Vrijdag 17 december besloten we dus om Portugal te verlaten, nieuwsgierig naar het spaanse deel van de Extremadura. Ook dit viel niet tegen! Mooie landschappen en mooie natuur. En, jahoor, de zwarte ibericozwijnen die door de kurkbossen struinden. Het was ook redelijk bergroutes rijden maar dat vindt Fred altijd wel leuk. Opvallend dat direct na de probleemloze grenspassage de spaanse wegen overwegend beter waren. Ook hier wel af en toe hobbelehobbele maar gemiddeld beter. Vlak bij het beoogde doel, het stadje Aracena was het even stoeien met rotondes en onduidelijke belijningen en wegwijzers maar de mixparking werd uiteindelijk bereikt. Absoluut geen CP maar we mochten er staan en ook overnachten. Geen enkele voorziening.
Het stadje beloofde op internet aan onze smaak te voldoen: Terug in de tijd, straatjes en steegjes èn de grootste grotten van Spanje. Al wandelend zagen we mooie decoraties en beelden en een antieke washal waar vroeger de dames bijeenkwamen om de was te doen en het laatste nieuws door te nemen.
De ingang van de grotten was even zoeken en, dat verbaasde ons, vrij hoog in de stad. Tickets gekocht, nadat we onze QR-code hadden laten checken. We kregen zelfs ouderenkorting en toen met een klein groepje o.l.v. een vloeiend spaans sprekende gids afdalen via trappen, trappetjes en smalle gangetjes om zo in diverse ondergrondse hallen te belanden. Er mocht niet gefotografeerd worden maar ondeugende Fred wist toch stiekem een paar plaatjes te schieten, maar kreeg daarvoor ook een berisping van de gids. De hele rondgang mondkapje verplicht en omdat het merkwaardig warm was, warmer dan buiten, en een extreem hoge luchtvochtigheid was het zelfs af en toe stoppen om zuurstof te happen. De rondgang duurde ruim een uur.
Toch weer een aparte ervaring, al hebben we inmiddels heel veel grotten in Europa bezocht en weten we inmiddels over het hoe en wat van de stalachtieten en stalachmieten. Toen we, eenmaal buiten, weer echt op adem waren ging de verkenning verder. Op het centrale stadsplein ontwaarden we De Drie Koningen die we bij de kerststal van Alcoutim hadden gemist. Ons wandelappje leerde ons dat we alweer dik 8 km hadden geslenterd, de rondgang in de grotten niet meegerekend.......
Terug bij de camper alweer volledig uitgeteld. Na het eten werd Fred vrij plotseling nogal beroerd en ging te bed waar hij snel weer opknapte. Zou er dan toch sprake kunnen zijn van oververmoeidheid........? We namen ons voor om het nu echt even wat rustiger aan te gaan doen. Hoewel..........: We besloten de volgende dag toch weer een poging te doen om een CP in Sevilla te vinden, de vorige 3 a 4 pogingen waren immers gestrand en toch wilde vooral Fred deze veelbelovende stad éénmaal gezien hebben.

Zaterdag 18 december. Na een iets mindere nachtrust vanwege een aanpalend camperbusje, een volkswagenbus van minstens 30 jaar oud waarvan de eigenaar, een soort gemotoriseerde landloper, kennelijk problemen met zijn blaas had want telkens weer ging de schuifdeur met veel lawaai open en dicht. In de avond liet het meerdere keren de motor draaien, kennelijk om zijn accu bij te vullen. Ondanks dat waren we toch wel goed uitgerust, temeer daar we ruim 10 uur in bed doorgebracht hadden. Kan koffie leeg? Karren maar! Een route door het middelgebergte voerde ons na 60 km naar de tolvrije autopista die tot in Sevilla voerde. Hier weer wat zoekwerk maar uiteindelijk toch gevonden. Deze CP is zo verschrikkelijk lelijk dat we er geen foto's aan waagden. Wat een rommelige omgeving! Wel helemaal omheind en met permanent toezicht. Twaalf euro per dag, wil je ook stroom dan nog eens 3,50 euro extra. Gauw vergeten, want het kleine stukje van het grote Sevilla gezien hebben maakt heel veel goed. We besloten maar weer wandelend te gaan want de stad leek dichtbij. Niet dus. Eerst 1 a 2 km door een oerlelijk gebied waar alle afval van de stad gedumpt lijkt te zijn.Eenmaal over de brug begon het interessant te worden. Als vrij snel liepen we door een mooi park en zagen we al de eerste fraaie bouwwerken. We liepen ook een lang stuk langs een langgerekte kermis om uiteindelijk te komen bij het indrukwekkende Plaza de Espanje. Overweldigend mooi!
Het zeer grote paleis dat half om de plaza staat heeft zoveel prachtige details, je kijkt je ogen uit. Hier wordt duidelijk dat Spanje trots is op haar keramieke kunstwerken.
Opeens: Fred helemaal gek! Hij hoorde live flamenco-muziek! In gestrekte pas eropaf: Wooooooow! 'n Gitarist, een cantor(zanger) èn dansende dames. Wàt een temperament! Wat een expressie in elke beweging! Wat een cadans! Wat een oer-muziek! Tranen van emotie biggelden over Fred's wangen.............
Toen kwam het moeilijk besluit: Wandelen we nog verder of overwint het verstand een aanvaarden we de ongeveer 5 km terugweg? Er was nog een beetje verstand over want we gingen terug. Eenmaal bij de camper: Els buiten in de zon en Fred een oerdegelijke siësta.
Aan de planning voor de volgende etappe. Want om Sevilla echt te leren kennen zullen we "ooit...." een citytrip maken en dan gebruikmaken van de diverse citytours, per koets of per bus. Dit vonden we nu te kostbaar: Driekwart tank diesel voor 2 personen........
Een prachtige dag, dat wel, maar nu werd het tijd om het even ECHT rustiger aan te gaan doen!

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby