Via de Pont Valentre, de brug met de drie torens, verlaat ik het centrum van Cahors. Het miezert dan al, maar wat later worden het echte regendruppels. Voor het eerst dus in de regen fietsen.Het is eens wat anders.
Het Centraal Massief ligt nu duidelijk achter me. De vallei van de Lot uitrijden vereist natuurlijk nog wat klimmen maar verder gaat het de ganse dag over licht glooiende wegen, met op het einde zelfs nog enkele volledig platte kilometers langs een kanaal.
Overal langsheen de weg zijn er verwijzingen naar de Camino, infoborden,sanitaire voorzieningen tot extra verkeersborden.
In Varzerac ben ik weer samen met Huub. Het is gestopt met regenen dus kan de kleding weer aangepast worden.
Spontaan komt er een vrouw vragen of we geen water nodig hebben.
In Moissac is er een mooie abdijkerk maar ook een 'welkompunt' voor pelgrims. 7 dagen op 7 open! Je kan er terecht voor alle vragen of mogelijke problemen en natuurlijk zorgen ze voor een mooie stempel.
Het is natuurlijk al van in de Middeleeuwen dat er hier pelgrims voorbij komen. Een nooit eindigende ketting waar ik nu een schakeltje in ben...
Van de fameuze Malbec druiven krijg ik er maar weinig te zien.Wel hoe langer hoe meer boomgaarden. Het zijn vooral appels die hier gekweekt worden, maar ook perziken en kiwi's.
Alle bomen krijgen hier een goede bescherming. Ik vermoed tegen de zon, maar natuurlijk ook om zo schade bij onweders te voorkomen. Zonnebloemen blijven ook nog steeds veel aanwezig.
Nog verder is er zeer veel Canada populier aangeplant.
Omdat het fietsen, door het weinige klimmen, vlot gaat, rij ik eerst nog 2 km. verder naar Auvillar, een historisch stadje aan de overkant van de Garonne. Dit ligt wel ineens op een heuvel!
Nadien dan terug naar de vlakke kant.Ik overnacht in een gite in Espalais. Le Par Chemin is een heel open gite. De Caminowandelroute loopt hier langs en de stappers kunnen hier altijd terecht om even halt te houden, iets te drinken...Er staat altijd wat klaar. (Donativo kan)
Agatha is nu de hospitalero van dienst. Ze verwelkomt me samen met Christian (uit Besancon) die net voor mij is binnen gestapt. " We zijn maar met drie vanavond" zegt ze.
Maar 2 uurtjes later is deze info achterhaald. Elaura is samen met haar hond ook nog aangekomen. En natuurlijk is er ook voor hen plaats in de herberg.
Er wordt steeds samen gegeten en bij het aperitief stelt ieder zich voor en vertelt wat over zijn Camino ervaring.
Zo wordt het weer een boeiende avond.

Geschreven door De.weg.ontstaat.al.fietsend