Na het dagmenu van 14 euro: gemengde sla/kip met friet/yoghurt + drank een goede nachtrust gehad. De kamer ( met 5 stapelbedden) enkel moeten delen met Henk, uit Utrecht en een Spaanse stapper.
Zij komen elkaar regelmatig tegen maar de Spanjaard spreekt enkel Spaans en Henk enkel nog Engels. Hun communicatie blijft dus beperkt. Beide wandelaars starten hun dag om 6.00 uur, pelgrimsuur.
Stappen in het duister lukt nog, maar om te fietsen is er toch wel wat licht nodig.
Ik start met het licht van een heldere maan voor mij en met een opkomende zon achter mij. Een magisch moment. Starten in de ochtend in zo'n klein dorpje zorgt zo voor een extra beleving.
Het is nog fris maar de weg loopt gestaag omhoog dus perfect om op te warmen.
Er zijn wel heel wat wolken vandaag. Het is mooi rustig fietsen, ik schat dat ik tijdens het ganse traject langs het Cruz de Ferro 10 auto's heb gezien.
Ook nog een fietser, hij heeft het duidelijk moeilijk om een gepast klimritme te vinden. Ook op de klassieke wens "buen camino" kan hij niet reageren.
De laatste kilometer voor de top kom ik toch nog in de wolken terecht. Maar net bij het Cruz de Ferro is de wind krachtig genoeg om deze te verdrijven.
Ik kan dan nu de tijd nemen om alles te bekijken. Er is een kapel, een pelgrimszonnewijzer en veel komen en gaan van pelgrims. Dan verder, eerst is er nog een tweede klimmetje en dan volgt er een lange steile afdaling. 9 jaren geleden een lastige opdracht, maar nu is het droog en de weg heeft duidelijk een nieuwe asfaltlaag gekregen. Maar het blijft wel steil. Gelukkig dat we er langs deze kant niet op moeten.
Ik kan nu wel genieten van de mooie uitzichten, dit compenseert de misttoestanden in de Pyreneeën.
Er is een prachtig zicht op Galicie. Ook Ponferrada zie ik in de verte liggen.
Na de eentonige wegen van de meseta is deze variatie deugdoende.
Door Ponferrada verder naar Villafranca, de volgende stad.
Ik kom nu opnieuw langs wijngaarden en blijkbaar is hier de druivenpluk bezig.
Ik stop dan ook even bij een bodega waar er volop druiven aangeleverd worden. Het is geen probleem om wat foto's te nemen.
Omdat ik liefst weer in een kleiner dorpje wil overnachten fiets ik nog even door. Zo kom ik in de gemeentelijke albergue van Trabadelo terecht, ook weer als enige fietser. De voertaal is hier duidelijk Engels.
Tot nu toe al even kennisgemaakt met mensen uit Wales,Nieuw Zeeland, USA.
Vanvond wordt er samen gegeten ( als je wil) Daar ga ik dan ook graag op in.
Daarnet nog even door het dorpje (een straat) gelopen en wie komt er net doorgefietst: Kathy en Alvaro. De Camino blijft zorgen voor ontmoetingen. Zij fietsen nog een 10 km. verder. Waarschijnlijk zien we elkaar nog wel eens.
Terwijl ik hier op het terras van de zon geniet tijdens dit schrijven, rooien de plaatselijke bewoners hun aardappelen!

Geschreven door De.weg.ontstaat.al.fietsend