Wordt aan gewerkt, is weer even wennen...............

Dinsdag, 2 november 2021 was het dan zover: We begonnen aan onze overwinteringsreis die we in 2020 vanwege corona zo gemist hebben.
Beiden voorzien van 2 coronaprikken, griepprik en met QR-code op de smartfones èn toestemming van de verschillende dokters kon de camper van stal gehaald worden en voorbereid voor de komende 3 a 4 maanden. 14.00 uur: De kinders knuffelen, 'n plasje diesel tanken in Duitsland, genoeg om Luxemburg te bereiken, en toen...... Onze neus achterna, richting zuiden. We kozen voor de secundaire route naar Luxemburg via Eupen, de Baraque Michel, Malmedy om na bijna 200 km incl. omleiding de eerste stop te maken in Redange (L).
Deze gratis CP met voorzieningen stond vol maar we pikten nog net een plekje. Geen stroom meer vrij maar dat was geen probleem. Een eerste dag met wisselend weer werd rond 9 uur afgesloten: Truste!
Uiteraard hadden we in Luxemburg propvol getankt en rookwaar (sorry...) ingeslagen.
Woensdag 3 novemer werden we vroeg gewekt door een mega truck met nog grotere aanhanger die een asfalteermachine kwam afladen. Terwijl men hiermee bezig was maakten we ons klaar voor vertrek. De dagreis (170 km)voerde ons naar Toul bij Nancy.(Frankrijk). Na aanvankelijk lastig rijden vanwege vaak smalle en bochtige wegen en buiïg weer kwamen we op de autoweg en daar schoot het lekker op. Grenspassage moeiteloos, alleen de .vaak stevige plensbuien waren wat hinderlijk.
Rond tienen kwamen we bij CP Toul aan waar we voor 7 euro mochten blijven, inclusief alle service. Er werd een wandeling de de aardige citadel-stad gemaakt. Wel redelijk fris maar gelukkig ook veel zon. Dat deed goed! Na de stapexcercitie weer naar de camper voor de koffie en opa's siësta.
In de namiddag nog een wandeling om wat inkopen te doen en toen vonden we het welletjes.
Kokkin Els aan het fornuis en Fred bezig met allerhande zaken en zaakjes zoals foto's saven en verslag bijwerken.
Na het eten nog wat appen en de volgende CP bepalen, rond tien uur vielen de oogjes toe..........
Donderdag 4 november. Na de koffie werd om 9 uur de CP verlaten, de service hadden we al gedaan. Goedgeluimd gingen we op pad. We zaten al snel op de autoweg waar het lekker doorliep. Na een poosje werd het bij vlagen mistig, soms zelfs zo erg dat al het verkeer vertraagde. Voorbij Troye liet de zon zich af en toe zien maar moesten ook de ruitenwissers aan het werk. Omdat we geen tolweg wilden rijden ging het secundair, dat betekende ook dat rotonde-rijden goed geoefend werd. Af en toe als verrassing weer een paar kilometer autoweg en dan weer secundair. Voordeel is dat je dan door leuke stadjes en dorpjes rijdt. Weer viel het op: Veel dorpjes waren onderkomen en heel veel leegstand. Frankrijks plattelandsprobleem.
De laatste circa 20 km werden het zelfs tertiaire wegen, smal bemeten maar door mooie bossen.
Om 12.30 uur arriveerden we als eerste en enige op de CP van het mini-stadje Gurgy, iets benoorden Auxerre. Mooi gelegen aan de rivier Yonne in een natuurlijke omgeving. Zomers zal het hier stellig zeer druk zijn!
Brunch: De eerste keer baguette! Deze gaf genoeg energie voor een wandeling van ruim anderhalf uur, deels langs de rivieroever. Een heel lichte mieserregen mocht ons goede humeur niet bederven. In de loop van de namiddag liep de CP toch vol. Omdat alle voorzieningen gesloten waren: GRATIS.
Even liet de zon zich zien en zette de bomen in geeloranje herfsttinten optisch in vlammen. De dagafstand was 230 km. Wat puzzel- en surfwerk leverde de bestemming voor dag 4 op: Een CP bij Chateauroux, ook weer circa 200 km.
Een beetje malleur: De aanjager van de verwarming weigerde dienst en dat is niet prettig want de eerste 10 rijminuten blijven de ramen beslagen en ook werd het niet aangenaam warm in de cabine. Fred snuffelde alle documentatie door maar wist dit euvel niet makkelijk te verhelpen. Dus: Komen we ergens een Fiatdealer tegen dan kijken of men ons daar begrijpt en dan ook nog kan helpen. Niet de moeite om daarvoor de ANWB-service in te schakelen.
Diner? Gebakken aardappelblokjes en kipfilet en voor de broodnodige vitamientjes een gigatros druiven.
Op de volgende pagina een paar foto's van de omgeving van CP Gurgy.
De CP
De Yonne

Zomaar onderweg >>>

Vrijdag 5 november. De vroege vogels waren om 8.30 uur alweer op pad. Els' biologische klok doet haar, vrijwel op de minuut nauwkeurig, om 7u10 ontwaken, ongeacht zomer- of wintertijd. Ontbijten wordt bij ons standaard brunch, vandaar dat we meestal weer vroeg op sjouw zijn.
Vandaag leidde de weg naar Chateauroux. Navy en GoogleMaps beloofde 210 km, wegafzettingen zonder deviationroutes maakte daar ruim 230 km van. Prachtige wegen door herfstbossen maar gelukkig ook lekkere stukken rustige autoweg.
Het weer was nog steeds niet om vrolijk van te worden, maar och, uiteindelijk zitten we al in november,
In Vierzon kochten we 90 euro diesel en verse eetspullen en toen door naar de CP in Chateauroux. Weer dat knagende gevoel van "Hier waren we toch al eens...?" Kort na het installeren van onze camper gingen we aan de wandel want de grauwe hemel was opengebroken. We maakten een stevige wandeling door een mooi park rondom een grote plas en genoten van het zonnetje. Gaandeweg herkenden we steeds meer, al was er wel veel ten positieve veranderd. Hoewel: Het stukje stad dat we doorliepen zag er overwegend verwaarloosd uit. Onderhoud aan panden? Daar houden ze niet van.
We zaten nèt in de camper toen de zon het voor gezien hield. De gratis CP stond inmiddels half vol. Er was saniservice maar verder geen voorzieningen. Daarvoor kan men terecht bij de aanpalende camping die een kassièrre in dienst heeft.
De rest van de dag: Mail en banksaldo checken, kaarten bestuderen, CP's bekijken, spelletje spelen..... Wachten op bedtijd.
Zaterdag 6 november. Na de korte vertrekroutine werd om half negen het gaspedaal ingedrukt en lieten we Chateauroux achter ons. Hoofdrichting nog steeds ZZW. Al snel reden we op de tolvrije autoweg waar het overwegend goed opschoot.
Niet teveel verkeer, alleen regelmatig mistbanken die soms nogal dicht waren. Ondanks dat de navi ingesteld was op "Tolwegen vermijden" stonden we toch voor tolpoorten. Oké. Konden we onze splinternieuwe creditcard ook eens testen. Ons geplande dagdoel, de ons bekende CP bij de mooie stad Perigueux met haar veel koepelige kathedraal werd bereikt.
Hier werd het even een stevige puinhoop: Loeidruk en de borden Air de campingcar netjes volgend stonden we pardoes voor een afgesloten straat zonder enige omleidingsaanwijzing. De navi rekende zich gek maar kwam er ook niet uit.
Dan maar de grote stad uit en de campercontact-app raadplegen voor een nieuwe bestemming. Dit werd een piepklein gehuchtje, St. Anguiline, 15 km in de binnenlanden van de Perigord-Blanc zoals deze streek genoemd wordt.
De CP werd gevonden maar was kennelijk sinds het overlijden van generaal Charles de Gaule niet meer in gebruik.........
Omdat we het rijden beu waren en we niet vies zijn van camperen in een landelijke omgeving: Neerzetten die camper!
Inmiddels was de hemel blauw met hier en daar wat witte wolken dus na de brunch opweg om de "stad" en omgeving te verkennen. Ook hier was het verval van het platteland goed zichtbaar.
"Platteland" was hier een misplaatste term want de kuiten werden af en toe flink op proef gesteld. Maar....: GENIETEN!
Midden in de negorij hoorden we dancemusic en ontmoetten we een hippyfamilie die hier hun vermoedelijk niet geheel legaal domicile hadden. Een kort semi-engels babbeltje, een vergeefse poging van opa Fred om de 2-jarige spruit een glimlach te ontfutselen, uitbundig afscheid en toen terug naar "huis". De dag verder gevuld met de gebruikelijke routine.
Zondag 7 november. Na een redelijke nacht, 'n beetje verstoord door Fred's verkoudheids-geblaf stond rond 7 uur de koffie klaar. Op ons gemak begonnen we aan de nieuw dag. De thermometer hikte tegen 0 graden dus kachel even aan.
Nog geen ijsbloemen op de ruiten. Fred probeerde een oude truc om het beslaan van de ruiten tegen te gaan: Een beetje afwasmiddel goed verdelen en het bleek afdoende. De navi werd geïnstalleerd maar weigerde dienst. Kennelijk was het te koud in het dashboardkastje. Even vertroetelen met wat warmte en, ja hoor, de staking werd gebroken.
Kwart over acht, de start van een nieuwe reisdag. Aanvankelijk over krappe binnenwegen maar al spoedig zaten we op goede doorgaande wegen. De navy loodste ons zelfs naar de autoweg. Deze was opvallend rustig. Na de nodige tientallen kilometers: Verdorie!!! Weer tolpoorten! Hier werden weer euro's afgetikt.
De passage rond Bordeaux verliep, ondanks druk verkeer, vlot. Omdat een oranje lampje aangaf dat de camper weer dorst had werd er een kwart tank diesel ingegooid, daarmee hopen we Spanje te halen want daar is de brandstof een stuk goedkoper. En we blijven zuunnig, toch?! Ohja, vlak voor de afrit naar onze bestemming: Weer een niet te vermijden tolpoort. Later bleek dat de navi-instelling ipv "Tolwegen vermijden" op "Tolvignet vermijden" stond. Aangepast!
Even na 11 uur kwamen we aan op de ons bekende CP bij Parentis-en-Born, gelegen in een vrijetijdsgebied aan een groot meer. De diverse campings waren allen gesloten maar de CP stond nagenoeg vol. Wij waren de enige niet-fransen.......
De moderne entree-zuil werd bediend met de creditcard, een tikje onwennig maar er kwam een nederlandse helptekst in beeld waarmee het lukte: 5,95 euro voor 1 nacht mèt stroom en saniservice. Na de brunch op stap voor de noodzakelijke beweging: Ruim 2 uur wandelen. Leuke omgeving, zelfs bij het trieste weer.
In het gebied stonden verscheidene Ja-knikkers, bezig met het oppompen van fossiele brandstof........
Op een fiets- en wandelpad stonden over een lengte van enkele honderden meter talloze graffitty-leuzen, men heeft hier kennelijk protestmarsen gehouden. Ook waren er voor ons onbegrijpelijke kreten over Covid19. Protesteren lijkt een wereldwijde bezigheid te zijn geworden. Maar, oké, dit jaar géén Gele Vestjes onderweg!

De volgende etappe zal, als het naar wens verloopt, Capbreton aan de Atlantische kust worden.

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby