Donderdag 2 december. Na een wat onrustige nacht, rond half twee begon er ergens een autoalarm hardnekkig en langdurig te piepen en verder in de nacht kletterde een stevige regenbui op het camperdak. Daarom waren we voor ons doen erg laat herrezen: ruim na negenen. Verder geen punt want de duivel zit ons niet op de hielen.
Op ons gemakje de boel reisklaar gemaakt en toen zigzaggend door Coruche om op de regionale weg te geraken. Het dagdoel was Tomar, o.a. beroemd vanwege de ridderorde der Tempeliers: https://www.visitportugal.com/nl/node/73772 Hier waren we ook al eerder. Er is een aardige, beetje verstopte maar goed bewegwijzerde CP op een voormalige camping: Parque Municipal Autocaravanas. Minimale voorzieningen maar erg leuk gelegen en gratis.
De route erheen voerde weer door boeiende landschappen met kurk-, eucaliptus-, olijf- en pijnboomgaarden en uitgestrekte wijngaarden. Ook zagen we weilanden met rundvee, schapen en geiten. Leuke dorpjes en stadjes. Weer viel het ons op dat ook hier, zoals in b.v Frankrijk en Spanje, op het platte land veel dorpjes in verval raken, kennelijk omdat de jongere generaties naar de grote steden trekt omdat zij daar betere toekomstkansen hebben. Maar ook dat willen we gezien hebben. Immers: alleen zo leer je een land echt kennen.
De CP in Tomar werd zonder grote problemen bereikt en spoedig zaten we aan de brunch. Goed weer, veel zon maar wel een frisse, vrij stevige wind.
Op pad. Eerst een snuffelwandeling door het oude centrum, via leuke steegjes naar het grote centrale plein. Hier probeerden een tuktuk-chauffeur en chauffeuse ons te verleiden in te stappen om ons naar de hooggelegen kloosterburcht te brengen. Fred blufte: "Ik ben pas 76 jaar en heb jonge benen!". Zo begon het bestijgen van de berg via trappen, trapjes en steile paadjes waarbij het uitzicht steeds weidser en mooier werd. Deze keer besloten we het klooster (kathedraal?) niet te bezichtigen maar een wandeling over de burchtmuren te maken. Beetje moeilijk parcours, geheel geplaveid met ronde keien en keitjes maar lekker spannend.
Weer terug op de min of meer begane grond gunden we ons een lekkere cappucino met gebakje en raakte in een interessant gesprek met een duits echtpaar, ook zeer bereisd en dan heb je elkaar wel wat te vertellen. Daarna gingen we via een andere route terug naar de stad. Hier kregen we een dikke duim van de tuktuk-koetsiers. Veel trottoirs zijn hier, eeuwen geleden, gemaakt van minikinderkopjes met mooi ingewerkte motieven zoals het Kruis der Tempeliers. Ook wekte het (weer) verbazing dat achter vaak desolate geveltjes de sjiekste boetieks verstopt lagen.
Het was al ver in de namiddag dat we terugkeerden bij de camper. Spijtig voor Els, die overigens weer helemaal de oude is, was er geen windvrij buitenzitplaatsje te vinden. Oja, nog even trots vermelden dat de zware wandeling toch bijna 5,5 km was. De oudjes doen het nog best!!!
Vanwege de vele foto's in dit DEEL 12 maar één ERG MOOIE dag beschreven.

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby