Zondag 2 januari Na het grote-stad-gebeuren in Malaga werd ons duidelijk: "Dit heeft toch niet onze voorkeur." We voelden weer de drang die we als camperaars hebben: Op zoek naar onbekende streken en plaatsen. Het is dan wel vaak vrij lang zoeken op de diverse internetsites waar we nog met de camper mogen overnachten sinds de ingrijpende Spaanse wetwijziging maar het lukt ons toch nog steeds aardig.
Bij het ontwaken in Malaga was het alweer somber met een laaghangende bewolking. Niksniet zon......... We tuften de stad uit, richting noord. Het duurde niet lang of de zon kwam tevoorschijn en straalde over het mooie berglandschap. Het verbaasde ons weer dat daar waar het maar enigszins kan het land gecultiveerd is. Olijfgaarden, strak in het gelid, zover je kan kijken. Geen olijven? Dan uitgestrekte, perfect verzorgde wijngaarden of, eveneens gecultiveerde, pijnboombossen. Soms echt in de bergen, dan weer uitgestrekte hoogvlakten met hier en daar een haciënda. Zeer dun bevolkt dus.
Na ongeveer 100 perfect gelopen kilometers belandden we in de geprikte plaats: Montilla. In de beschrijving op de site werd al aangegeven dat de CP niet erg gemakkelijk te vinden èn te bereiken was, iets dat we inmiddels kennen in bergsteden en stadjes. Maar de aanhouder wint en dus konden we ons voertuig neerpoten. Ook deze CP was een initiatief van de gemeente. Plaats voor 6 (niet te grote) campers met gemarkeerde smalle plaatsen op een mixparking. "Campinggedrag verboden" maar gratis en met een eenvoudig sani-punt. Vanaf de CP een geweldig uitzicht aan de ene zijde en vlakbij een aardig parkje met een mooi duivenhotel, een (gesloten) toiletgebouw en een fontein, ingebed in een mooie beeldengroep.
Het was te verwachten: De stad verkennen betekende veel klimmen en stevig dalen. Maar dit was de moeite waard. Mooie stad met mooie gebouwen die helaas niet allemaal in beeld te vangen waren. Misschien moeten we gaan sparen voor een drone met camera?
En dan het verkeer in de smalle straatjes......... Het lijkt wel of de auto's uit de brievenbussen komen!
Er was ook een vrij lange winkelstraat die we maar omdoopten tot de P.C. Hooftstraat, gezien de vele chique boetieks, schoonheidsstudio's, juweliers enz.
De wandeling was slechts 4 km maar we kregen wel de bolletjestrui voor het bergklassement. En weer moet opgemerkt worden: Vrijwel iedereen loopt met mondkapje en respecteert afstand. Wij dus ook, hoe benauwend het ook was, vooral bij het klauteren.
Na het voltooien van dit verslag weer aan de puzzel voor volgend plekje.

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby