet in te leveren en kunnen zo naar de auto lopen. Rob haalt de auto uit de garage, hoeven we niet met de koffers te slepen. We laden in en rijden weg.

Nog 1 keer rijden we de hele strip en maak ik er een timelapse van. Dan rijden we de drukke snelweg op. Ze zijn overal aan de weg aan het werken. Gelukkig voor ons niet al te lang en rijden we al snel fijn door naar Valley of Fire.

Om half 9 rijden we valley of fire in. We betalen een tientje entree bij de self pay en pakken een permit. Doen nog even snel een plasje en gaan het park in. De temperatuur is prima en er staat een fijn windje.

We beginnen bij de beehives. Deze rotsformaties lijken op (raad eens) bijenkorven. Dan rijden we de scenic road op en stoppen bij arch rock. Een boog in de rotsen. De volgende stop is atlatl rock. Hier kun je een paar trappen lopen om rotstekeningen te zien.

Bij het visitor center halen we een kaartje en rijden dan eerst naar the fire wave. Aangezien nu de temperatuur nog een beetje te doen is. We parkeren op P3 en pakken een rugzak met flink wat water, spoeldrank en reepjes. Dan beginnen we aan de 1 km hike. Het is best afzien door het zand. En je moet af en toe best klimmen. Na een half uurtje komen we aan bij de fire wave. Hij is natuurlijk niet zo mooi als de echte wave maar ik vind hem top en je hebt er geen permit voor nodig.

We maken een bende foto’s en lopen dan weer terug. Met rood aangelopen koppies en het zweet op de rug stappen we de auto weer in. Het is toch 29 graden buiten en er staat wel af en toe wind. Tussen de bergen is het gewoon in de volle zon lopen. Even heel goed drinken. We hebben gatorade voor de mineralen aan te vullen en water.

We rijden door naar de white domes. Hier kun je ook een 1,25 mijl wandeling doen maar wij laten het voor wat het is. We zijn nog aan het bijkomen van de fire wave. We rijden terug naar de fire canyon road en stoppen bij de canyon voor nog wat foto’s.

Bij rainbow Vista stappen we uit en lopen we de berg op. Vanaf hier kun je mooi de weg door valley of fire zien lopen. Het is wel heel hoog. We klimmen weer rustig naar beneden. Het wordt tijd voor een boterham aangezien we niet fatsoenlijk ontbeten hebben en het ondertussen al 11 uur is.

Bij Seven sisters staan picknick tafels. We pakken de bordjes, wat brood van Schat (dat nog altijd lekker vers is) en smeren er een paar met chocopasta. Wat drinken erbij en wat chippies. Wie doet je wat.

Laatste stop is elephant rock. Je kan wel raden waar die op lijkt :-). We laten nog wat foto’s maken door een vriendelijke Amerikaan die we ons kaartje van het park geven. Hij vind het altijd geweldig hoe goed wij Europeanen Engels praten. We geven hem een hand en rijden rond 12 uur het park uit. We vonden het een mooi park maar wel vreselijk heet. Kan me goed voorstellen dat dit in de zomer niet te doen is.

Voor we de snelweg oprijden tanken we de auto weer vol. Alweer gaat de 13 gallon in. Gaat hard hier. Dan knallen we de I15 op een ritje van 2 uurtjes richting Springdale. En dan zitten we opeens in Arizona. De derde staat tot nu toe. Er komen alleen geen nieuwe magneetjes op ons bord in de bijkeuken. We zijn hier al eens geweest.

En opeens hebben we er een uurtje bij. En de volgende staat hebben we ook. We rijden Utah binnen. Als we bijna bij Zion zijn laat ik pap en mam via FaceTime even meegenieten van de omgeving. Die is weer prachtig. Je verveelt je ook niet in de auto. Er is zoveel moois te zien.

Iets na 15:00 uur komen we aan bij het Zion park motel waar we inchecken. We krijgen kamer 115 die vooral lekker groot is. Prima voor 2 nachten. Als we buiten zitten kijk je zo tegen de rode rotsen van Zion op. De shuttle bushalte is dichtbij en de ingang van het park is maar 1 mijl hier vandaan.

We besluiten om alvast de canyon overlook trail te gaan lopen. We pakken de auto en rijden door het park naar de parkeerplaats. Het is maar een 1 mijl hike maar je moet ook hier weer klauteren. Ook moet je geen last hebben van hoogtevrees. De canyon naast je is diep en soms zijn er geen hekken of reling. Na 25 minuten komen we boven aan. De zon staat eigenlijk verkeerd want we kijken er schuin tegen in. Dat maakt het uitzicht een beetje heiig. Maar niet minder mooi.

We klimmen en klauteren op de hoge rotsen (niet te dicht bij de rand hoor) om een paar coole foto’s te maken. Dan lopen we in 20 minuten weer naar beneden. Ben blij dat ik een reling vast had want op de trap is het glad door het zand en ik schoof zo een meter door.

We pakken de auto weer en rijden terug naar het motel. Tijd om wat te gaan eten. We lopen naar Porters smokehouse and grill naast ons hotel. We nemen dit keer een brisket voor Rob en een chicken wrap met sweet potatoe Fries voor mezelf. Rob neemt er een wit biertje bij, een shock top. Het eten is wel oke. Er zit vooral veel vet aan Rob z’n vlees.

Als we klaar zijn duurt het een eeuwigheid eer iemand komt afruimen. Dat zijn we niet gewend. Onze serveerster heeft het vooral druk met de mannen aan de bar. We betalen na veel wachten de rekening en lopen weer naar buiten. We kijken in de winkel naast het restaurant. Daar hebben ze echt van alles. T-shirts, petjes, hebbedingen. Altijd leuk om even te neuzen. Ik wil nog een pet hebben voor morgen want ik ben de mijne vergeten.

Hier vinden we geen leuke en we lopen naar de overkant. Daar is ook een outdoorwinkel. Maar ook die heeft niks. Dus weer naar de overkant. Die heeft een mooie blauwe truckers cap met Zion canyon erop. Mooi die gaat mee aan de rugzak morgen.

We halen een ijsje bij het snoepwinkeltje naast het motel. We mogen van 1 scoop twee smaken uitzoeken en dan doet ze half half. Dus een giga bak vol ijs. In Nederland ben je dan al gauw 3 bolletjes aan het eten. We pakken pistache en iets met chocolade en brownies. We happen het voor onze kamer op. Omdat we in een andere tijdzone zitten is het ook een uur later donker.

We kloppen onze schoenen en sokken uit want die zitten nog vol zand van de wandelingen van vandaag. Dan gaan we naar binnen. We maken onze rugzakken al helemaal leeg en vullen ze met het hoognodige voor morgen. Morgen nog wat eten en drinken erbij en klaar. Ik leg Mn kleren al klaar en ga dan lekker douchen. We gaan op tijd slapen want morgen gaan we vroeg op pad. Het doel is om morgen observation trail te gaan lopen. Een hike van 13 km met 650 hoogtemeters. Flinke klim dus. Dus moeten we goed uitgerust en fit zijn.

Geschreven door Estherenrob