Donderdag 6 januari. Het was de voorgaande avond al besloten toen we lazen dat het stralend weer zou worden. En omdat we de CP www.camperstopalegria.com zo mooi vonden en men beloofde dat er voor het ontbijt 2 verse baguettes geleverd zouden worden en wij wel weer zin hadden in een ontdekkingswandeling -het gebied smeekt er bijna om- werd er een dag aangeplakt. De nacht was pittig koud, rondom het vriespunt. De hoge ligging, circa 700 meter, speelt hierin een rol.
Maar 'smorgens: inderdaad strálende zon en geen wolkje aan de azuurblauwe hemel. Voor ons doen vrij vroeg de baguettes weggeknabbeld en toen in de wandelschoenen. Er werden een serie mooie wandelwegen beloofd die goed bewegwijzerd waren. We hadden al bordjes gezien dus: Op pad! We kozen, om langzaam op te starten voor de wandeling naar Canchal del Palo, met 1,6 km niet te ruig. We doken het paadje in waarbij het gelijk opviel dat deze niet geplaveid waren met marmer....
Veel stukken over best wel grote rotsblokken en pittig bergop en -af. Grote stukken waren afgezet met de typische losgestapelde keienmuurtjes. Het was overwegend iedere stap kijken waar je je voeten neerzette. Vaak stoppen want de uitzichten waren magnefiek. Dat proberen we weer te geven in de foto's. Dit is ook wel de reden dat er bij dit verslag iets minder foto's staan.
De beloofde wegwijzering is kennelijk bijgewerkt toen de Moren nog in dit gebied heerste. Bij splitsingen? Zoek het zelf maar uit! Dat leidde ertoe dat we op een gegeven moment echt niet meer wisten en de hulp inriepen van de GoogleMaps-app. Maar ook de app kon er kennelijk geen brood van bakken want ze stuurde ons van hot naar her........ Inmiddels hadden we er al 5 km van het zware parcours opzitten en besloten we maar dezelfde weg terug te gaan, vertrouwend op ons geheugen. Toegegeven, de laatste 2 a 3 km mogen we eigenlijk niet meer beschrijven als wandelen. Nog nèt niet strompelen en om de 100 meter effe pauze. Die pauzes benutten we dan maar om weer te genieten van het overweldigende landschap.
Toen we, uitgeteld, weer bij de CP terugkwamen troffen we CP-baas Joop. Hij vertelde ons dat hij tijdens zijn vele wandelingen altijd een speciale GPS-tracker bij zich heeft. Dit apparaatje geeft op de meter nauwkeurig aan waar men zich bevindt. Moeten we, als toch diepgewortelde pioniers, toch maar eens aan gaan denken.
Terug bij de camper waren we blij met nog net twee halfwarme bakjes bruin zodat we geen verse koffie hoefde te zetten. Effe teveel werk!
Na 3 uur recupereren wist Els nog lekkere drumsticks met gebakken piepers op tafel te toveren. Eet smakelijk!
De wandeling naar de burcht, eigenlijk een must, laten we aan ons voorbijgaan, wellicht voor een volgend bezoek aan deze fantastische CP (als het ons gegeven is, we worden er toch niet jonger op.......)
Tot volgend verslag! (Als u uw ogen heel stijf dichtknijpt hóórt u ons snurken.....)

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby