Dinsdag 16 november. Vandaag al weer 2 weken onderweg! Wat vliegt de tijd.....
Maandagavond was er een vervelende gebeurtenis op de CP. Ambulance, Politie, fotografen........ Het was ons niet duidelijk wat er gaande was maar dinsdagmorgen wist een finse camperneuse in vlot engels te vertellen dat iemand in een diabetes-hypo gebleven was en overleden. Dat was toch wel schrikken!
Vandaag zouden we Spanje verlaten en Portugal binnenrijden. Fred checkte nog even de ANWB-brandstofprijzen en zag dat Spanje goedkoper is met diesel dus werd de tank weer helemaal gevuld voordat we Portugal binnenreden.
De route was niet de prettigste van deze reis. Honderd kilometer, een combinatie van autoweg en secundair met daarin weer een aantal puzzelrotondes en alweer die verdraaide laagstaande zon. Om bij de CP te komen moest er ook nog over een lange, smalle, beetje enge brug gereden worden om op de CP in Viana de Castello te komen. Hier moest Fred even bijkomen.......... Gelukkig had Els al snel een bakje koffie als opkikker.
De CP: Erg leuk! Zicht op de haven maar ook vlakbij een mooi strand en een dito duingebied. Genoeg te genieten tijdens de wandeling. We zagen hoe een sleepboot achter een vrij grote tanker ging hangen als rem bij de invaart van de haven. Bij het strand waren waveboarders en "staande-op-een-plank-roeiers" actief.
Na een bescheiden pauze in de camper besloten we om ook nog naar de stad te fietsen want die had in het aanrijden al een goede indruk gemaakt. Er waren goede fietspaden maar ook..... die lange, smalle en spannende brug. Deze passage koste wel wat zweetdruppelkes. We fietsten en slenterden door de stad waar je vanuit bijna elke hoek de hoog op een heuvel gelegen kerk zag liggen. Het is de trots van de stad. Verder mooie oude gebouwen en veel winkels, HoReCa en een wandelpark.
Om weer terug naar de camper te fietsen was het stevig zoekwerk, we moesten de brug weer over. Er lag een spoorbaan in de weg en eindelijk vonden we een tunneltje met trapjes om aan de andere kant van het spoor te komen. Een charmante heer hielp Els mee haar fiets de trapjes op te tillen, dit bleek een Brasiliaan te zijn.
De brug was minder lastig omdat het veel minder druk was en......... het verkeer ging respectvol met fietsers om. Het laatste stukje van de fietstoer ging door de schaduw en met onze ietwat overmoedige zomerse kleren kwamen wij licht verkleumd bij de camper aan. Fietsen weer op het rek zetten stelden we uit omdat het rek wel erg hoog was vanwege de opstelling van de camper. De CP heeft sani-voorziening, niet erg modern maar functioneel, geen stroom maar kost dan ook noppes.
Tijdens de welverdiende avondmaaltijd besloten we de volgend plek te zoeken bij een kleinschaliger stadje en dicht bij het strand.
De dag werd uitgeluid met een prachtige avondrood.

Woensdag 17 november. Onze biologische klokken zijn nog niet ingesteld op de portugese tijd, het is hier één uur vroeger dan "thuis". Daarom waren we, ondanks de ochtendroutine, al erg vroeg opweg, nèt als alle Portugesen. Opvallend druk en omdat we weer secundaire wegen reden schoot het niet echt op. Wel opvallend dat er ook in Portugal een groeiend aantal ASO-rijders zijn die met 70 a 80 km een rotonde aanrijden of, ondanks dat we op voorrangswegen reden, vlak voor je invoegen.
Een paar lichte noodstops voorkwamen verdere ellende. Ook een verrassing: De laatste circa 10 km voerde over kasseienwegen waardoor alle camperkastjes opnieuw ingericht werden. Wat een gerammel en geschud!
Uiteindelijk bereikten we na 60 km de geplande CP in Mindelo, een royale mix-parking direct achter de duinen. Plaats genoeg! Er stond maar 1 campertje. Nadat Els het ontbijt geserveerd had gingen we op het houten plankier om te genieten van het uitzicht op de Atlantische oceaan. Dit plankier loopt langs de hele kuststrook hier en is aangelegd om het duingebied te beschermen. Dit is op veel plaatsen langs de kust zo, men is erg zuinig op de duingebieden. Fijne bijkomstigheid: Het wandeld lekker.
Mooi plankier dus maar we liepen al snel langs het strand, schoenen en sokken uit en door het water. Schelpen waren hier niet te vinden, wel veel kleine, mooi rondgeslepen stenen in vele kleurvarianten. Na de blotevoeten-excercitie even een korte pauze in de camper om daarna via het plankier in de andere richting te kuieren. In de verte lokte bebouwing maar we verkeken ons toch goed op de afstand. We waren blij dat we op een terrasje konden uitpuffen. Els genoot van versgeperste sinasappelsap met ijsklontjes en Fred van een vingerhoedje espresso en een halve liter versgetapt portugees bier. Met de ober werd in een mix van talen gecommuniceerd èn smakelijk gelachen.
Na deze welverdiende pauze moesten we toch weer dat hele eind terug naar de camper, daarbij verkoos Els over het strand te gaan en Fred via het plankier.
Halverwege kwam Els over de blanke top der duinen om daarna gezellig samen de gaan.
Bij contrôle bleek dat we bijna 8 km hadden afgelegd.
De rest van de dag: Afgemeld! Alleen nog maar zittend werk want vooral door rul zand gaan vergt behoorlijk energie. Maar: Alweer een mooie dag, vooral als men bedenkt dat het thuisfront het moest doen met aanhoudende regen en kou.

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby