Over een berg en lang verder of lang verder en dan de berg over. Dat karakteriseert de tochten van de laatste dagen. Maar er wacht hoop, de bergen worden lager en ik hoef niet meer over al die passen.
Ik begon vanochtend in de wolken, dat is voor de pelgrim dus mist. Enkel de bomen naast je op het bospad zijn zichtbaar. Een 8 kilometer lange klim tot boven de wolken en daar schijnt de zon. Daar bij de windmolens liggen de resten van een oud pelgrimshospitaal. Dan een scherpe afdaling de wolken weer in. Onderaan is in niemandsland een onooglijk barreltje. Koffiestop voor mijn treintje pelgrims.
Aan de zuidkant van de berg schijnt de zon, aan de noordkant waaien flarden mist als sluiers over het pad.
Dat wordt het weer klimmen de laatste berg over.
Ik heb een kamer in een heerlijke herberg. Half het volk is hier en er ook nog een restaurantje waar je na vier uur een maaltijd kunt krijgen. Voetjes omhoog.

Geschreven door Ceesblijftstappen