Zondag 9 januari. Goed geslapen en waarschijnlijk ook gesnurkt. Bij de koffie “werkoverleg”: “Blijven we nog een dag of trekken we, zwervers als we zijn, toch weer verder en kijken we of we de Portugese grens zonder problemen overkunnen?” Het niet zo fraaie weer noodde niet uit de omliggende bossen in te trekken, bovendien zou dat weer erg steil klimmen worden. “Laten we maar verder gaan.” De ijsvrije isolatiedeken werd opgeborgen en het corvee zouden we uitstellen tot de volgende CP. We prikten de ons bekende CP in het nèt over de grens gelegen Vila Formoso. Deze keer ook weer een bergachtige route door mooi landschap en....... een heel goede weg met extreem weinig verkeer. Het laatste stukje voor de grens was tolvrije autoweg. Vlak voor de grensovergang loodste de navi ons op een secundaire route omdat op de grens direct een Portugese tolweg begint. Aangezien we nog steeds niet goed snappen hoe de verschillende tolheffingssystemen werken en we bovendien voorlopig kleinere afstanden gaan rijden bleven we dus secundair rijden. Toen we bij de CP in Vila Formoso aankwamen viel deze bij nader inzien qua omgeving wat tegen en omdat het nog vroeg was: Opzoek naar een onbekende bestemming. Deze werd gevonden: Castelo Mendo.
De vermelde CP was nog in volle opbouw dus zetten we de camper op het pleintje voor de kasteelpoort. We keken onze ogen uit! De hele omgeving lag bezaaid met keien, van gigagroot, doorsnedes van meerdere meters, tot “gewone” rolkeien. Dit was dan ook de meest gebruikte bouwstof in het eeuwenoude kasteelstadje. Hier en daar had men wat gemoderniseerd maar het oude, authentieke was goed bewaard gebleven. Héél anders dan Al Alberca maar toch indrukwekkend.
Grappig was dat we direct na de poortdoorgang verwelkomd werden door een lief poezenbeest dat ons de hele rondgang trouw begeleidde. Bij deze rondgang zijn we zeker 6 mensen tegengekomen, waarvan 4 per auto wurmend door de steegjes en een geitenhoedster. We bewogen (wandelen mogen we het niet noemen)1,5 km door het kasteelstadje, volop genietend. Het was wel erg koud en het waaide stevig. Voor “Windekind Els” geen probleem maar na de rondgang en de verkenning van de aanleg van de nieuwe CP dook Fred, redelijk verkleumd, de camper in waar hij al opzoek ging naar een volgend plekje. Het was hem iets te doods en aan de horizon leek het weer mooier. Els ging, licht twijfelend, akkoord. De dag was immers nog lang niet voorbij.
We prikten een CP in Guarda, vooral omdat daar mogelijkheden voor inkopen waren.
Fred werd wel een beetje gestraft: Ten eerste verreed hij zich bij een rotonde waardoor de rit 30 km langer werd en ten tweede waren er flinke stukken met dichte tot zeer dichte mist. Na ruim 65 km werd de CP, nèt buiten de stad Guarda, gevonden. Nette plek met sanipunt en rustig. Hoe de verdere dag verliep leest u in volgend verslag. Wel nu al aan alle trouwe volgers namens Els: DANK voor de felicitaties en leuke berichtjes!

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby