Spanje, Pola de Lena

De titel van de blog zou aanvankelijk training voor commando's moeten zijn, want daar leek het veel op vandaag. Het zou een beproeving worden.
Toch zijn het mijn beschermengelen en Italiaanse helpers die vooral de credits verdienen.
Rond achten vertrok ik uit de herberg. Ik liep wederom door de wolken over een geitenpaadje. Gras en planten tot kruishoogte - kletsnat dus. Het pad slingerde langs de beboste helling omhoog tot de muur die de top vormde. Ik had toch echt de pijl gezien deze richting op, al gauw was het pad verdwenen. Ik was niet de enige die verkeerd ging. Gps gaf geen oplossing, omdat de route van het genootschap nauwelijks de wandelroute volgt. Klimmen op handen en voeten terug. Omdat de stenen door het vocht spekglad zijn, moet ik gebruik maken van houvast aan de takken van de bomen, terwijl naast me de afgrond gaapt.
Toch weer de route gevonden en dan verder omhoog en omlaag, en dat eindeloos. De zon breekt door. Ook steeds op gladde stepping stones stroompjes over. Ik dacht het plaatsje
Camponares rond elven te bereiken, maar dat was een misvatting, dat werd pas twee uur. Door al dat stijgen en dalen over slipperige eigenlijk te steile hellingen vorderde het zo langzaam.
Vlak voor Camponares ging ik weer stapvoets en steunzoekend via mijn stokken een uiterst steil en modderig steenslagpad af. Mijn stok schoot los en ik glibberende weg. Ik schoot voorover, mede gelanceerd door mijn rugzak, omlaag in een steeds snellere vaart. Ik zag de bomen van de helling op me afkomen en viel languit. Het bloed gutste over mij handen, maar ook over mijn gezicht. Dat moment grepen mijn engeltjes in. Niets gebroken en ze riepen meteen de Italaanse pelgrims als hulptroepen. De ehbokisten kwamen te voorschijn. Daar mijn bloedverdund is, stroomde het flink. Ze stelpende het. Mijn engeltjes maakten het de baas wel duidelijk niet verder te gaan met de beproeving. De hulptroepen wisten bril, horloge en hoed terug te vinden en wel onbeschadigd.
In Camponares kon ik me in bar wat opknappen. De laatste vijf kilometers heb ik maar niet voor het bos op helling gekozen, maar via een ventweg de Camino fietsroute naar Pola de Lena. Veel werk te doen in herberg alles schoonmaken.

Geschreven door Ceesblijftstappen

26 mei 2024Het kruis van San Salvador

28 mei 2024Stijfheid

Al 12 reacties bij dit reisverslag

Lieve hemel, Cees. Dat is goed afgelopen. Gelukkig is deze camino niet helemaal verlaten en waren je hulptroepen in de buurt . En je engeltjes op je schouder.
Resie 2024-05-27 19:51:58

Nou Cees, wat een dag, wat een ramp, je had de engeltjes wel nodig vandaag en de hulpvaardige Italiaande pelgrims. Je zult wel geschrokken zijn, zachtjes uitgedrukt. Daar moet je van bijkomen. Waarschijnlijk erg moe, van het klimmen en dalen op de steile spekgladde paden, van de spanning. Gelukkig niets gebroken en je bril, horloge en hoed onbeschadigd. De meest enerverende dag tot nu toe en ik hoop voor je de laatste. Een uitdaging, ja, maar dit..☹️
Guda 2024-05-27 19:53:14

Jee Cees wat een tocht, gelukkig heb je het overleefd. Gelukkig waren de Italiaanse pelgrims in de buurt en heeft ook je bril het overleefd. Alles dankzij je engeltjes. Je zult wel doodmoe zijn geweest, het loopt natuurlijk niet erg ontspannen als je constant je best moet doen om niet weg te glibberen. Wel weer prachtige foto’s, je kunt goed zien dat het een moeilijk traject is.
Corrie 2024-05-27 19:55:34

Jeetje Cees! Dat is schrikken, maar voor jou al helemaal! Ik kan mij wel ongeveer voorstellen wat er door je heen ging, tijdens je val en glijpartij. Hopelijk geen herhalingen tijdens de rest van de Camino. Gelukkig heb je het aan ons kunnen doorvertellen… ❤️
Diana 2024-05-27 20:42:08

Aan de foto’s herken ik de plek en zelfs bij droog weer is het heel pittig en dan die gruwelijk steile weg naar beneden voor het dorp, ik kan je val helemaal voor me zien😂 Sterkte en ja je Engel was bij je!!
Gert 2024-05-27 20:56:06

Heftig dit te lezen. En inderdaad de engeltjes die waren er weer op de juiste tijd en plaats. En niet onbelangrijk: je luistert naar ze. En ook prettig dat er meer pelgrims lopen. Dat de volgende etappe’s maar zonder valpartijen mogen verlopen🙏🍀
Wil 2024-05-27 21:25:39

We lezen en leven allemaal met jou mee, prachtige verhalen en foto's! Weinig beren op de weg begrijp ik. Alleen bij het lezen van vandaag draaide mijn maag wel even om, .......... dankbaar met jouw engeltjes op jouw schouder!! 😇😇😇 Even op adem komen!! Een kaarsje brand!! 🕯🕯🕯Sterkte en succes met de volgende etappe.
Nelleke 2024-05-27 23:02:29

Gelukkig ongedeerd, laten we hopen dat beschermengeltjes de rest van de rit met je mee blijven lopen. Maar doe vooral voorzichtig, je hebt nog een aardige tocht voor de boeg die je natuurlijk wel heelhuids moet halen. En wij hebben hopelijk nog een aantal leuke reiverslagen voor de boeg. Ik geniet enorm van de verslagen en loop (van een veilige afstand) toch een beetje mee.
Timo 2024-05-28 10:10:06

Schrikken Cees. Beetje voorzichtig doen. We willen je graag weer heelhuids thuis zien komen. Gr
Tineke 2024-05-28 12:33:13

Hemeltje lief Cees, wat een rit.....het lezen ervan bezorgt je al rillingen, maar wat een geluk dat er engeltjes bestaan die over je waken en ook de medepelgrims letten op elkaar. Wens je een goede en veilige Camino....groet
Gemma 2024-05-28 14:48:03

Oh Cees, wat een tocht met peentjes zweten.. gelukkig ben je er met een flinke schrik vanaf gekomen. En die engel was fantastisch!
Annemieke 2024-05-28 16:25:52