Maandag 15 maart. We waren er toch uitgekomen. De beschrijving van CP "De Ezelgasterij" gelegen in het buitengebied van het durpke Groeningen a/d Maas, regio Boxmeer, Noord Brabant tegen de Limburgse grens. Het adres werd ingevoerd èn geaccepteerd door de navi dus hoopvol vertrokken. "Snelwegen vermijden" stond nog aan dus via een wirwar van binnenwegen reden we Duitsland (probleemloos) in. Maar al spoedig een "Umleitung" waardoor we naar schatting 12 km omreden en de navi 10 keer moest her-berekenen.
Opeens stonden we voor een veerpont. Ook vergeten uit te schakelen. Voor 2,40 euro werden we over de Maas gezet.
Oké, het was wat puzzelwerk maar "De Ezelgasterij" werd gevonden. Bij de toegangspoort stond een GSM-nummer dat gebeld moest worden om de openingscode te krijgen. Géén gehoor!
Fred was aan het verkennen hoe hij de camper via de smalle en modderige toerit weer op de normale weg kon krijgen toen het telefoontje en sms-je met toegangscode alsnog kwam. We plaatsten de camper op de vrij grote en goed verzorgde CP, stonden er in ons uppie.
Stroom aangesloten, koffie gezet en even bekomen van de toch wel enerverende rit.
Eigenaresse Nicole meldde zich spoedig om ons welkom te heten. Dat dit een erg uitvoerige babbel werd kunt u aan ons wel overlaten!
Erg leuk om te horen dat de inspiratie tot de aanleg van de Ezelsgasterij lang, lang geleden ontstaan was op het Griekse Kreta waar Nicole als gevorderde puber verliefd werd op deze leuke dieren.
Inmiddels bestaat het bedrijf uit een unieke groepsaccomodatie gecombineerd met een nog jonge CP, resultaat van (nog steeds) hard werken en inventieve initiatieven. De foto's geven een indruk van het geheel. Erg leuk: Er zijn slaapplaatsen gemaakt in grote (wijn?)vaten.
Wij waren erg onder de indruk van de ondernemingsgeest van Nicole en haar partner Huub.
Voor geïnteresseerden: Kijk eens op http://www.ezelgasterij.nl/camperplek-de-maasheggen/
Dinsdag 16 maart. Was het wat aangenamer weer geweest, dan waren we zeker nog 'n dag bij de ezels en lama's gebleven. Ook deze omgeving moeten we ooit eens met de fietsen verkennen. We maakten nog maar gebruik van de sani-service, deponeerde de envelop met centjes in de brievenbus en vertrokken naar de volgende bestemming: CP "Onder en Eindt", net buiten de kom van Helden.
Dit was bij een aspergekwekerij, dus ook wel weer bijzonder. Direct naast de CP lag een perceel met de typische langgerekte asperge-heuveltjes. Ook hier hadden we een lang en boeiend gesprek met eigenaar Johan. En.... Ook hier ging dat o.a. over de strijd met gemeente-burocratie en zeurende buren om officiële erkenning en vergunning te krijgen. Ruim 3 jaren knokken! Nederland is in dat opzicht een ongekend zeurland. Gedurende de anderhalve maand die we inmiddels onderweg waren hebben we geleerd dat de mooie en interessante camperplekken vrijwel allen door particulier initiatief tot stand gekomen zijn.
We leerden ook veel over de teelt van asperges en op het moment van schrijven hoopten we een portie van dit Witte Goud nog te bemachtigen. Asperges horen bij ons al jaren bij het inleiden van het voorjaar. Eén a twee keer per seizoen, maar dan wel VERSE asperges, die dezelfde dag gestoken zijn. Hiervoor reden we vaak speciaal vanuit Landgraaf naar midden-Limburg.
Hoeveel we per persoon aten? Dit houden we maar voor onszelf...........
We maakten, de koude wind trotserend, nog een stevige wandeling door Helden (Leuke stad!) en de mooie bosrijke omgeving.
Woensdag 17 maart. Met enig schuldbesef begonnen we al vroeg aan deze dag.
Door ons zwerversbestaan waren we niet in het bezit van onze stempassen en konden we dus niet ons aandeel in de Nederlandse Democratie leveren. Niet dat we er héél rouwig om waren want in het 2021-chaotische verkiezingsgebeuren kwamen we er nauwelijks uit. En........ Hadden we de stemformulieren om per post te stemmen gehad, dan hadden we te weinig plaats in onze camper om deze volledig uit te vouwen........
Het blééf maar erg wisselvallig, onaangenaam weer. Af en toe liet de zon zich zien maar werd spoedig weggedrukt door de regenwolken. We konden ook nog geen aspergestekers betrappen op het belendend perceel dus zijn we ons maar gaan douchen in onze eigen boord-badkamer van 180 bij 90 cm. Nee, niet samen, dat paste echt niet.
Fris en fruitig gingen we puzzelen en internetten, onder het motto van "Je moet toch wat!"
Rond de middagklok leek de zon wat langer stand te houden dus waagden we ons naar buiten. Wel met de paraplu onder het oksel, dit gebaar had ons bij vorige wandelingen ook behoed voor regenbuien.
Deze keer gingen we vanaf de CP rechts af op verkenning. We waren nog maar net aan de wandel of we kregen gezelschap van een klein, zwartwit gevlekt hondje. Blafte niet en niet agressief. Het was een teefje. Zij bleef de daarop volgende 5 km voortdurend in onze nabijheid, bij elke afslag wachtte ze netjes af welke kant wij opgingen. We vroegen een oud dametje of zij het hondje kende. "Jawel hoor, die woont hier ergens maar loopt gezellig met iedere wandelaar mee. Maar ze weet steeds de weg terug naar huis te vinden." Oké, een geruststelling voor ons, want hoe leuk & lief ze ook was, adoptie lag niet in onze bedoeling.
We zagen ook een boer tussen lange rijen struiken in een uitgestrekt gebied. Nieuwsgierig als we zijn gingen we een gesprek aan waar de man enthousiast op reageerde. Nu weten we dat dit een grootschalige blauwe bessen-cultuur was. Uitgebreide tekst en uitleg maakte ons alweer een stukje wijzer!
Na het open veld kwamen we in De Heldense Bossen, een uitgestrekt natuurgebied dat we daags tevoren ook al een stuk verkend hadden. Midden in het gebied ligt de grote camping met de toepasselijke naam: "De Heldense Bossen".
Na bijna 3 uur kwamen we, via een kleine zijsprong naar het stadje, weer terug bij de camper. Juffrouw hond had ons al verlaten, zonder afscheid te nemen.......
Een lekkere bak koffie hadden we wel verdiend, vonden we zelf.
Asperges eten zat er niet in, we zagen Johan of Esther niet. Volgende keer dan maar.
Na het bekijken van het lange-termijn weerbericht besloten we om toch maar eens, op ons gemak, in het weekend naar ons woonadres in Eygelshoven te gaan en daar afwachten tot het ècht lente zou worden en/of dat we -eindelijk- België in konden. Ook zouden we kijken of we de 2e vouw-ebike konden kopen zodat we voor een volgende trip beter uitgerust waren.
Als volgende overnachtingsplaats prikten we Weert. Daarover........... Later meer!

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby