Terugblik op een bewogen tijd........
Het was oktober 2019 toen ons leven nogal ingrijpend veranderde.
We hadden het al langer niet naar ons zin op ons flatje in Landgraaf, vooral vanwege het ontbreken van buitenruimte maar ook beviel de omgeving ons steeds minder.
Het 'zigeunerleven' dat we al jaren voerden (circa 10 maanden per jaar onderweg met de camper) wilden we, mede vanwege onze leeftijd, wat afbouwen.
Een langer sluimerend plan om een stacaravan op vaste standplaats te kopen werd, toch nog vrij onverwacht, werkelijkheid.
Na vele uren surfen op het web vonden we een mooie, betaalbare stacaravan op Glampingresort De Hoge Kempen in het belgische Zutendaal, regio Genk.
Na het nodige rekenwerk i.v.m. de aankoop van de stacaravan en de bijkomende kosten van huur jaarplaats, gas, water, stroom en verzekering werd medio oktober een knoop doorgehakt en gingen we naar Zutendaal waar, na bezichtiging van de compleet ingerichte stacaravan, de deal gesloten werd. Ook kwamen we goed door de ballotage van de campingeigenaars. Onze bankrekening stevig geslonken maar..........: We hadden ons 'buitenverblijf'!
Mooi gelegen temidden van bossen in een heuvelachtig gebied, bekend als Natuurpark De Hoge Kempen. Prachtig om te wandelen of te fietsen!
Met behulp van de kinderen werden privé-spullen erheen gebracht en konden we ons domein bewonen.
Dochter Debby en haar familie kwamen met een briljant voorstel: “Zeg de huur van jullie flat op en kom bij ons wonen!” Wij hebben een ruime kamer beschikbaar voor de zeldzame momenten dat jullie niet campertoeren of op de camping vertoeven. Bovendien hebben jullie dan een officieel postadres.' Goed plan!
Dus: Huur opgezegd en de oplevering van flat werd afgewerkt.
Medio november gingen we 'wonen' in onze stacaravan. En dat beviel uitstekend!!!
Omdat in december en januari alléén verblijf overdag (tot 18.00 uur), in de weekenden ook 'snacht is toegestaan werd het regelmatig pendelen naar ons nieuwe woonadres in Eygelshoven.
Vanwege de verhuizing werd afgezien van ons vaste stramien om in de winter naar Spanje en Portugal te trekken.
Februari 2020: We mochten weer gaan wonen in onze stacaravan! Heerlijk! Els zat, als het niet regende BUITEN en Fred hield zich bezig met kluswerkjes en ons 'huisje' onze eigen sfeer te geven. Het interieur van de vorige eigenaars beviel ons prima dus het was voornamelijk het ophangen van eigen wandversieringen, het creëren van een computerhoekje en de opslag van Els' uitgebreide naald-en-draad-hobbyspullen.
“Klopklopklop” op de deur: Daar stonden de burgemeester, een politieagent en een lid van de campingstaf aan de deur......... We moesten zo spoedig als mogelijk de camping verlaten vanwege de aanstormende orkaan Ciara! Hals-over-kop de meest noodzakelijk spullen in de auto en op naar Nederland, ondertussen duimend dat er geen grote schade zou ontstaan.
Na 'n week met kloppend hart terug. Gelukkig geen noemenswaardige schade, alleen een -letterlijk- grote takkenbende.
Begin maart: Opnieuw geklop op de deur...... Nu moest weer iedereen, op last van de belgische overheid, de camping verlaten vanwege corona! Deze maatregel was, dit vinden we tot op heden, volstrekt ondoordacht, paniekerig èn idioot: Waar konden we tijdens de lockdown veiliger zitten dan midden in de bossen met nauwelijks mensen om ons heen! Ook hebben wij eigen sanitair in de stacaravan.
15 Juni: Eén dag voor opening van de grens met België namen we de gok en reisden we zonder problemen weer naar Zutendaal. Hier was het tot tevredenheid qua caravan en grondstuk alleen... We moesten constateren dat Fred's mountainbike gejat was. Wel gemeld bij de receptie maar die deden hier niets mee en een online aangifte bij de politie lukte ook niet. Als 'buitenlander' was het invullen van de onlineformulieren onmogelijk. "Laat maar zitten dan!" Dubbel jammer want de bike was een kado van de kinderen voor opa..........
Inmiddels was Fred bezig om, als aankomende 75-plusser, zijn rijbewijs te verlengen. Na diverse uitstellingen vanwege corona kon er eindelijk gekeurd. De keuringsarts verwees, na het aftikken van 75 euro, naar een oogarts omdat diabetes 2 in het spel was. Een afspraak bij Fred's 'vaste' controle-arts was dat op z'n vroegst in september mogelijk, wellicht nog later. Surfend op het web vond hij in Heerlen een privé-kliniek waar binnen 1 week de test uitgevoerd werd. Goedgekeurd voor de volgende 5 jaren! Poehpoeh!
Els had problemen met haar kijkers. In België bezochten we een brillenwinkel waar de dame aangaf dat zij niet meer kon meten en ried aan met enige spoed een oogarts te raadplegen. Weer een ritje naar Nederland, verwijskaart halen bij de huisarts en een afspraak maken: Op z'n vroegst ook hier september. Contact opgenomen met de zorgverzekeraar of ze op hun kosten bij een privékliniek terecht kon: Jawel! Binnen 3 dagen kon zij terecht. Binnen een maand werd zij aan beide staar-ogen geholpen en ging er een nieuwe wereld voor haar open!
Half oktober: Door het giga-verbouwingsproject bij de kinderen was onze kamer aldaar niet beschikbaar. Vanwege de jaarlijkse griepspuit èn omdat we de kinders en kleinzoon Kai ook weer wilden zien gingen we weer naar Nederland. Overnachten deden we in de camper op de camperplaats in Brunssum. Hier zijn geen voorzieningen maar de accu's gedroegen zich netjes. (We hebben (nog) geen zonnepanelen op de camper.)
Zaterdag en zondag 24/25 oktober hebben we stevig gehandlangerd bij de verbouwing: Het storten van speciale beton op het vloerverwarmingssysteem op de1e verdieping waar ook onze kamer is. Deze is dus enige tijd niet beschikbaar. Overnachten deden we in de camper, deels in Brunssum maar ook 1 dag op CP Landgraaf waar service (stroom en sani) beschikbaar is en de accu's weer eens goed opgeladen werden en toilet, schoon- en vuil water op peil gebracht.
Tussenbei voor Fred diverse routinecontroles bij dokters, deze waren tevreden.
Donderdag 29 oktober werd de camper bij de kinderen gestald en gingen we, na nog wat boodschappen in Duitsland, weer naar de camping in de hoop dat deze vanwege de dreigende nieuwe lockdown in België in elk geval tot eind november openblijft..........
Buiten spanningen, vooral door de ongewisheden vanwege corona, was(is...) het ook deprimerend om berichten van familie en vrienden over ziektes en sterfgevallen te krijgen. Dit zal bij onze leeftijd horen.
Leuk was het gedijen van de bloemetjes en planten op ons erf. Niet heel eenvoudig vanwege de karige zandgrond, de extreme droogte en hitte en het sterke verzuren vanwege de voortdurende aanvoer van dennenaalden. Toch bloeiden de uit zaad getrokken afrikaantjes, petunias en akkergoudsbloem rijkelijk en hadden we ruim voldoende bio-tomaten. Voor volgend seizoen(?) hebben we inmiddels veel bijgeleerd qua 'groene vingers'.
Terwijl de camping steeds meer verlaten werd door de jaarplaatsmensen konden we genieten van onze medebewoners: Eekhoorns, merels, mezen in diverse varianten, vinkjes, bosduiven en kraaien. Deze werden door ons dagelijks voorzien van pinda's, gedroogde meelwormen, vetbollen en zaadmengsels.
Begin november. De caravan werd winterklaar gemaakt: Terrasmeubels en BBQ zijn degelijk ingepakt. Laat de zon zich zien dan zat Els, al dan niet met warme kleding, buiten. Ook grepen we deze momenten aan om een stevige wandeling te maken. En.......... Hierbij ontdekken we steeds weer mooie en leuke plekjes in de omgeving!
De overige tijd doodden we verder met TV-kijken, muziek luisteren, koken, poetsen en het onderhouden van internet-contacten. Ook wordt het erf dagelijks aangeharkt want de aanvoer van dennenaalden en dode takken ging onverminderd voort.
Onze kinderen kwamen nog eens op zondagbezoek en kleinzoon Kai en hun duitse herdershond Kaya deden het laatste graafwerk in het tuintje waarna we een stevige wandeling maakten. We werden bijgepraat over de verbouwing, ze vertelden dat onze kamer bijna bewoonbaar was. Tegen zes uur gingen zij weer huiswaarts.
Eind november. Het werd extreem rustig op de camping, al gingen de tractoren en bulldozers van de hardwerkende poolse werkmensen af en toe stevig tekeer. Maar vrijwel alle caravans waren inmiddels verlaten.
Na de laatste hand gelegd hebbend aan het winterklaarmaken van de caravan zijn we vrijdag 27 november bepakt en bezakt naar Eygelshoven verkast. Als het corona-gedoe het toelaat zullen we vanhieruit wat vrienden bezoeken en, wie weet, nog wat toertjes maken door Nederland met de camper. Ook zullen we, indien gewenst, onze handlangersactiviteiten uitvoeren.
Voor de rest? BRENGT TIJD, BRENGT RAAD!

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby