Het is stil en nevelig als ik Arganzon verlaat. Aan het eind van het stadje is er een cafetaria open. Verder zal ik geen bar meer tegen komen. Het is een eenvoudige tocht langs weggetjes en door stille dorpjes. Na 6 km splitst de route zich in de mogelijkheid om naar Santo Domingo te gaan of Burgos. Ik neem de laatste. De zon breekt door en dat is heerlijk.
Ook kom ik langs een enorme zonnecelcentrale. Ze tikken zachtjes als ze meedraaien met de zon.
Een plas is een poel geworden. Er zwemmen honderden donderkopjes in rond. Hoeveel zullen er overleven als de zon de poel opdroogt?

Dan kom ik in de middag aan in Miranda del Ebro. De stilte is gebroken, overal dweilorkesten in de stad. Het is feest.
Voor mijn herberg probeer ik de hospilateros te bellen, maar door een dansende menigte op de muziek van een blaasorkest versta ik hem nauwelijks. Toch is hij er gauw en vertelt om rond 18.00 over de brug bij het stadhuis te zijn.
Het bleek een massaal feest te zijn. In bijna eindeloze optocht stromen dweilorkesten en buurtbewoners over de brug. Alle jongelui in het wit. Ze hebben allemaal colaflessen bij zich. Dan onder staccato slagwerk wordt Sint Jan naar de muziektent voor het stadhuis gebracht. Uit de rivier wordt een trom getrokken en vervolgens onder luid San Roco spuiten de jongelui de cola flessen vol rode wijn over de menigte.
Na afloop zijn de allemaal rood van de wijn en dansen ze in optocht terug om vervolgens in de regenboog fontein te springen.
Het blijft heel lang onrustig in de stad. Pinksteren kan beginnen.

Geschreven door Ceesblijftstappen