De titel van vandaag verwijst naar de behoorlijke klim. Uitrusten in het struweel nadat we bijna boven waren.
In Malaga begint de Camino bij de Santiago-kerk. We kwamen aan net op het moment dat een oude dame de poort open deed. Een gelukje.
Hoewel het interieur sober leek waren er toch allerlei zwaar versierde processiestukken te vinden. Uiteraard ook Jacobus, maar ook kleine wondertjes zoals het Mariabeeldje in een kistje.
Voor Lidwien wilde nog een kaarsje branden. Dat gaat tegenwoordig elektrisch. Ik dacht met mijn muntje 1 of 2 lichtjes te laten branden, kennelijk dachten ze daarboven heel anders over. Er roetste meteen een hele rij in vol licht.
Het eerste deel van de tocht loopt door de buitenwijken van Malaga. Dat werd dus de bus tot buiten de ring van snelwegen. Na lekkere koffie (voor de Amsterdamse lezers van deze blog niet €4, maar €1,20) op een zonovergoten terras en zomerse temperaturen hadden we 17km door de bergen voor de boeg.
Door droge rivierbeddingen, langs hellingen vol citrusbomen en amandelbomen die al in bloei raakten. Daarna door ruwer wordend landschap over onverharde bergpaden omhoog om uiteindelijk uit te komen bij het witte dorp Almogia. Onderweg overal al planten in bloei.
Hier in Almogia begint het caminoleven. Eerst een maaltijd in bar Central tegenover het gemeentehuis.
Dan naar de kleine basic herberg. Na een telefoontje naar het nummer op de deur komt een gemeenteman op een scooter met de sleutel.
De herberg ligt bij een sportcomplex en de EU heeft een bijdrage geleverd. Er zijn drie metalen stapelbedden waar zes pelgrims een bed kunnen krijgen. Ik lig boven en als Harry onder mij beweegt, zwiept het bed heen en weer. Naast ons vijven is er nog een Deense en daarmee is de herberg vol.
Ruth heeft aangekondigd om morgen om zes koffie te gaan drinken bij bar Cocco, iets verderop. Ik ben benieuwd of ik mee ga.
.

Geschreven door Ceesblijftstappen