Na een fijn,spontaan bezinningsmoment worden we aan tafel uitgenodigd. In de indrukwekkende eetplaats waar de vroegere bisschoppen nog tegen de muren hangen.
Met zijn tienen zijn we, de 2 gastvrouwen, Huub en ik als 'vreemdelingen' en dan nog 6 stappende pelgrims. Ze komen uit Toulouse,Parijs,Grenoble, Figeac,...
De 2 hospitaleros ( lang leve de gepensioneerde vrijwilligers) zorgden voor een gezonde en rijkelijke maaltijd:
Meloen uit de streek als voorafje.
Stevige groenten - courgette soep.
Pasta met een (stoof)vlees in lekkere saus.
En voor het perengebak als dessert, kwam er nog een stukje Franse kaas !
Met hierbij dan water, rosé of rode wijn.
Het 'leed' van de regenrit is hiermee volledig van de kaart geveegd.
Daarna nog eens kijken wat de volgende dag zou kunnen brengen. Huub wil steeds weten waar hij de volgende dag terecht zal komen en probeert dan enkele mogelijkheden te laten bellen. ( spreekt zelf geen Frans)
Iedereen gaat tijdig in bed. Het ontbijt is dan ook voorzien om 7.00 uur.
Het is de bedoeling dat iedereen tegen 8.00 uur het huis uit is. Dan begint men met het opnieuw installeren van de bedden.(hoeslaken en kussenovertrek), pelgrims zorgen zelf voor lakenzak. Er zijn dekens ter beschikking. Verder poets van het gebouw, voorbereiding van avondeten en ondertussen alle telefoons, reservaties afspraken ... En in de namiddag de verwelkoming van de nieuwe pelgrims...
Ter afscheid neem ik nog een foto van de 2 gastvrije dames, maar ze staan er op dat ik ook poseer in de bischopsstoel.
Vandaag dus weer goed fietsweer. De vele bewolking zorgt voor andere uitzichten onderweg. Vandaag loopt ons 'oude wegen traject' niet meer parallel met een wandelroute. Verder door kom ik dan wel weer op het traject van de stappers uit Arles.
Ik blijf door natuur en landbouw fietsen. Naast de vele zonnebloemvelden is er nog meer sorghum en ook een keer butternutpompoenen.
De weg blijft op en neer gaan: de ideale training om binnenkort de Pyreneeën te overwinnen. 's Middags is er een geschikt parkje in Biran om te picknicken. Maar dan komt er een bui opzetten. Gelukkig is er ook een gepaste schuilplaats om die te laten overwaaien. Een half uurtje valt het er goed uit, maar daarna weer droog, regenkleding kan in de zak blijven zitten en ik kan verder.
Het was me voordien ook al opgevallen dat de elektriciteitsdraden er vaak belabberd bij hangen. Maar nu liggen ze ook weer op de grond. Dit is dan wat men noemt 'laagspanning' zeker ?
Veel vee heb ik niet gezien, maar hetgeen er is, krijgt hier steeds het gezelschap van de bubulcus ibis: de kleine witte koereiger.
Rond 16.00 uur kom ik aan in Marciac, tijd om overnachting te zoeken.
Via de toeristische dienst kom ik Laurent en Stephanie op het spoor.
Ik bel haar op en kan direct afkomen, dan kan ze me nog ontvangen. Ze toont me alles en vertrekt dan op haar avondtoer als thuisverpleegster. Laurent komt dan later thuis.
Ik zit op een stukje aards paradijs op een grote prachtig gerestaureerde hoeve. Sedert begin dit jaar zijn de stallingen omgebouwd tot een toffe pelgrimsgite.
Alles voorhanden, keurig afgewerkt met oog voor detail.
Ik ben hun allereerste fietsende pelgrim.
Ondanks dat ik onaangekondigd aankom zorgen zij ook weer voor een lekkere maaltijd, met heel veel uit eigen tuin!
Morgen dus weer gezond, gerecupereerd op pad

Geschreven door De.weg.ontstaat.al.fietsend