Vanmorgen startte de dag met een Vlaams onderonsje bij de bakker. Twee Oostendse meisjes zijn vanuit Porto naar Santiago gefietst en zijn nu via de Camino Frances op weg naar huis. Ze waren nog in twijfel welke weg ze zouden nemen, maar die twijfel heb ik hen kunnen ontnemen. Over de Somport kan het niet. Dus een zorg minder voor hen. Ondanks de voor hen stevige tegenwind zien ze het nog volledig zitten om thuis te geraken.
Gisteren was ik ook al een Frans koppel tegen gekomen die hetzelfde traject hadden afgelegd.
Mijn route is het verder zetten van gisteren: over de meseta-de hoogvlakte.
Weidse landschappen maar vrij eentonig.
Maar door de wind gaat het vlot.
Omdat er er ook zo'n lange stroken zijn zonder een dorpje te passeren is er midden in de velden een pelgrims pop up bar geïnstalleerd. En het heeft te doen.
Door nu zo alleen te fietsen wordt het me nog duidelijker hoe lang dit eigenlijk is voor de stappers. Er zijn er dan ook heel wat die dit stuk aan zich laten voorbij gaan en de 200 km overbruggen met de bus.
Maar toch zijn er nog heel veel die moedig blijven doorgaan.
Soms moeten ze nu ook de weg delen met de (weinige) fietsers, maar meestal is er een wandelpad voorzien. Er zijn zelfs bomen aangeplant om voor wat schaduw te kunnen zorgen.
Ik passeer door Sahagun. 9 jaar geleden waren er grote feesten met stieren die door de straten liepen. Nu is het een rustig pelgrimsstadje. Ik ontdek er nu wel een streekproduct: artisanale wafeltjes. Zeer kleinschalig bakken moeder en dochter er fijne wafeltjes. Nog wat bijzonders zijn de lemen huizen die hier nog gebouwd worden. Deze moeten dan jaarlijks bijgestreken worden.
Door het vlakke parcours en de hulp van de wind fiets ik door tot in Leon.
Ook hier kom ik de stad in langs een mooi fietspad. Er is zelfs een autovrije hoofdstraat om tot de kathedraal te fietsen.
Bij de Plaza San Martin vind ik een bed, een goede stelplaats voor de fiets en er zal voor ontbijt gezorgd worden.
Tijd om vooruit te kijken. De volgende dagen brengen echter weer wat Mia enkele weken geleden al tekende: Bompie in de bergen.
Geef dan ook graag een grafiekje van de volgende dagen.
Dit alles schrijf ik op een zonnig terrasje.
Op weg naar mijn hostal kom ik dan mijn gezelschap van gisteren tegen.Weer plezant.

Geschreven door De.weg.ontstaat.al.fietsend