Maan- en dinsdag 10 en 11 januari.
Na een rustige nacht in Guarda gingen we naar Sao Joao de Areiras, naar CP “Terra d'Iguana” waar we sinds Gerrit en Elly deze CP beheerden iedere overwintering langere tijd stonden. Sinds kort is de CP, na onverwachte vertragingen, eigendom van Belgische Ronny en Marina en hopen Gerrit en Elly nog een paar jaar met hun camper rond te trekken. Zij blijven wel in Portugal wonen en zijn druk om hun nieuwe onderkomen aan hun wensen aan te passen. Hun nieuwe stek is op loopafstand van de CP, tenminste.......... als je niet verdwaald, zoals Fred en Els! :o)
We bleven 2 dagen op Terra d'Iguana want o, o, o, wat hadden we veel bij te praten met de nieuwe gastvrouw en gastheer! We hadden al langer online-contact met hen en het voelde of we elkaar al jaren kenden. Omdat Fred na herhaald vragen geen werkopdracht kreeg van Ronny besloten we weer naar de kust te gaan: Els had heimwee naar de golven.......
Woensdag 12 januari. Voor de kust hadden we de navi gevoerd met coördinaten voor een voor ons nieuwe plek. Ook stond de navi standaard ingesteld op “Tolwegen vermijden”. Dat hebben we geweten! Het werd een qua landschappen prachtige rit maar ook erg pittig. Vrij hoog door de bergen via vaak enge wegen en ook de nodige serpetines die vaker in de eerste versnelling genomen moesten worden. Eenmaal in het stedelijk gebied bezuiden Porto werd het een wirwar van macramé-rotondes en opvallend veel ronduit onbeschofte chauffeurs die menig keer dwongen tot een semi-noodstop. Vlakbij de beoogde bestemming moesten we een straatje rechts indraaien: Afgesloten! Wegomlegging? Zoek dat zelf maar uit. De navi deed haar best maar kwam er ook niet meer uit.......
Even aan de kant en een andere bestemming ingeven: Torreira, waar we al vaker waren.
Even op zeker spelen dus. “Ons” plekje in Torreira: Afgesloten met een hekwerk. Dan maar, op geheugen, naar de campercamping waar we ook al eerder waren. Verd..... Om deze te bereiken moesten we met een veerpont over en dat zinde ons niet. Weer terug naar Torreira en toen, op hoop van zegen op een parkeerstrook gaan staan en hopen dat we niet weggestuurd zouden worden of zelfs een boete aan de broek kregen vanwege de nieuwe wetgeving in Portugal.
Vanwege deze stressdag kon Fred het niet meer opbrengen om de camera te hanteren, laat staan een verslag te schrijven. Overigens: Géén politie gezien en een rustige nacht gehad.

Donderdag 13 januari. Grasduinen op de CP-sites leverde een nieuwe bestemming op, deze keer kozen we voor een camping, mede omdat Els snipverkouden was: Iets te lang aan het strand gezeten! De camping ligt in het mini-stadje Vila Cha, een stukje benoorden Porto. De passage van Porto verliep redelijk maar ook hier hadden zich alle verkeershufters van Portugal verzameld. Meermalen een echte remmentest voor de camper! Rechts inhalen, vlak voor je de weg op schieten, geen richting aangeven enzovoort. Om de dagtrip mooi af te ronden voerde de laatste kilometer over wegen uit de romeinse tijd. Rammelend, knarsend en piepend door zeer smalle steegjes die dan ook nog geblokkeerd werden door pakketbezorgers. De camping lag zodanig verstopt dat we er maar vanaf zagen en weer een plekje zochten op een parkeerplaats. Met uitzicht op de oceaan! Weer duimen ivm politie. Later op de dag hoorden we van een Portugees met jaren werkervaring in Duitsland dat ze in de winter niet moeilijk doen, in de zomer is dat wel anders.
Frederik zat nog steeds of alweer redelijk in de stress en had de nodige tijd nodig om z'n bloeddruk te verlagen. En Els? “Joepie! Strand en golven onder strakblauwe hemel, wat wil 'n mens nog meer?”
We maakten een stevige wandeling over het plankier door de duinen en kwamen zo zelfs weer bij de mixparking in Mindelo waar we eerder deze reis ook al stonden. Werd toch weer een wandeling van pakweg 'n kilometer of 6, 7. Terug bij de camper: Els naar het strand en Fred op één oor.
In de namiddag stelde Els voor nog 'n stukje te gaan wandelen, nu de andere kant uit. Een tikkie morrend ging Fred toch mee en nam zelfs zijn camera mee. Wat werd dat een leuke wandeling! We belandden al snel bij een soort van vissersdorpje en doken terug in de tijd.
De vissersbootjes werden na gedane arbeid op het droge getakeld, van een haventje was geen sprake. Een aaneenschakeling van leuke en mooie huisjes waar er één echt uitsprong. Hier had iemand zich stevig uitgeleefd met het maken van allerhande mozaïekwerk. Hier probeerden we een babbel met een paar oude knarren en, warempel, twee van de vijf spraken behoorlijk goed duits. Het werd een leuk gesprek.
Zo liep een chaotisch begonnen dag uiteindelijk toch nog leuk af!
Of we weer probleemloos door de nacht kwamen? Dat leest u volgende aflevering.

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby