Dag 17 : Mexican hat - grand canyon

Wow wat hebben we lekker geslapen in onze yurt. Het was er super rustig. We hebben de sterren nog gezien door ons dak. Het bed lag heerlijk en de douche was lekker warm. Rond zeven uur worden we wakker. Ik FaceTime met pap en mam en laat ze de yurt zien. Te gek. We kleden ons aan, pakken alles weer in en smeren een bammetje. Het Duitse brood gooien we weg. Niet meer doorheen te komen. Zelfs niet met een bak koffie.

We wassen de bordjes en het mes weer netjes af. Tanden poetsen en koffers dicht. We laden weer alles in en trekken de deur dicht. Tijd om te gaan. We leveren de sleutel weer in bij de San Juan Inn. Dan rijden we nogmaals naar het forest gump point (hier komen we toch langs) nu is de zon perfect. Het is weer even wachten maar dan hebben we onze foto’s. Voor nu staat 200 mijl op de planning dus het is even een paar auto rijden.

Kunnen jullie je operatie slipper nog herinneren van een week geleden? Nou die was dus niet goed gelukt. Er was een stuk afgebroken en de rest zat nog in de slipper. Heb veel schoenen aangehad dus gisteren toen ik een slipper dagje had, had ik opeens zoiets van huh er zit nog wat in. Nu in de auto de leatherman gepakt uit Rob zn survival kit en nog een flink stuk hout eruit getrokken. Nu is operatie slipper wel geslaagd.

Na anderhalf uur hebben we een snelle stop bij een tankstation. Rob moet plassen (niet gek na 2 grote koppen koffie). Ik ga ook meteen maar even. We zien er wel 7 soorten Snickers liggen. We nemen een crispy mee. Dan stappen we weer de auto in. Nog 100 mijl te gaan.

Na drie uurtjes rijden stoppen we bij het welkomsbord van de Grand canyon. En 2 mijl verder laten we onze nationale parken pas weer zien bij het poortje. We krijgen 2 kaartjes mee van het park. Eerste stop is meteen 800 meter verderop bij Desert view. We zijn trouwens weer een uurtje terug in de tijd gegaan. De grote hoeveelheid Aziaten valt weer erg op. Zucht. We kijken even rond en verdringen ons tussen de selfiesticks. Gauw terug naar de auto. We eten onze Snickers op. Die is best lekker met die rice crispies.

Bij de volgende view points is het vol. We krijgen er geen parkeerplaats. Dan maar naar de village. Kijken of we met de shuttlebus meekunnen. Het is ook bij het visitor center druk maar we vinden toch een parkeerplaats. We lopen naar de shuttlebussen en kunnen meteen instappen. Jeeeej gelukje. We stappen uit bij de south kaibab trail waar de wandeling naar het ooh aah point begint. Het is prima weer op dit moment. Zonnetje en 21 graden.

Damn alweer switchbacks. Het is maar 1,5 km naar het ooh aah point gelukkig. Wel is het alleen maar dalen dus straks moeten we weer alles naar boven lopen. Het is wel de laatste echte wandeling op Mn lijstje. We lopen in 20 minuten naar onder. Daar maken we wat foto’s en klimmen weer terug. Onderweg ervaren we iets wat we al twee weken niet gehad hebben : regen !! In 58 minuten zijn we op en neer. We lopen zelfs bijna als ervaren switchbacks wandelaars naar boven. Het gaat steeds makkelijker.

We rusten even uit en horen de shuttle bus komen. Even een sprintje en we springen zo de bus in voor hij vertrekt. De buschauffeur is grappig. Hij vraagt of iemand gewandeld heeft en ik roep yeah en steek Mn hand op. Don’t forget to shower roept ie vrolijk. Heb ik zo’n zweetvlekken dan??!?

Wij rijden naar yaki point waar we uitstappen. We maken een paar foto’s. In de verte regent in het in de canyon. We pakken de bus terug naar het visitor center. Daar zien we koekiemonster staan waarmee ik op de foto moet. We lopen terug naar de parkeerplaats en pakken de auto. We rijden naar de village en kijken waar we straks moeten zijn. Dan begint het te regenen. We blijven maar even in de auto zitten voor een hotel. Daar hebben we WiFi.

Als het droog is gaan we weer rijden. We rijden naar Hopi house en na zes rondjes hebben we eindelijk een parkeerplekje. Dan lopen we naar de rim. Vanaf daar is het een klein eindje naar de bright angel lodge. Dus lopen we die ook maar. We willen de bus pakken naar Hopi point maar er staat een behoorlijke rij. Dan maar stukje lopen naar het eerste punt van de rode lijn (trailview overlook) daar stappen we op de bus naar Hopi point.

Vanaf hier kun je de Colorado River door de canyon zien gaan. We lopen vanuit daar terug naar powell point. Onderweg halen we nog wat toeren uit om een gave foto te krijgen. Bij de bushalte is het weer druk maar door ouderwets voor te kruipen lukt het ons om ons als laatste in de bus te squeezen. We staan precies achter de witte lijn.

Bij het begin worden we er weer uitgelaten. We lopen de rim trail weer af naar Hopi house en pakken de auto weer. Op naar Maswik lodge. Hier slapen we vannacht. Ik ga inchecken terwijl Rob wacht met de auto. We krijgen kamer 6635 in gebouw 3. Dit is Maswik south. Het oudere gedeelte en dat is te merken. De kamer heeft geen airco. Is een beetje muf en heeft geen WiFi. Maar het was het enige betaalbare hier in Grand Canyon.

We lopen naar de lodge waar we wat gaan eten. We kiezen voor een pizza die we delen. Het is weer een behoorlijke. Echt super vind ik hem niet. Ik laat dan ook een stukje staan. In de lobby hebben we wat WiFi dus daar ploffen we maar even neer. Verslag zal dus op tijd zijn vandaag.

Op een of andere manier heb ik problemen met het internet op Mn Amerikaans simkaartje. Ik heb unlimited data maar de melding zegt dat ik het limiet heb bereikt. Heb ze mail gestuurd. Nu maar hopen dat het nog opgelost wordt. Daar heb ik niet voor betaald.

Na het eten lopen we terug naar onze kamer. De zon is bijna onder en het schemert. We zien 4 pronghorns bij de parkeerplaats grazen. 3 volwassenen en een kleintje. Ik loop verder want ik zie 2 elks staan. Mama en baby. Rob gaat terug naar de kamer om zn camera te halen. Ondertussen komt papa ook nog aan. Met een reuze gewei is het heel wat. Ik blijf dan ook netjes uit de buurt.

Er komt een auto aan en die stopt. Papa vind het niet leuk en zet een keel op. Wow wat een geluid. Mama en baby nemen wat afstand. Stomme auto. Snapt er niks van. Gelukkig rijd ie door maar papa loopt ondertussen de andere kant uit. Als we de bocht omdraaien zien we bij de trap van ons complex nog een vrouwtjes elk staan. Wow die is mooi. We lopen voorzichtig om en de trap op zodat we van boven kunnen kijken. Daar staan we op veilige afstand.

Ze graast lekker verder en wij gaan naar binnen. Het koelt aardig af hier. Ik heb de iPad nog in de auto dus die pik ik nog even op. De elk is weg. Wel zijn er 2 park ranger wagens met zwaailichten en een ambulance aanwezig. Geen idee wat aan de hand is. We kijken even maar zien niks gebeuren. Vals alarm denk ik.

De avond vullen we met wat Netflix en wat lezen. Dan douchen we ons en duiken onze bedjes in.

Geschreven door Estherenrob