Woensdag 19 januari. Na een wat ontstuimige dinsdagavond, Fred moest opeens 3 x fors braken, verliep de nacht verder rustig en klauterden we tegen negenen ons bed uit. Fred was behoorlijk opgeknapt, zelfs minder sniffy & snuitje, dus gingen we er na het corvee met nieuw elan tegenaan. Fred had gehoord dat Els in haar slaap zachtjews het liedje "" Ik wil terug naar de kust......" prevelde dus zou de dagkoers richting NNO gaan, naar weer zo'n plaatsje dat diep in ons hart zit: *Tapia de Casagiero".
Echter........... het werd eerst (weer) een gevecht om uit Lugo te ontsnappen! Verwarrende richtingsborden, ook nog slecht zichtbaar vanwege de mist, op voorsorteerstroken dubbelparkerende pakketbezorgers, de vaak omschreven puzzelrotondes èn een constant her-berekenende navi vonden we na 'n half uurtje de ontsnappingsroute uit de vesting.\
De N 640 bracht ons bijna op de beoogde CP en het laatste stukje kennen we inmiddels. Tijdens de route van 80 km reden we weer door ongekende variëteit aan landschappen. We zagen De Eifel, HochSauerland, de Allgau de Ardennen en de Voralpen aan ons oog voorbij trekken. Af en toe was het door de wolken rijden, dus mistlampen aan en tempo terug maar naarmate de Cantabrische kust naderbij kwam werd weer het zonniger en blauwer.
Op de CP in Tapia de Casagiero stond slechts 1 camper, een prachtig oud beestje met bijpassend trotse Drentse krasse knarren. Natuurlijk weer een babbel en wederzijdse herkenning van manier van camperen.
Voor de rest van deze mooie dag laten we de foto's weer het verhaal vertellen en, trouwe volgers weten dit inmiddels, we hebben wel iets met rotskusten! Wij vragen ons steeds weer af hoe men het aandurfde en durft om op dit soort vaak fijngelaagde gesteente, een soort versteend bladerdeeg, toch grotere bouwwerken te bouwen.

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby