Het weer is redelijk vandaag. Noch koud, noch warm. Geen wind en dan weer net genoeg om mijn hoed vaster op mijn hoofd te zetten. Ook de route is noch lang, noch kort.
Vandaag zijn er twee smaken. Eerst langs het spoor de rivier de Oca volgen, daarna opgepaste afstand langs een autobaan.
Het eerste stuk is mooi om zijn natuur en het ruisen van de rivier. Af en toe fluit een trein voorbij. Dit kan een lange snelle zijn of een koekblik met minimalistische graphti.
Langs de snelweg zie ik de karavanen vrachtauto's. Hier is het geluid de witte ruis, steeds versneld en verlaagd in toon als de wagens voorschieten. Het gaf me het gevoel van kind te zijn, toen ik nog gezeten langs de doorgaande weg de namen en nummerborden in een schriftje schreef. Daar gaan ze voorbij de Transportes en de Logitics, maar de LogicQueen is toch wel mijn bijzondere vangst vandaag. Als ik ooit een minimal music stuk componeer dat gaat over de sound van de snelweg, dan geef ik dat de titel de LogicQueen.
Ik kom door dichtgetimmerde dorpjes. Kerkjes in verval. In één zo'n dorpje wast een vrouw echte sla in de dorpspomp. Haar kleine bar gaat net open en ik kan er koffie krijgen, maar de torenklok slaat wel twaalf.
Mijn eindbestemming is Monasterio de Rodilla. Nonnen zijn hier al lang niet meer, maar in de herberg zijn we nu wel met vijf pelgrims.

Geschreven door Ceesblijftstappen