Gisteravond na het internationale avondeten (USA, U.K., Nieuw Zeeland, Finland en België - de Camino is een internationaal gebeuren) nog tijd gemaakt om remblokjes te vervangen.
Vandaag stonden er met de Cebreiro en de Alto do Poio twee stevige afdalingen op het programma. En verder zijn de Galicische wegen bezaaid met kuitenbijters.
De weersomstandigheden zijn weer ideaal. Fris om te starten maar omdat het onmiddellijk bergop gaat is de opwarming direct gebeurd.
De wegen zijn ook nu weer bijna uitsluitend voor pelgrims. Al het auto en vrachtverkeer gaat hier al veel hoger over de autostrade.
Gelukkig heb ik een recente uitgave van de pelgrimsroute, want daarin wordt melding gemaakt van een omleiding van 2022 tot al zeker 2024 om over de Cebreiro te geraken. Dit kom ik al snel tegen, gelukkig staat de alternatieve weg duidelijk aangegeven. Het gaat nu dus over nog kleinere wegen, in het begin is het ook de weg voor de wandelaars. Zo kom ik door kleinere dorpjes en zie ik ook weer veel in de weides. Ook een stevige stier. Vermoedelijk heeft hij het eens gehaald tegen de matador in de arena.
De omgeving is prachtig. Ik kan blijven proberen om met foto's de schoonheid met de rust en de stilte er van weer te geven, maar weet dat dit niet zal lukken.
Dan zie ik ook nog eens 2 fietsers. Ik had hen aan het Cruz de Ferro ook al eens even gezien. Blijkbaar zijn het ook wandelliefhebbers want af en toe stappen ze af.
Op een van de de vele mooie uitkijkpunten maken we dan echt kennis. Voor mij gemakkelijk: het zijn José en José beiden uit Madrid. Ze startten hun Camino in Cuenca nabij Santa Domingo de la Calzada.
Door de omleiding komen we net boven de weg over de Cebreiro uit.Na een kleine afdaling zitten we weer op de klassieke route. Dan verder naar de Alto do Poio. Op het eerste punt hiervan staat een bekend groot pelgrimsbeeld, voorovergebogen tegen de wind. Aanvankelijk ben ik er helemaal alleen, maar wat later zijn de 2 José 's er ook.
Een korte afdaling, gevolgd door nog een klim en ik kom op het hoogste punt van deze col: 1335 meter.
Daarna is het afdalen en genieten van de uitzichten.
Ook Samos is mooi om door te rijden. Daar vind ik een picknick plaatsje.
Als ik een half uur later vertrek komen J & J er aan. Ze waren wat verloren gereden en wilden nu gaan eten. Ze doen de Spaanse gastvrijheid eer aan en nodigen me uit om toch op zijn minst wat mee te drinken. Want José kent er een mooie plek, met zicht op de rivier, waar je goed kan eten.
Terwijl zij hun menu del dia verorberen, kan ik genieten van een tostado 0%.Best lekker, elke Spaanse brouwerij heeft het alcoholvrije bier in zijn gamma.
We bekijken samen nog even het volgend traject. Ook zij beslissen om na Sarria nog wat verder te rijden, want dit is maar 11 km verder.
Ik had Paradela als stopplaats in gedachte, maar als ik daar aankom zie ik nergens enige aanwijzing voor verblijfsmogelijkheid. Ik doe navraag in de plaatselijke ijzerwinkel maar de senora is duidelijk: pelgrimsverbljf vind je in Portomarin.
Zo zit ik dus nu in Portomarin, een stadje dat leeft van de pelgrims.
Ik merk dat een pelgrimsdag eigenlijk te kort is om alles te kunnen afwerken op een dag: route fietsen, genieten van wat je tegen komt, eten en drinken, rusten, sociale contacten onderhouden, blog schrijven, .... maar het lukt!

Geschreven door De.weg.ontstaat.al.fietsend