Dinsdag 4 januari. Een beetje nevelig bij het late ontwaken maar de zon duwde de nevel vrij snel aan de kant. Niet lang dralen: Afval in de container, nog even turen of het hondje nog afscheid kwam nemen, maar nee hoor. Dan maar het cowboyfilm decor verlaten en opweg naar de volgende bestemming: Berlanga. Een rit van 85 km, dus 'n makkie.
Goede wegen, af en toe een mistbank maar verder geen obstakels. En alweer een fascinerend landschap met veel agrarische varianten en opvallend veel verlaten mijnen, herkenbaar aan de typische schachttorens. Onderweg zouden we wel uitkijken naar een makkelijk aanrijdbare supermarkt maar die hebben we niet gevonden.
Bij Berlanga werd een CP bij een natuurpark vermeld dus dat was wel iets voor ons. Makkelijk gevonden, deze keer geen puzzelwerk en daar stond de camper dan.
Bij de camperplaatsen heeft iedere stek z'n eigen sanipunt. Geen voltjes te koop maar voor de HoReCa-gangers 2 resto's met terras beschikbaar. En gratis.
De ligging is mooi, direct bij het vrij uitgestrekte natuurpark waar mooie wandelpaden doorheen lopen.
Omdat er nog geschaft moest worden moesten we eerst opzoek naar een winkel. Dat was geen gemakkelijke opgave en gelijk goed voor de ochtendwandeling van 4 km. Na diverse keren vragen werd een winkeltje gevonden waar we in het halfdonker toch nog wat voedsel konden vinden. In het stadje konden we geen moois ontdekken dus bleef de camera opzak. Jammergenoeg sloeg het weer om terwijl we het net vergaarde ontbijt wegwerkten. Het werd nat, winderig en koud......
In de late namiddag klaarde het even op, dus snel dikke jassen aan en toch nog op verkenning in het park. Er is een soort dierentuin met een leuke collectie dieren. Geen Artis of Burgers Zoo maar aardig om te bekijken. Jammer dat vanwege rijkelijk aanwezige hekwerken het fotograferen geen topkwaliteit leverde. Ook jammer dat het gaandeweg weer begon te mieserregenen.
Terug bij de camper: Natte jassen en schoenen uit en kacheltje aan, klaar voor een lange, lange avond........ We hadden dus ruim de tijd om ons er geestelijk op voor te bereiden dat we in een weer-dip van 'n dag of 4, 5 kwamen. Nee, we mopperden niet want we zaten nog altijd beter dan het thuisfront!

Woensdag 5 januari. Bij het late opstaan moest meteen de kachel aan want het was goed koud, zeker als je net onder je lekker warme dekbed uitkomt. Direct na het lossen van de pot vertrokken we naar de volgende CP die moois beloofde. Deze ligt bij het stadje Ajucen. Mooi gebaar van de gemeente: Ook hier gratis staan en sanivoorziening aanwezig. Het moois komt waarschijnlijk pas tot z'n recht bij stralend weer maar wij konden het, vanwege erg laag hangende wolken, niet ontdekken.
Omdat er nog steeds inkopen gedaan moesten worden dan toch maar het stadje in, opzoek naar een winkel. Het stadje ligt aan de route de Camiño de Santiago, de beroemde Jacobs-pelgrimsroute. Dit was duidelijk te zien: overal werd hier naar verwezen. We ontdekten zowaar het goed weggestopte winkeltje maar ook hier was het aanbod zeer beperkt. We kochten een soort noodrantsoen zodat we het tot de volgende dag konden redden.
De wandeling duurde een 3/4 uur en we hadden naar ons gevoel daarmee de stad, inclusief kerk, wel gezien. Het weer wilde ook echt niet beter worden dus weer even zoeken en toen vonden we, circa 30 km verderop een camperplaats, *www.camperstopalegria.com ", beheerd door Nederlandse Yvonne en Joop. Dat maakt ons sowieso nieuwsgierig hoe "landverhuizers" het in den vreemde doen. Ook vanwege het feit dat er meer service voorhanden was leek ons prettiger vanwege het weer.
Als inmiddels grote fans van de Extremadura, de prachtige steek in het westen van Spanje en doorlopend in Portugal vonden we de uitdrukking Het Balkon van de Extremadura ook al een uitdaging.
We werden vriendelijk ontvangen door Yvonne en Joop die sinds 2021 de camperstop runnen. Onvermijdelijk dat we gelijk 'n half uur stonden te kleppen!
Na een gedegen koffiepauze besloten we, ondanks dreigende luchten, de stad Montanchez alvast te verkennen en dit te combineren met boodschappen doen. We hadden het moeten weten........ De ligging tegen de berg betekende weer een pittig parcours. Afgezien van ons onderstel vonden we het mooi. De grote verscheidenheid in huizen, de contrasten tussen heel oud en nieuw, de vergezichten. En alweer werden we uitbundig begroet door een hondje. Zijn baas had moeite hem van ons weg te lokken. In een weiland stond een echt origineel ebericozwijn. Zodra hij(of zij?) ons zag kwam het luid-knorrend aangerend en begeleidde ons, onder voortduren enthousiast geknor tot het uiterste puntje van het weiland. De moeilijke structuur van de stad zorgde wel voor zoekwerk om de winkel te vinden. Dit lukte uiteindelijk en bepakt en bezakt werd het weer zoeken naar de weg-terug naar de CP. Nog maar nèt binnen begon het te gieten.
We hadden weer eten, we hadden weer lekkers: Laat de avond maar komen!
Het stond wel al vast dat we tijdens de voor Spanje belangrijke feestdag Drie Koningen nog op deze plek te blijven, Er werd beter weer in het vooruitzicht gesteld.
Of we nog tot activiteiten komen? De omgeving vráágt erom. Maar dat leest u in volgend verslag.

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby