Donderdag 18 november. Supervroeg uit de veren en supervroeg weer opweg. Omdat we naar een plaatsje bezuiden Porto wilden pakten we toch maar de tolweg om door Porto te komen. Helaas was het op het door ons gereden traject géén tolpoort, dat betekent dat er vrijwel zeker een boete-brief in Eygelshoven op de mat valt.
Jammer dan. We hebben de navi maar weer verteld dat ze, tot nader order, tolwegen moet vermijden. Hemelsbreed was het een rit van 55 km maar een aaneen-schakeling van files zorgde ervoor dat we hiervoor tweeeneenhalf uur voor nodig hadden!
Wat waren we blij om ons plekje aan het haventje aan de lagune van Torreira terug te zien. Hier liggen de bontgekleurde bootjes waarmee kokkelvissers hun buit gaan vergaren. We gingen direct aan de wandel, op zoek naar proviand. Bij een kleine minimercado vonden we broodjes en ander voedsel. De wat oudere kassadame sprak vloeiend portugees maar deed toch haar best ons zo goed mogelijk te helpen. Deze keer was het, gezien het tijdstip, nog ontbijten en kort daarna zaten we op de fiets voor een verkenningsronde door Torreira. Zo kwamen we ook hier bij de Atlantische kust met een zeer uitgestrekt en verlaten strand. Ook hier mooi verzorgde plankiers dus fietsen neergepoot en een stukje gewandeld. Door het kleine stadje lopen mooie, rode fietspaden die echter plotseling ophouden: Zoek het nu zelf maar uit!
Vlak bij onze standplaats was een bedrijfje dat de bontgekleurde gondels, kenmerkend voor deze regio, repareerden en restaureerden.
Stadje gezien, toen gefietst richting volgend stadje maar dat was toch verder dan gedacht. Geen punt, gewoon omkeren en weer terug naar de uitvalsbasis. We hadden zo'n 30 km fietsen eropzitten. Hier was het inmiddels een bedrijvige boel. De kokkelvissers kwamen, kennelijk bij hoog water, terug naar het haventje. Hier werd eerst de buit schoongezeefd en gesorteerd om ze daarna in zakken te doen en af te leveren bij de opkopers die op de kade stonden te wachten. Gezellige drukte, leuk om te zien.
Alweer een leuke èn actieve dag.

Vrijdag 19 november. Vandaag even spannend.... Fred had de navi gevoerd met de nieuwe bestemming, hemelsbreed 'n sprongetje, maar Els had het idee een andere weg te kiezen waarbij we het havengebied van Aveiro met een veerpont over moesten. Fred twijfelde of daar ook campers op mochten maar, oké, erop gokken.
We mochten op het pont! Een meevaller dus, al moesten we wel 14,50 euro aftikken. Begrijpelijk, want de vaart, zigzaggend tussen zandplaten, duurde een kwartier.
verder opweg naar het dagdoel reden we door het leuke plaatsje Costa Nova met mooie, bonte huisjes. Toch even stoppen voor plaatjes.
Om half tien bereikten we de campercamping Praya de Vagueira die we al eens bezochten. Erg leuk, direct achter de duinen en al behoorlijk bezet met diverse nationaliteiten. Met een soort europees koeterwaals werd ingecheckt en 11,60 afgerekend. Alle service voorhanden en ook stroom want de fietsaccu's moesten geladen worden en dat redden we niet met het zonnepaneel. Ontbijten, een ommetje op de camping, hier en daar een babbel en toen.......... Aan de wandel.
Via een fijn wandelplankier met uitzicht op het stille strand en de ruige golven kwamen we bij een ministadje. Hier zagen we een inspirerend schulptuur, dit deed ons besluiten om op de markt twee dorado's (vissen) te kopen. Deze werden perfect schoongemaakt. Voordat we terugwandelden toch weer even een terrasje.
Voor het overige een geweldige dag maar niet echt veel te vertellen. De logboekanier had een makkie!

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby