Nadat we onze kamer hadden ontruimd konden we nog genieten van de ochtendgezangen van de zusters. Ons ontbijt stond klaar,een sober pelgrimsmaal. Zo konden we tijdig op pad om via de Waalse knooppunten terug af te zakken naar de Maas. We ervaren dat er een wezenlijk verschil is tussen de Waalse en Vlaamse fietsknooppunten, zowel qua markering als uitstippelen van de weg. Het is soms avontuurlijk tussen de velden en ook pittig langs stevige hellingen. Maar het blijft mooi,aangenaam fietsen onder een stralende zon. Tussen de rust worden we geconfronteerd met een aandenken aan het slachtveld dat dit 80 jaar geleden wel is geweest. Na 25 km mooie omgeving,komen we weer aan het water. We volgen de Maas tot over de Franse grens. Daar, in Givet, is de straat versierd ter ere van de 19de huwelijksverjaardag van Flip (en Anit). Dit vieren we gewoonlijk met z'n drieën (met Bart), maar nu met 2. Daarom is er dan nu de taart van de dag voor Flip. Twaalf jaar geleden kampeerder we al eens in Givet. We herkennen het fort en we nemen dan ook dezelfde weg terug als toen. We komen op de plaats waar we Marjolein ontmoetten, zij was toen onderweg naar Santiago DC en plantte er het zaadje voor onze tocht in 2015 (tgv2015.blogspot.com) Toen namen we het weggetje rechts van de Maas, dit doen we deze keer niet,we volgen de fietspaden. Zo komen we na een warme tocht aan in de pelgrimsgite van de abdij van Leffe-Dinant. Er zouden hier straks nog 2 pelgrims toekomen. Hopelijk komen ze op tijd want de vespers zijn om 18.20 uur en daarna zal pater Philippe zeggen waar we kunnen avondeten. Het zal (Hopelijk) smaken.

Geschreven door De.weg.ontstaat.al.fietsend